Gedichten van geluk en vreugde (kort)

De Gedichten van geluk en vreugde Ze zijn vaak niet zo gebruikelijk en gebruikelijk als die van melancholie, verdriet of pijn. Maar zonder twijfel zijn er auteurs die het leven vieren en hun verlangen naar geluk overbrengen, de onmogelijkheid om het te bereiken of het poëtische gevoel van zijn of niet gelukkig.

We laten u een kleine selectie van Gelukgedichten Van enkele van de grote auteurs van de literatuur, zoals Pablo Neruda, Rubén Darío, Antonio Machado, Federico García Lorca, Gustavo Adolfo Bécquer, Vicente Aleixandre en nog veel meer.

Gedichten van geluk en vreugde

Sonnet van wijn (Jorge Luis Borges))

In welk koninkrijk, in welke eeuw, onder wat stil
Combinatie van de sterren, in welke geheime dag
Dat marmer heeft niet gered, de moed is ontstaan
en uniek idee om vreugde uit te vinden?

terwijl gouden val om uit te vinden. De wijn
Rode stromen langs generaties
zoals de rivier van tijd en in het harde pad
Zijn muziek, zijn vuur en leeuwen.

In de nacht van vreugde of in de ongunstige dag
verhoogt vreugde of vermindert angst
En de nieuwe ditirambo die ik deze dag zing

De Arabische en Perzische zongen één keer.
Wijn, leer me de kunst van het zien van mijn eigen verhaal
Alsof dit as in het geheugen was.

Het spijt (Jorge Luis Borges))

Ik heb de ergste zonden begaan
dat een man kan plegen. ik ben niet geweest
Vrolijk. Dat de gletsjers van de vergetelheid
Ze slepen me en verliezen me meedogenloos.

Mijn ouders hebben me voortgebracht voor het spel
risicovol en mooi leven,
Voor aarde, water, lucht, vuur.
Ik heb ze teleurgesteld. ik was niet blij. Vervuld

Het was niet zijn jonge wil. Mijn gedachten
Porphias werd toegepast op symmetrisch
van kunst, die zwemmen verwijdt.

Ik was gelezen waarde. Ik was niet dapper.
Het laat me niet in de steek. Staat altijd aan mijn zijde
De schaduw van een ongelukkige.

Oda tot de gelukkige dag (Pablo Neruda)

Laat me deze keer achter
gelukkig zijn,
Er is niets met iemand gebeurd,
Ik ben er niet in,
Het gebeurt alleen
ik ben blij
Voor de vierde hoeken
van het hart, lopen,
Slapen of schrijven.
Wat ga ik doen, ik ben
Vrolijk.
Ik ben meer talloze
dan het gras
In de graslanden,
Ik voel de huid als een ruwe boom
en het water hieronder,
De vogels hierboven,
De zee als een ring
In mijn taille,
gemaakt van brood en steen de aarde
De lucht zingt als een gitaar.

Je aan mijn zijde in het zand
Je bent zand,
Je zingt en je zingt,
de wereld
Het is mijn ziel vandaag,
Lied en zand,
de wereld
Het is je mond vandaag,
Verlaat me
In je mond en zand
gelukkig zijn,
Wees gelukkig, want ja, want ik adem
En omdat je ademt,
Wees blij omdat ik speel
je knie
En het is alsof je speelt
Blauwe huid van de lucht
en zijn frisheid.

Verlaat me vandaag
Alleen voor mij
gelukkig zijn,
Met alle of zonder alles,
gelukkig zijn
Met het gras
en het zand,
gelukkig zijn
Met lucht en aarde,
gelukkig zijn,
met jou, met je mond,
gelukkig zijn.

