Taalvarianten

Wat zijn taalvarianten?

De taalvarianten Ze worden gedefinieerd als de set van de verschillende spraakmodi. Deze varianten verschijnen op grond van de sociale en culturele situatie van de sprekers en van elk historisch moment. Evenzo zijn ze afhankelijk van de plaats waar ze zijn of van de specifieke communicatieve situatie waarin ze zijn ondergedompeld.

In het algemeen is de term van toepassing op elke onderscheidende vorm van een taalkundige taal of uitdrukking. Taalkundigen gebruiken het gewoonlijk om een ​​breed scala aan op elkaar gelegende subcategorieën van een taal te dekken, inclusief dialecten, records, jargon en idolets. Deze varianten wijken af ​​van wat wordt beschouwd als de standaardtaal van de taal.

Voorbeelden van taalvarianten

Het feit dat talen constant de term "standaardtaalstandaard" ontwikkelen, genereert echter controverse. Sommigen zijn het erover eens dat degenen die deze norm volgen, opgeleide gebruikers zijn. Anderen gebruiken het om te verwijzen naar een bepaald geografisch dialect of een begunstigd door de krachtigste en prestigieuze sociale groep.

In het specifieke geval van Italië komt wat wordt beschouwd als standaard Italiaans afkomstig van de Toscaan van de dertiende eeuw, of Florentino, specifiek. Na eeuwen van geschillen tussen taalkundigen werd een reeks factoren in aanmerking genomen. Onder hen speelde het economische en culturele prestige van Florence en de werken van de grote schrijvers van die tijd een cruciale rol.

Aan de andere kant zijn er verschillende redenen waarom taalvarianten zich ontwikkelen. Ze kunnen ontstaan ​​omdat de gebruikers verschillende geografische gebieden bewonen (vergelijk de Fransen van Frankrijk en die van de Franse Guyana). Ook hebben bepaalde groepen de neiging om een ​​bepaalde manier van communicatie aan te nemen (bijvoorbeeld wettelijke taal).

Soorten taalvarianten en hun kenmerken

Diatopische of geografische varianten

Zijn de taalvarianten die gerelateerd zijn aan de geografische verschillen van sprekers. Dit bestaat uit variaties in de manier om te praten over mensen die dezelfde taal hebben, maar verschillende geografische ruimtes bezetten. Dit verschil is meer geaccentueerd, hoe verder weg ze een van de andere zijn.

Aan de andere kant garanderen diatopische varianten de locatie en identificatie van de spreker met een bepaalde taalgemeenschap en geografische en geopolitieke regio. Dat wil zeggen, het gebruik van dit type varianten kan de ontvanger vertellen dat de emittent uit dezelfde regio, natie of taalgemeenschap komt.

Verschillende termen met vergelijkbare betekenissen

Hetzelfde object of situatie kan anders worden genoemd door verschillende taalgroepen, zelfs als ze dezelfde taal spreken. Deze taalvarianten staan ​​bekend als diatopisch.

Kan u van dienst zijn: wat zijn literaire onderwerpen? (Met voorbeelden)

Zo wordt bijvoorbeeld het sportkleding dat alleen de kofferbak bedekt en dat over het algemeen geen nek heeft, wordt aangeroepen t-shirt in Chili, flanel In Venezuela, t-shirt In de Dominicaanse Republiek en t-shirt in Argentinië.

Ook is het woord dat wordt gebruikt om een ​​pasgeboren jongen of meisje van zeer jonge leeftijd te beschrijven, "baby" in Mexico en "Bus" in Chili. Het is ook het geval met het kledingstuk om te zwemmen of naar het strand te gaan: zwempak in Spanje, zwempak in Chili en mazen in Argentinië.

Vergelijkbare termen met verschillende betekenissen

Vaak wordt het geval gepresenteerd waarin hetzelfde woord - of soortgelijke woorden - een andere betekenis heeft in verschillende geografische velden. Het woord guagua dient om dit fenomeen te illustreren. Dit betekent "baby" in Chili en "Urban Bus" in Cuba en op de Canarische eilanden.

