Wat zijn sociale varianten?

De Sociale varianten Het zijn de verschillende manieren om over mensen te praten binnen de groepen van dezelfde samenleving, of de veranderingen die dezelfde taal presenteert, afhankelijk van de sociale, culturele of geografische context waarin mensen zich ontwikkelen.

Dialecten zijn bijvoorbeeld varianten binnen dezelfde taal die worden gesproken in verschillende geografische gebieden in hetzelfde land. Er zijn ook professionele varianten; In verschillende beroepen wordt een vocabulaire gebruikt en een manier om zich uit te drukken. Er zijn ook de etnische en religieuze of heilige varianten.

Sociolinguïstische studies richten zich op de relatie tussen taal en samenleving, en hoe die relatie onderling afhankelijk en dynamisch is; dat wil zeggen, er wordt bestudeerd hoe taal een communicatieve functie vervult die onmogelijk is om te dissociëren met de samenleving.

De in deze studies beschreven varianten zijn talrijk en zullen altijd afhangen van de hoeveelheid sociale identiteiten die worden behandeld. Bijvoorbeeld seks, religie, geslacht, leeftijd, ras, etniciteit, sociaaleconomisch niveau, onderwijs, academische specialiteit, werkomgeving, onder andere.

Elke identiteit heeft een communicatiesysteem binnen dezelfde taal die wordt gebruikt als een code, wanneer twee of meer mensen van die groep met elkaar spreken. Deze verschillen kunnen, impliciet of expliciet, worden gebruikt als lidmaatschapsindicatoren voor een groep of gemeenschap.

Deze groepen worden taalgemeenschappen genoemd, waar hun leden een reeks verwachte normen delen met betrekking tot het gebruik van taal. Sociale varianten zijn een essentieel onderdeel van het gebruikelijke taalgedrag.

[TOC]

Hoe zijn sociale varianten in taal?

De spraakcodes binnen elke taalgemeenschap worden gevormd met een combinatie van gespecialiseerd gebruik van de elementen of aspecten van taal.

Allen zijn onderworpen aan variatie: fonetiek, morfologie, syntaxis, semantiek, pragmatiek, intonatie, ritme, cadans, enz.

De keuze van uitspraak, grammatica, specifieke woorden en zelfs lichaamstaal vormt een spraakstijl die na verloop van tijd typisch en identificeerbaar wordt van de ene gegeven groep naar de andere.

Kan je van dienst zijn: kleur met i

In sommige gevallen is het gebruikelijk voor mensen uit verschillende gemeenschappen, groepen of culturen.

Een vrij algemeen voorbeeld van deze gevallen van misverstand, zijn de spraakcodes van mensen van jongere generaties wanneer ze worden blootgesteld aan oudere of oudere volwassenen.

Hier zijn veel referenties en referenties in dezelfde taal variëren met de generatiekloof, waardoor het moeilijk te begrijpen is.

Dialecten

In sociolinguïstische studies naar dialecten is sociale klasse of sociaaleconomisch niveau de belangrijkste sociale variant om groepen te definiëren die spreken met behulp van codes met gemeenschappelijke elementen. Ze worden sociolectos genoemd en worden bestudeerd in het bereik van dezelfde stad.

Het is over het algemeen onderverdeeld in taal met een hoge klasse, taal uit de middenklasse en een lagere klasse of de taal van de arbeidersklasse.

In communicatieve termen weerspiegelen deze sociolecten - in de meeste gevallen - toegang en tijd die zich toelegt op onderwijs en het soort werk of werk dat ze ontwikkelen.

Alleen bepaalde elementen worden als relevant behandeld bij de analyse van deze sociolecten, waaronder uitspraak, intonatie, selectie van woorden en grammaticale structuren.

Verschillen tussen sociale klassen

Rekening houdend met een standaardgemiddelde van het juiste gebruik van een taal, zijn de verschillen tussen sociale klassen opmerkelijk.

In verschillende Latijns -Amerikaanse landen hebben hoge klassen meestal de neiging om woorden en letters uit te spreken of te moduleren, en meer gemarkeerde intonaties in hun gebeden gebruiken.

Het lexicale bereik kan boven de standaard staan ​​en maken meestal geen grammaticale fouten.

Taal in lagere klassen of werknemers heeft de neiging om onhandige structuren te ontwikkelen met geslacht, aantal en vervoeging grammaticale fouten. Ze onderdrukken meestal ook het begin of einde van woorden en maken veel verbindingen tussen de stroom van het ene woord naar het andere.

De middenklasse zijn onderverdeeld in hoog en een half laag. Deze groep heeft de neiging om met enig gemak van de ene code naar de andere te migreren, hun taal en begrip aan te passen aan een van de andere niveaus.

Kan u van dienst zijn: sociale componenten van Zacatecas

Verschillende contexten, verschillende codes

Mensen passen hun spraakpatronen aan, afhankelijk van de context en het publiek, van een ontspannen (informeel) gesprek in familieomgevingen tot meer formele scenario's, tussen sociale klassen, tussen professionele omgevingen en informele omgevingen, tussen volwassenen en kinderen.

