Gedichten van 6 strofen van bekende auteurs
- 2935
- 265
- Dr. Rickey Hudson
Ik laat je een lijst achter met 6 Stanzas -gedichten van auteurs bekend als Vicente Aleixandre, Lope de Vega of Federico García Lorca. Een gedicht is een compositie die de literaire bronnen van poëzie gebruikt.
Het gedicht kan op verschillende manieren worden geschreven, maar het is over het algemeen in vers. Dit betekent dat het bestaat uit zinnen of zinnen die in afzonderlijke regels zijn geschreven en die zijn gegroepeerd in secties die Stanzas worden genoemd.
Elk van deze lijnen heeft meestal rijm, dat wil zeggen een soortgelijk klinkergeluid, vooral in het laatste woord van de lijnen, hoewel dit geen regel is of in alle gedichten wordt vervuld. Integendeel, er zijn veel gedichten zonder rijm.
Gedichten van 6 Stanzas -gedichten van gerenommeerde auteurs
1- straten en dromen
Dreamless City (Brooklyn Bridge Night)
Niemand slaapt in de lucht. Niemand niemand.
Niemand slaapt.
De wezens van de maan ruiken en omringen hun hutten.
Live Iguanas zullen komen om mannen te bijten die niet dromen
En hij die vlucht met een gebroken hart zal voor de hoeken vinden
tot de ongelooflijke nog steeds krokodil onder het tedere protest van de sterren.
Niemand slaapt over de hele wereld. Niemand niemand.
Niemand slaapt.
Er is een dode man op de verste begraafplaats
Wie klaagt drie jaar
Omdat het een droog landschap in de knie heeft;
En de jongen die vanmorgen begroef huilde zo veel
dat het nodig was om honden te bellen om je mond te houden.
Het leven is geen droom. Alert! Alert! Alert!
We vallen de trap af om de natte aarde te eten
of we klimmen de sneeuwrand met het koor van dode dalias.
Maar er is geen vergeetachtigheid of slaap:
levend vlees. Kusjes binden de mond
In een wirwar van recente aderen
En die zijn pijn pijn doet, zal hem zonder rust pijn doen
En wie de dood vreest zal haar op haar schouders brengen.
Kan u van dienst zijn: zinnen met x: voorbeelden en gebruiksregelsOp een dag
De paarden zullen in de tavernes leven
en woedend mieren
Ze zullen de gele lucht aanvallen die toevlucht nemen in de ogen van de koeien.
Een andere dag
We zullen de opstanding van ontlede vlinders zien
En zelfs door een landschap van grijze sponzen en stomme schepen lopen
We zullen onze ring- en stromingsrozen van onze tong zien.
Alert! Alert! Alert!
Aan degenen die nog steeds sporen van Zapa y Aguacero houden,
Aan die jongen die huilt omdat hij de uitvinding van de brug niet kent
of aan die doden die alleen het hoofd en een schoen heeft,
Je moet ze naar de muur brengen waar Iguanas en Sierpes wachten,
waar wacht op het prothese van de beer,
waar wacht op de gemummificeerde hand van het kind
En kameelhuid is borstelig met een gewelddadige blauwe kilte.
Niemand slaapt in de lucht. Niemand niemand.
Niemand slaapt.
Maar als iemand zijn ogen sluit,
Teken het, mijn kinderen, klop het!
Er is een open -yyed panorama
en bittere stampende zweren.
Niemand slaapt over de hele wereld. Niemand niemand.
Ik zei het al.
Niemand slaapt.
Maar als iemand overtollig mos in de tempels heeft,
Open de plakjes om onder de maan te zien
Valse bril, gif en schedel van theaters.
Auteur: Federico García Lorca
2- Nieuwe nummers
De middag zegt: “Ik heb dorst naar schaduw!"
De maan zegt: “Ik, dorst naar sterren!"
De kristallijne bron vraagt om lippen
En de wind zucht.
Ik heb dorst naar aroma's en gelach,
Dorst voor nieuwe liedjes
Zonder manen en zonder lelies,
En zonder dode liefde.
Een nummer van morgen dat huivert
Naar de rustige achterstoppen
van de toekomst. En hoop in te vullen
hun golven en hun honderd.
Een heldere en rust
vol nadenken,
Maagdelijk van verdriet en angst
en maagd van dromen.
Zing zonder lyrisch vlees dat vult
van het lachen de stilte
(Een blinde kudde
Kan je van dienst zijn: 100 korte uitspraken met woorden spellengelanceerd naar mysterie).
Zing die naar de ziel van de dingen gaat
en aan de ziel van de wind
en kan rusten in vreugde
van het eeuwige hart.