In die zin kunt u voorbeelden vinden met woorden die een seksuele connotatie hebben in de verschillende regio's die dezelfde taal spreken. Dit fenomeen kan worden waargenomen met de term nemen. Zowel in Cuba als in Spanje betekent het nemen/assirs, maar in sommige Latijns -Amerikaanse landen is het een woord beperkt door zijn seksuele connotatie.

Dialecten

Het woord dialect komt voort uit Griekse woorden dag (door, tussen) en Legein (gesprek). Een dialect is een regionale of sociale variëteit van een taal die wordt onderscheiden door uitspraak, grammatica en/of vocabulaire.

Over het algemeen zijn dit taalvarianten die ontstaan ​​bij de sprekers van dezelfde natie. Ze vormen een formele structuur die betekenissen en zelfs uitspraak en intonatie dekt tijdens het spreken. Alle sprekers van een bepaald dialect nemen deze structuur volledig aan en dit onderscheidt ze van andere regio's.

Nu zijn de dialecten parallel aan de taal waaruit ze komen. Zelfs, bij vele gelegenheden domineren ze een geografische regio boven de officiële taal van het land.

Een voorbeeld van deze dialecten zijn de verschillende soorten Spaans gesproken in Spanje. Naast het officiële Spaans, zijn de Canarische, de Aragonese, de Galician of de Madrid duidelijk herkenbaar en onderscheidbaar. Evenzo zijn er verschillen met gesproken gesproken in Zuid -Amerika of in Midden -Amerika.

Historische of diachronische varianten

De historische of diachronische varianten worden in de loop van de tijd in de taal gepresenteerd. Ze kunnen voor een bepaald moment actief zijn en later verdwijnen.

Kan u van dienst zijn: betonnen zelfstandige naamwoorden

Een voorbeeld hiervan is het gebruik van het werkwoord zijn Met compromisloze werkwoorden in middeleeuws Spaans: Valencia was omgeven (vergelijk met modern Spaans: Valencia was omheind).

In sommige gevallen komen deze veranderingen niet van nature voor. De Francaise Academy, het bestuursorgaan van de Franse taal, stemde bijvoorbeeld voor het aanbrengen van enkele officiële veranderingen in de taal in 1990. Deze zouden optioneel en acceptabel zijn tegelijkertijd met de oude vormen.

Onder de veranderingen is de eliminatie van het circumflex -accent (leestekens dat eruit ziet als een kleine hoed of een driehoek: ^). Dit verschijnt op de "i" of "u" in duizenden woorden in het Frans om op te merken dat een letter die ooit in het woord was, is geëlimineerd, maar om de spreker eraan te herinneren het goed uit te spreken.

Bovendien werden andere veranderingen uitgeroepen in ongeveer 2.400 woorden om uw spelling te vereenvoudigen. Bijvoorbeeld, Oignon (ui) verliest de "i", worden Ognon.

Ook werd de eliminatie van scripts zoals Mille-Patte, Le Week-End en Porte-Monnaie (respectievelijk Ciempiés, weekend en tas) voorgesteld.

Sociale of diestratische varianten

De distratische varianten zijn die taalvarianten die verband houden met de verschillende sociale klassen waarin individuen zich ontwikkelen. De beheersing van de taal door de onderwerpen is dus anders, afhankelijk van het opleidingsniveau waartoe zij toegang hebben.

Over het algemeen worden drie niveaus erkend: cultus-, familie- of spreektaal niveau en vulgair. Met betrekking tot het cult -niveau gebruiken hun luidsprekers een uitgebreide en elegante vorm van expressie. Bovendien selecteren en combineren ze taalborden met speciale zorg, op zoek naar originaliteit en vluchtende stereotiepe zinnen.