Sterft langzaam (Martha Medeiros)

Sterft langzaam die niet reist,
Wie leest niet,
Wie hoort geen muziek,
die op zichzelf geen genade vindt.
Langzaam sterven
die zijn eigen liefde vernietigt,
Wie laat het niet helpen.
Langzaam sterven
die een slaaf van gewoonte wordt
Elke dag hetzelfde herhalen
Bakjes,
Wie verandert het merk niet,
Hij durft de kleur van hem niet te veranderen
kleding
of praat niet met wie nee
bekend.
Langzaam sterven
die een passie en zijn werveling vermijden
van emoties,
Dit zijn alleen dat de helderheid terugkeert
in de ogen en herstel de harten
aan gruzelementen.
Langzaam sterven
Die het stuur niet draait als het ongelukkig is
Met je werk, of je liefde,
Wie riskeert de waarheid niet of onzeker om te gaan
Achter een droom
die niet is toegestaan, zelfs niet één keer in zijn leven,
Vlucht voor verstandig advies ..
Leef vandaag!
Risico vandaag!
Doe het vandaag!
Laat jezelf niet langzaam sterven!
Voorkom dat je gelukkig bent!

Xxvi - hallelujah! (Ruben Dario)  

Roze en witte rozen, groene takken, 
Verse en verse Corollas 
Ramos, vreugde! 
Nesten in de warme bomen, 
Eieren in de warme nesten, 
Zoetheid, vreugde! 
De kus van dat meisje 
Rubia, en die van die brunette, 
En dat van die zwarte, vreugde! 
En de buik van dat kleine meisje 
vijftien, en zijn armen 
Harmonieuze, vreugde! 
En de adem van de maagdelijke jungle, 
en die van vrouwelijke maagden, 
En de zoete rijmpjes van de dageraad, 
Vreugde, vreugde, vreugde!

Geluk (Manuel Acuña)

Een blauwe lucht van sterren
schitteren in immensiteit;
Een liefdesvogel
zingen in het bos;
door milieu de aroma's
van de tuin en de oranje bloesem;
Naast ons het water
ontspruiten uit de lente
Ons hart in de buurt,
Onze lippen veel meer,
je komt naar de hemel 
En ik zal daar blijven,
Dat is liefde mijn leven,
Dat is geluk!..

Kruis met dezelfde vleugels
de werelden van het ideaal;
haast je,
en alle goede haast;
van dromen en geluk
terug naar de realiteit,
wakker worden tussen de bloemen
van een lente gazon;
De twee zien er veel uit,
De twee kussen meer,
Dat is liefde, mijn leven,
Dat is geluk .. !

We voeden dat ik blij ben (sor juana inés de la cruz)

We vinden dat dat blij ben,
trieste gedachte, een tijdje;
Misschien zul je me bewijzen,
Hoewel ik het anders weet,
dat alleen in de vrees
Ze zeggen dat er schade verschijnt,
Als je je verondersteld om zalig te zijn
Je zult niet zo jammer zijn.

Het begrip dienen
ooit rusten, 
En er is niet altijd vindingrijkheid
Met het voordeel gevonden.
Iedereen is meningen
van dergelijke verschillende meningen,
dat wat degene is die zwart is
De andere test die wit is.

Sommigen dienen als aantrekkelijk
wat een ander boos is;
En wat is voor opluchting,
Hij heeft voor werk.

Degene die verdrietig is, censuur
tot het vrolijke licht;
En degene die vrolijke spot is
om het trieste medelijden te zien.

De twee Griekse filosofen
Nou, deze waarheid bewees:
Nou, wat lacht in één lacht,
veroorzaakt in de andere roep.

Beroemd zijn oppositie
Het is al eeuwen zo veel geweest,
Zonder welke hij gelijk had, hij is 
Zelfs Agora Findled.

Eerder, in zijn twee vlaggen
De wereld heeft allemaal ingeschreven,
Zoals humor dicteert,
Volg elk de zijkant.

Men zegt dat van het lachen
Alleen de diverse wereld is waardig;
En nog een, dat zijn tegenslagen
Ze zijn alleen om te huilen.