Auteur: Federico García Lorca
3- Op een aangenaam strand
Op een aangenaam strand,
Aan wie Turia Pelas heeft aangeboden
van zijn kleine zand,
En de Spanjaardenzee van Cristal Cubría,
Belisa was alleen,
Huilen om het geluid van water en golven.
"Fierce, wrede echtgenoot!",
De ogen maakten bronnen, herhaalde hij,
En de zee, zo jaloers,
Op de grond kwamen er door tranen uit;
en vrolijk om ze te vangen,
Hij houdt ze in schelpen en wordt parels.
"Traitor, je bent nu
In andere armen en dood vertrek je
De ziel die van je houdt,
En je geeft aan de windtanen en klachten,
Als je hier terugkomt,
U zult zien dat ik een voorbeeld ben van vrouwen.
Dat in deze woedende zee
Ik zal matigheid vinden van mijn vuur,
Animosa aanbieden
naar het water het lichaam, tot de wind de hoop;
dat zal niet kalm zijn
minder dan in zoveel wateren zoveel vuur.
Oh tijger!, Als je ... was
In deze kist waar je werd gekeken,
Ik stierf, je zou sterven;
Meer kleding heb ik in de ingewanden van mij
Wat zie je hoe Mato,
Bij afwezigheid van je leven, je portret ".
Het werd al gegooid, wanneer
Een dolfijn kwam uit met een sterke tak,
En zij, om hem te zien trillen,
Hij keerde de rug toe aan het gezicht en de dood,
Zeggen: "Als het zo lelijk is,
Ik leef, en wie mijn kwaad wil ".
Auteur: Lope de Vega
4- eenheid erin
Gelukkig lichaam dat tussen mijn handen stroomt,
Geliefde gezicht waar ik de wereld overweeg,
waar grappige vogels worden gekopieerd,
vliegen naar de regio waar niets wordt vergeten.
Uw externe, diamant of harde robijnvorm,
Schijn van een zon die in mijn handen verblindt,
krater die me opgeroepen met je intieme muziek, daarmee
Onbevorderbaar gebeld je tanden.
Ik sterf omdat ik mezelf heb gegooid, omdat ik wil sterven,
Omdat ik in het vuur wil leven, omdat deze lucht van buitenaf
Kan u van dienst zijn: waarderingsrecensieHet is niet van mij, maar de hete ademhaling
dat als ik verbrand word en mijn lippen van een achtergrond geef.
Laat, laat me kijken, verven van liefde,
Rood het gezicht voor je paarse leven,
Laat kijken naar de diepe kreet van je ingewanden
waar ik sterf en opgeeft, leven voor altijd.
Ik wil liefde of dood, ik wil überhaupt sterven,
Ik wil jou, je bloed, die tapijten lava zijn
Dat water gevende mooie extreme leden
Voel dus de mooie grenzen van het leven.
Deze kus op je lippen als een langzame doorn,
Als een zee die vloog maakte een spiegel,
Zoals de helderheid van een vleugel,
Het is nog steeds handen, een recensie van je knapperig haar,
Een crimsit van lovend licht,
Dodelijk licht of zwaard dat op mijn nekbedreiging,
Maar dat kan nooit de eenheid van deze wereld vernietigen.
Auteur: Vicente Aleixandre
5- Rhyme Liii
De donkere zwaluwen zullen terugkeren
Op je balkon je nesten om op te hangen,
En opnieuw met de vleugel naar zijn kristallen
Spelen zullen ze bellen.
Maar degenen die de vlucht beperkte
Uw schoonheid en mijn vreugde om te overwegen,
Degenen die onze namen hebben geleerd ..
Die ... zullen niet terugkeren!.
De bossige make -ups zullen terugkeren
Vanuit uw tuin de tapias om te klimmen,
En opnieuw in de middag nog mooier
De bloemen zullen openen.
Maar die, Rocío verbrandt
wiens druppels we keken te beven
En val als tranen van de dag ..
Die ... zullen niet terugkeren!
Ze zullen terugkeren uit liefde in je oren
De brandende woorden om te klinken;
Je hart van zijn diepe droom
Misschien wordt hij wakker.
Maar stom en geabsorbeerd en knieën
Hoe je God voor zijn altaar kunt liefhebben,
Zoals ik van je hield ...; Onredelijk,
Dus ... ze zullen niet van je houden!
Auteur: Gustavo Adolfo Bécquer
Referenties
- Gedichten door Federico García Lorca. Opgehaald van Federicogarcialorca.netto
- Lope de vega gedichten. Opgehaald uit gedichten van alma.com
- Vicente Aleixandre gedichten. Hersteld van poëzie.ace