Wat betreft familie- of spreektaalvariabelen, ze zijn aanwezig bij elke spreker, ongeacht hun cultureel niveau. Zijn gelaatstrekken zijn typerend voor de familietaal. Het wordt gekenmerkt door het frequente gebruik van ondervragingen, uitroepingen en genomen zinnen en spreekwoordelijke zinnen.

Ten slotte gebruiken sprekers met betrekking tot het vulgaire niveau een beperkte en bepalende code. Afhankelijk van het niveau van bekendheid dat ze hebben met geschreven taal, plegen ze overvloedige onjuistheid, bekend als vulgarisme.

Veel voorkomende vulgarismen

Onder de uitdrukkingen die als gemeenschappelijke vulganismen worden beschouwd, zijn de fonische onjuist. In sommige taalvarianten van Spaans bijvoorbeeld wordt de Ceceo (spreek het geluid uit met de taal in een interdentale positie) beschouwd als een onjuistheid.

Kan u van dienst zijn: Encyclopedic Note

Ook is het deze groep zijn de metathese (veranderingen van de positie van de fonemen: gegressy by Gabriel of Dentrific of Dentifrico), accentveranderingen (Máestro per leraar of abonnement door Sutii) en de veranderingen van fonemen (Agüelo, Azaite, Midficin in plaats , respectievelijk olie en medicijnen).

Bovendien zijn er morfologische onjuistheden gerelateerd aan het gebruik van geslacht (hitte of pennen), pronominale vormen (ingenen door denme) en verstoringen van verbale vormen (loop door Anduve of Haiga door Beech).

Evenzo worden syntactische onjuistheden beschouwd als vulgarisme. Onder hen zijn de onjuiste overeenkomst (Mensen zijn liever mensen zijn) en onjuist syntactisch gebruik (aan mijn dochter de ik kuste of Io Ik gaf de ezel).

Situationele of diaphassic varianten

Situationele of diaphásische varianten zijn afhankelijk van de intentionaliteit van de emittent en de aard van de ontvanger. Evenzo verschijnen deze varianten afhankelijk van de communicatieve situatie en de expressiemodus gekozen door sprekers.

De manier van het aanpakken van verschillende problemen zal dus afhangen van het type relatie dat de gesprekspartners hebben. Ook zal de keuze van de vorm van expressie anders zijn als het een veel voorkomend probleem is en openbaar management (zoals tijd of politiek) die een speciale of transcendentale kwestie is (terrorisme of reïncarnatie).

Aan de andere kant presenteren verschillende sociale groepen gedifferentieerde taalgewoonten volgens sociaal gedrag, gedrag en gebruik. Zelfs taalgebruikers die hetzelfde beroep uitvoeren, gebruiken meestal meestal dezelfde code. Dit type taal maakt gebruik van gedifferentieerde subcode en eigen lexicale vormen en staat bekend als jargon.

Referenties

1. Xunta de Galicia. Afdeling onderwijs en universitaire planning. (s/f). De taalvariatie. Uitgebracht van Edu.Xunta.is.
2. Mozas, a. B. (1992). Praktische grammatica. Madrid: Edaf.
3. Voorbeelden.borg. (s/f). Voorbeelden van diatopische variabele. Uit voorbeelden genomen.borg.
4. Nordquist, r. (2017, 2 mei). Taalvariatie. Take van Thoughtco.com.
5. Wotjak, g. (2006). De talen, ramen die de wereld geven.
   Salamanca: Universiteit van Salamanca.  
6. Edwards, c. (2017, 3 februari). 21 licht interessante feiten over de Italiaanse taal. Uit thelocaal genomen.Item.
7. Willsher, K. (2016, 5 februari). Niet de Oignon: Fury als Frankrijk verandert 2.000 spellingen en laat subaccenten vallen. Uit de guardian genomen.com.
8. Santamaría Pérez, i. (s/f). Het jargon en het jargon. Madrid: Liceus. Management- en communicatiediensten.