Want alles wordt getest
en reden om het aan te richten;
En er is helemaal geen reden,
Er is reden voor zoveel.

Ze zijn allemaal dezelfde rechters;
En hetzelfde zijn en meerdere,
Niemand kan beslissen
wat het meest succesvol is.

Nou, als er niemand is om het te veroordelen,
Waarom denk je, jij, verkeerd,
Die God is aan u toegewijd
De beslissing van gevallen?

Of waarom, tegen jezelf,
ernstig onmenselijk,
Tussen de bittere en het zoete,
U wilt de bittere kiezen?

Als mijn begrip van mij is,
Waarom zou ik het altijd vinden?
Zo onhandig voor opluchting,
zo scherp voor schade?

Spraak is een staal
Wat beide uiteinden bedient:
Om te doden, door de tip,
Voor de knop, onderdak.

Als je het gevaar kennen
U wilt het gebruiken,
Wat is de schuldgevoel
van misbruik van de hand?

Het is niet wetende, weten hoe het te doen
subtiele toespraken, openen;
Die kennis bestaat uit
Bij het kiezen van de gezondste.

Speculeer de tegenslagen
en onderzoek Omens,
Het dient alleen dat kwaad
opgroeien met anticiperen erop.

Het kan u van dienst zijn: 21 goed voedsel voor de lever (hepatoprotectief dieet)

In toekomstige werken,
Aandacht, subtiel,
formidabeler dan risico
Dreiging doet meestal alsof.

Hoe gelukkig is onwetendheid
waarvan ongetwijfeld wijs,
Vind wat hij lijdt,
In wat ik negeer, heilig!

Ze uploaden niet altijd een verzekering
Osid Ingenuity -vluchten,
die troon zoeken in het vuur
En ze vinden een graf in huilen.

Het is ook vice om te weten,
dat als niet stoppen,
Je weet het tenminste
De verwoesting is schadelijker;
En als de vlucht niet afneemt,
In subtiliteiten gerst,
voor het verzorgen van de nieuwsgierige
Vergeet wat nodig is.

Als hij de hand culteert, voorkomt het niet
groeien naar de overdekte boom,
Verwijder de substantie naar de vrucht
De waanzin van de boeketten.

Ja wandellicht
Hinder zware ballast niet,
Het dient de vlucht die het is
De hoogste afgrond.

Bij nutteloze voorziening,
Wat belangrijk is voor Florido Campo,
Zo niet, is de val vruchtbaar,
May bloemen op mei?

Wat is het nut van vindingrijkheid
veel geboorten produceren,
Als de menigte wordt gevolgd
De malogie van het afbreken van hen?

En aan deze ellende met geweld
Falen moet worden gevolgd
om degene te blijven die produceert,
Zo niet dood, pijn.

Vindingrijkheid is als vuur,
dat, met ondankbare materie,
Beide consumeren het meer
Als hij duidelijker is.

Hij is van zijn eigen Heer
Zo opstandig vazal,
Dat maakt uw overtredingen
De wapens van je schuilplaats.

Deze slechte oefening,
Deze harde zware gretigheid,
In de ogen van mannen
God gaf om hen uit te oefenen.

Welke gekke ambitie brengt ons
Vergeten?
Als het zo weinig is,
Wat is het nut om zoveel te weten?
Oh, als je het weet,
Er zou een seminar zijn
of school waar te negeren
De werken zullen worden onderwezen!

Hoe gelukkig leefde
Degene die, gunstig voorzichtig,
zal de bedreigingen bespotten
van de invloed van de sterren!

Laten we leren negeren,
dacht, dan vinden we
Hoeveel voeg ik toe aan spraak,
Tot zover de jaren.

Primaveral Song (Federico García Lorca)

Je

Vrolijke kinderen komen naar buiten 
Van school, 
De warme lucht intrekken 
April, tedere liedjes. 
Wat een vreugde de diepte 
Calleja Silence! 
Een stilte gemaakt stukken 
Door nieuwe zilveren lach. 