In elk geval wordt speciale zorg voor de manier van spreken genomen - of niet - naar de woorden die worden gebruikt, om orthografische fouten te maken, enzovoort. Dit wordt stijlveranderingen genoemd, wat voor taalkundigen het vermogen is om een ​​"taalkundige kameleon" te zijn.

Deze worden ook beschouwd als sociale varianten, maar ze zijn niet alleen afhankelijk van de groep of taalgemeenschap, maar ook van de situatie. Er zijn verschillende fenomenen of aspecten gerelateerd aan taalstijlen:

Prestige

Ook Open Prestige genoemd, het is de wisselkoers van de code geassocieerd met een hoge sociale status, formele situaties of gewoon met betere normen bij het gebruik van taal. Dit fenomeen komt vrij vaak voor in middelgrote sociale klassen.

Undercover Prestige

Ook wel verborgen prestige genoemd, het is een keuze om de code niet zo vaak aan te passen aan associaties met hoog sociale niveaus.

Over het algemeen hebben deze mensen de neiging om hun sociolect meer te waarderen, ongeacht hoeveel ze niet klinken zoals opgeleide mensen spreken.

Dit fenomeen komt vrij vaak voor bij lage, regionalistische en inheemse sociale klassen.

Convergentie

Het is de goedkeuring van een taalstijl die de sociale afstand wil verminderen. Het wordt geprobeerd om zoveel mogelijk aan te passen aan het dialect van het publiek (dezelfde woorden, dezelfde accenten, dezelfde intonatie)

Afwijking

Het is de neiging om een ​​taal te gebruiken die de sociale afstand tussen sprekers benadrukt. Dit markeert individuele identiteiten en hun verschillen.

Dossier

Ze zijn conventionele en meest geschikte vormen van de taal die wordt gebruikt in meer specifieke contexten, of het nu situationele, beroepsmatige of gespreksproblemen zijn. Het is niet hetzelfde taalrecord dat in de kerk wordt gebruikt als tussen advocaten en rechters.

Jargon

Het is een kenmerk van registratie- of stijlveranderingen. Het is een soort speciaal en technisch vocabulaire, in het algemeen zelfstandige naamwoorden, geassocieerd met een werk- of interessegebied.

Kan u van dienst zijn: perifere landen: kenmerken en voorbeelden

Het jargon werkt om individuen verbonden te houden en de rest op de een of andere manier te marginaliseren.

In veel gevallen is het leren van het juiste jargon van een beroep synoniem om gekwalificeerd te zijn voor het behoren tot die specifieke groep.

Het taalrecord van de artsen heeft bijvoorbeeld een van de meest voorkomende en moeilijke gespecialiseerde jarling.

Omgangstaal

Ook wel slang genoemd, en in het Engels is de beroemde "slang" een meer geïdentificeerde taalrecord met mensen buiten de gevestigde hoge klassen.

De spreektaal heeft een reeks woorden of zinnen die worden gebruikt in vervanging tot meer gebruikelijke of normen van groepen met meer speciale interesses.

Het wordt ook beïnvloed door mode en trends van de moderniteit, zoals muziek en kleding, die enorm passen in adolescente populaties. Het werkt als een groepsidentiteit om zich te onderscheiden van anderen en te weten wie er niet bij hoort.

Deze woorden en zinnen hebben de neiging zichzelf te verliezen zolang de nieuwe generaties aankomen.

Grofheid

Vele malen verbonden met spreektaal, wordt dit type taal gekenmerkt door het gebruik van obsceen, beledigende woorden en taboe -termen.

Sociaal gezien vermijdt het het gebruik van dit lexicale record, maar het kan variëren afhankelijk van de context-, groeps- of taalfenomeen.

Referenties

1. Richard Nordquist (2017). Taalvariatie - woordenlijst van grammaticale en retorische versieringen. Toughtco. Hersteld van ThoughtCo.com
2. Het MLC -blog. Wat is sociolinguïstiek? M.NAAR. In taal en communicatie. MLC hersteld.taalkunde.Georgetown.Edu
3. Britse bibliotheek. Sociale variatie. Opgehaald van BL.Uk
4. Ronald Wardhaugh (1986) Een inleiding tot sociolinguïstiek (online boek). Blackwell Publishing. Australië. Zesde editie (2006) hersteld van boeken.Google.co.gaan
5. George Yule (1985). De studie van taal (online boek). Hoofdstuk 19 - Sociale variatie in taal. Cambridge University Press. Opgehaald van de faculteit.mu.Edu.SA
6. Shaw N. Gynan. Regionale en sociale variatie. Western Washington University. Afdeling moderne en klassieke talen. Hersteld van WWU.Edu
7. Encyclopedia of Voorbeelden (2017). 10 voorbeelden van sociale varianten. Hersteld van.Voorbeelden.co.