II 

Ik ben op de middag 
Tussen bloemen van de tuin, 
Onderweg vertrekken 
Het water van mijn verdriet. 
Op de eenzame berg 
Een dorpsbegraafplaats 
Het ziet eruit als een gezaaide veld 
Met chaquen korrels. 
En hebben bloeit cipressen 
Als reuzenhoofden 
Dat met lege banen 
En groenachtig haar 
Attent en rouw 
De horizon overweegt. 

Goddelijke april, wat kom je 
Geladen met zon en essenties 
Vul met gouden nesten 
De Floridas Calaveras!

Hij vertelde me een middag (Antonio Machado)

Hij vertelde het me op een middag
van Lente:
Als u op zoek bent naar wegen
in bloem op aarde,
Dood je woorden
En hey je oude ziel.
Dat hetzelfde linnen
Wat kijk je naar je?
Uw duelpak,
Uw feestpak.
Hou van je vreugde
En hou van je verdriet,
Als u op zoek bent naar wegen
in bloem op aarde.
Ik antwoordde 's middags
van Lente:

-Je hebt het geheim gezegd
dat in mijn ziel zegt:
Ik haat vreugde
voor haat tot straf.
Meer voordat u stapt
Uw Florida Senda,
Ik zou je willen meenemen
mijn oude ziel dood.

In jou heb ik mijn uren van vreugde opgesloten (José Martí)

In jou heb ik mijn uren van vreugde vergrendeld

                           En van bittere pijn;

Laat dat in uw uren vertrekken

                           Mijn ziel met mijn afscheid.

Ik ga naar een enorm huis dat ze me hebben verteld

                           Wat is het leven om te vervallen.

Het thuisland daar brengt me. Voor mijn land,

                           Sterven is meer genieten.

Gedicht verloren in enkele verzen (Julia de Burgos)

En als ze zeiden dat ik net zo verwoest schemering ben 
waar het verdriet al in slaap viel! 
Eenvoudige spiegel waar ik de wereld oppak. 
Waar ik lonades pak met mijn gelukkige hand. 

Mijn poorten achter de schepen zijn aangekomen 
als wil vluchten van zijn nostalgie. 
De manen van hun flitsen zijn teruggekeerd naar mijn flitser 
dat ik met mijn naam vertrok om duels te schreeuwen 
Totdat alle stille schaduwen van mij waren. 

Mijn leerlingen zijn vastgebonden aan de zon van hun liefde die Alba is teruggekeerd. 
Oh vermakelijke liefde in sterren en duiven, 
Hoe de gelukkige dauw mijn ziel kruist! 
Vrolijk! Vrolijk! Vrolijk! 
Agigantada in kosmische wendbare gravitaties, 
Zonder reflectie of zoiets ..

Locus Amoenus (Garcilaso de la Vega)

Puro Aguas Corrientes, kristallijn,
bomen waar je naar kijkt,
Groene weide van verse volledige schaduw,
Vogels die uw klachten zaaien,
Ivy dat je door bomen loopt,
Draai Pass door zijn groene sinus:
Ik was zo vreemd
Van het serieuze kwaad voel ik me
Dat puur gelukkig
Met je eenzaamheid heb ik me nagebouwd,
waar met zoete slaap rustte,
of met de gedachte liep
waar hij niet vond
Maar herinneringen vol vreugde. 

Zijn ze allemaal blij? (Luis Cernuda)

De eer om glorieus met eer te leven,
Patriottisme naar het thuisland zonder naam,
Het offer, de plicht van gele lippen,
Ze zijn geen ijzeren verslinden
Beetje bij beetje een triest lichaam vanwege zichzelf.

Onder deugd, bestelling, ellende;
Onder alles, behalve nederlaag,
Versla naar de tanden, naar die ijzige ruimte
Van een open hoofd in twee door een oplossing,
Al het andere weten om te leven is alleen te zijn met de dood.

Wacht niet eens op die vogel met de armen van vrouwen,
Met de stem van een man, heerlijk donkerder,
Omdat een vogel, zelfs in liefde,
Hij verdient het niet om op hem te wachten, zoals elke vorst
Wacht tot torens rijpen tot rot fruit.

Laten we alleen schreeuwen,
Laten we helemaal schreeuwen naar een vleugel,
Om zoveel hemel te laten zinken,
Aanraken en vervolgens worden aanraken met ontlede hand.

Woorden voor Julia (José Agustín Goytosolo)

Je kunt niet teruggaan 
Omdat het leven je al duwt 
Als een eindeloze gehuil.

Mijn dochter, het is beter om te leven 
Met de vreugde van mannen 
Wat te huilen voor de blinde muur.

Je zult je in het nauw gedreven voelen 
Je zult je verloren of alleen voelen 
Misschien ben je niet geboren.

Ik weet heel goed dat ze het je zullen vertellen 
Dat leven heeft geen object 
Wat is een ongelukkige kwestie.

Onthoud dan altijd 
Wat ik op een dag schreef 
Denk aan jou zoals ik nu denk.

Het leven is mooi, je zult zien 
Hoe ondanks de spijt 
Je zult vrienden hebben, je zult liefde hebben.

Een alleenstaande man, een vrouw 
Aldus genomen, één voor één 
Ze zijn als stof, ze zijn niets.

Maar als ik met je praat 
Als ik deze woorden schrijf 
Ik denk ook aan andere mensen.

Je bestemming is in anderen 
Je toekomst is je eigen leven 
Je waardigheid is van iedereen.

Anderen hopen dat het weerstand is 
Laat je vreugde hen helpen 
Je lied tussen je liedjes.

Onthoud dan altijd 
Wat ik op een dag schreef 
denk aan je 
Zoals ik nu denk.

Je geeft je nooit over of scheidt jezelf nooit 
Zeg nooit na de weg nooit 
Ik kan het niet meer en hier blijf ik.

Het leven is mooi, je zult zien 
Zoals ondanks de spijt 
Je zult liefde hebben, je zult vrienden hebben.

Anders is er geen keuze 
En deze wereld zoals het is 
Het zal al je erfgoed zijn.

Vergeef me, ik weet niet hoe ik je moet vertellen 
Niets meer, maar je begrijpt het 
dat ik nog steeds onderweg ben.

En onthoud altijd 
Wat ik op een dag schreef 
Denk aan jou zoals ik nu denk

Droge Elmo (Antonio Machado)

Aan de oude Elmo, gespleten door bliksem 
En in zijn rotte helft, 
Met de regens van april en de zon van mei 
Sommige groene bladeren zijn uitgekomen. 

Kan u van dienst zijn: leren

De eeuwfeest Elmo in de heuvel 
Dat likt de eigenaar! Een geelachtig mos 
De witachtige cortex vlekken 
naar de gegeten en stoffige kofferbak. 

Het zal niet zijn, welke potoren 
Dat houdt de weg en de rivieroever, 
Bewoond door Ruizeñores Pardos. 

Leger van mieren op rij 
Het klimt voor hem, en in zijn lef 
Urden hun spinnen grijze stoffen. 

Voordat het je vernietigt, Olmo del Duero, 
Met zijn bijl de houthakker en de timmerman 
Word je in het haar van Campana, 
Lanza van auto of kar; 
Vóór rood thuis, morgen, 
Armen van een ellendige stand, 
op de rand van een weg; 
Voordat u een wervelwind verwaarloost 
en worstelt de adem van witte bergen; 
Voordat de rivier naar de zee je duwt 
Door valleien en ravijnen, 
Olmo, ik wil scoren in mijn portemonnee 
De genade van je groene tak. 
Mijn hart verwacht 
Ook naar licht en tot leven, 
Nog een wonder van de lente.

De twaalf op de klok (Jorge Guillén)

Ik zei: alles is vol.
Een populier trilde.
De zilveren bladeren
Ze klonken met liefde.
De green waren grijs,
Liefde was zon.
Dan, middag,
Een vogel dook
Je zingt in de wind
Met zo'n aanbidding
Die zich gezongen voelden
Onder de wind de bloem
Gegroeid tussen de mieses,
Hoger. Ik was het,
Centrum op dat moment
Rondom,
Die alles hebben gezien
Compleet voor een God.
Ik zei: alles, compleet.
Twaalf op de klok!

La Voz (Heberto Padilla)

Het is niet de gitaar die zich verheugen
of maakt angst om middernacht bang
Het is niet zijn ronde en zachtmoedige rand
Zoals het oog van een os
Het is niet de hand die borstelt of zich vastklampt aan de snaren
Op zoek naar geluiden
Maar de menselijke stem wanneer zingt
en propageert de dromen van de mens.

Op dit moment (Walt Whitman)

Op dit moment zitten alleen, verlangend en attent,
Het lijkt mij dat er in andere landen andere mannen ook verlangen en attent zijn,
Het lijkt mij dat ik verder kan kijken en ze kan zien in Germania, Italië, Frankrijk, Spanje,
En ver, nog meer, in China, of in Rusland, of in Japan, andere dialecten spreken,
En ik denk dat als ik mogelijk was om deze mannen te ontmoeten
Met hen zou ik me verenigen, zoals ik met de mannen van mijn eigen land,
Oh! Ik begrijp dat we broers en geliefden zouden worden,
Ik weet dat ik er blij mee zou zijn.

Schoonheid (Herman Hesse)

De helft van de schoonheid hangt af van het landschap;
En de andere helft van de persoon die naar haar kijkt ..

De helderste dageraad; de meest romantische zonsondergangen;
de meest ongelooflijke paradijzen;
Ze kunnen zich altijd op het eerste gezicht vinden van geliefde mensen.

Wanneer er geen lichtere en diepe meren zijn dan zijn ogen;
Als er geen wonderen zijn die vergelijkbaar zijn met zijn mond;
Als er geen regen is die het huilen overwint;
Noch zon die meer schijnt dan je glimlach ..

Schoonheid maakt niet degene die het bezit;
Maar wie kan het liefhebben en aanbidden.

Daarom is het zo leuk om naar die gezichten te kijken
Ze worden onze favoriete landschappen .. .

LXVII (Gustavo Adolfo Bécquer)

Hoe mooi is het om de dag te zien
Vuur gekroond,
En tot zijn Lumba -kus
Schijn de golven en steek de lucht aan!

Hoe mooi is het na de regen
van de trieste val in de blauwachtige middag,
van de natte bloemen
Het parfum aspireert totdat het schudt!

Hoe mooi is wanneer in vlokken
De witte stille sneeuw valt,
van de rusteloze vlammen
Zie de roodachtige tongen roeren!

Hoe mooi is wanneer er een droom is
Slaap goed ... en snurken als een Sochantre ..
En eet ... en vet ... en wat een fortuin
dat dit alleen genoeg is!

Pure Air Ran (Ricardo Peña)

Pure Air liep
Voor mijn zwarte haar.

Mijn Blaríco -droom was
Een heel fijn bloemblaadje.

Een opaal die lucht
Ik kuste genot.

Hoe goed rook ze het veld
De zee, de lichte bries.

Paradise City, naar mijn stad in Malaga (Vicente Aleixandre)

Mijn ogen zien je altijd, stad van mijn mariene dagen.
Hangend aan de imposante berg, nauwelijks vastgehouden
In uw verticale val naar blauwe golven,
Je lijkt te regeren onder de lucht, op het water,
Gemiddeld in de lucht, alsof een gelukkige hand
Ik zou een moment van glorie hebben behouden voordat ik je voor altijd in de liefdevolle golven heb laten zinken.

Maar je bent moeilijk, je daalt nooit af, en de zee zucht
Of Bram voor jou, stad van mijn gelukkige dagen,
Moeder en witte stad waar ik woonde en ik herinner me dat,
Angelica City die, hoger dan de zee, zijn schuim voorzit.

Straten nauwelijks mild, muzikaal. Tuinen
waar tropische bloemen hun dikke palmen -jeugd opvoeden.
Lichtpalmen die op de hoofden, gevleugeld,
Ze zetten de bris glanzen en schorten op
Even een hemelse lippen die kruisen
op weg naar de zeer afgelegen, magische eilanden,
dat daar in Indigo Blue, bevrijd, navigeren.

Ik woonde daar ook, daar, een grappige stad, Honda City.
Daar, waar jonge mensen de vriendelijke steen af ​​glijden,
en waar de routilantische muren altijd kussen
Aan degenen die altijd oversteken, Boothers, in helderheid.

Daar werd ik gedreven door een maternale hand.
Misschien een trieste gitaar
Hij zong het plotselinge lied dat na verloop van tijd is opgeschort;
Nog steeds de nacht, nog meer de minnaar,
Onder de eeuwige maan passeert dat onmiddellijk.

Een adem van de eeuwigheid zou je kunnen vernietigen,
Vreesachtige stad, moment dat je in de geest van een God tevoorschijn kwam.
De mannen voor een droom leefden, leefden niet,
Eeuwig fúlgidos als een goddelijke adem.

Tuinen, bloemen. Zee bemoedigend als een arm die verlangen
Naar de vliegende stad tussen berg en afgrond,
Blanca in de lucht, met spanning vogelkwaliteit
Dat nooit hierboven. Oh stad niet op aarde!

Bij die moeder werd ik licht genomen
Door uw inerte straten. Blote voet.
Py naakt 's nachts. Grote maan. Zuivere zon.
Daar was de hemel jij, een stad die je erin beweegt.
Stad dat je erin vloog met je open vleugels.

Oltre La Spera (Dante Alighieri)

Allende de bol van rollen langzamer
De zucht dat mijn borst uitademt, arriveert:
Nieuw intellect waarmee liefdesschaal
Célica -hoogte in klaagvleugels.

Wanneer het de top van zijn poging bereikt
Zie de vrouw die elke andere gelijk is
voor zijn pracht: aan wie alles aangeeft
van liefde voor de hoogste prestaties.

Het zo zien, met een subtiele stem, vurig,
Liefde spreekt tot het rouwhart
Dat ondervraagt ​​het en begrijpt niets.

Ik ben het die met mij sprak en voor het mooie
Beatriz Membrane, All Flash
En mijn verlichte geest begrijpt het.

Ik ben verticaal (Sylvia Path)

Ik ben verticaal.
Maar ik zou liever horizontaal zijn.
Ik ben geen boom met de wortels op aarde
absorberen mineralen en moederliefde
zodat de bladeren elke mars bloeien,
Ik ben niet de schoonheid van de tuin
van opvallende kleuren die uitroepen van bewondering aantrekken
negeren dat hij binnenkort zijn bloemblaadjes zal verliezen.
In vergelijking met mij is een boom onsterfelijk
En een bloem, hoewel niet zo hoog, is opvallender,
En ik wil de levensduur van de ene en de moed van de andere.
Vanavond, onder het oneindige licht van de sterren,
Bomen en bloemen hebben hun verse geuren gemorst.
Manier tussen hen, maar ze realiseren zich niet.
Soms denk ik als ik slaap
Ik moet ze perfect zien,
De gedachten al verduisterd.
Voor mij is het natuurlijker om te liegen.
Dat is toen de hemel en ik vrij spraken,
En dus zal ik nuttig zijn als ik me eindelijk opslaat:
Dan kunnen de bomen me een keer aanraken,
En de bloemen zullen tijd voor mij hebben.

Kan u van dienst zijn: superioriteitszinnen

Plezier (Charlotte Brõnte)

Ware plezier ademt niet in de stad,
Noch in de tempels waar kunst woont,
Noch in paleizen en torens waar
De stem van grootheid is geagiteerd.

Nee. Kijk waar hoge natuur geldt
Zijn snee tussen majestueuze bosjes,
Waar ze al haar rijkdom ontketent,
Verplaatsen in verse schoonheid;

Waar duizenden vogels met de liefste stemmen,
Waar de wilde storm schijnt
En duizenden stromen glijden zacht,
Er is je krachtige concert.

Ga waar de gewikkelde bosdromen,
Badend door het bleke maanlicht,
Op weg naar de kluis van takken die wieg
De holle geluiden van de nacht.

Ga waar de geïnspireerde nachtegaal
Start trillingen met je nummer,
Tot alle eenzame en nog steeds vallei
Klinkt als een cirkelvormige symfonie.

Ga, zit in een bergprojectie
En kijk naar de wereld om je heen;
De heuvels en de holten,
Het geluid van de ravijnen,
De verre horizon gelijk.

Kijk dan naar de brede hemel op je hoofd,
De onbeweeglijke, diepblauwe kluis,
De zon die zijn gouden stralen gooit,
De wolken als Azur Pearls.

En terwijl je look bezit is in deze enorme scène
Je gedachten zullen zeker ver reizen,
Hoewel onbekende jaren tussen moeten gaan
De snelle en vluchtige tijdstippen.

Naar de leeftijd waar de aarde jong was,
Wanneer ouders, grijs en oud,
Ze prezen hun God met een lied,
Luisteren in stilte zijn genade.

Je zult ze zien met hun sneeuwbaarden,
Met wijdverbreide kleding,
Hun vredige leven, zachtjes zwevend,
Ze voelden zelden de passie van de storm.

Dan zal een rustig, plechtig plezier doordringen
In de meest intieme van je geest;
In die delicate aura zal je geest voelen
Een nieuwe en stille zachtheid.

In mijn tuin gaat een vogel vooruit (Emily Dickinson)

In mijn tuin vordert een vogel
Op een wiel met stralen-
van aanhoudende muziek
Als een Vagabundo Mill-

Het neemt nooit
Over de roos-
Probeer zonder neer te komen
lof bij het vertrekken,

Toen hij alle smaken probeerde-
Zijn magische cabriole
Het gaat naar Bull-
Dan benader ik mijn hond,

En we vragen ons allebei af
Als onze visie echt was-
of als we de tuin hadden gedroomd
en die nieuwsgierigheid-

Maar hij, omdat hij logischer is,
Wijs naar mijn onhandige ogen-
De levendige bloemen!
Subtiel antwoord!

The Bells Bend For You (John Donne)

Die niet naar de zon kijkt als deze zonsondergang is?
Die hun ogen van een komeet afneemt als deze crasht?
Die geen oren aan een bel lenen wanneer voor een feit tañe?
Die die bel kan durven wiens muziek hem uit deze wereld verplaatst?
Geen man is een eigen eiland.
Elke man is een stuk van het continent, een deel van het geheel.
Als de zee een deel van het land neemt, is heel Europa verminderd,
alsof het een voorgebergte is, of het huis van een van je vrienden, of die van jou.
Niemand is een eiland; De dood van iemand beïnvloedt mij,
Omdat ik mezelf samen met de hele mensheid bevind;
Daarom vraagt ​​u nooit wie de klokken buigen; Ze buigen voor je.

Blijf bij mijn hart (rumi)

Mijn hart, blijf dicht bij degene die je paden kent
Kom onder de schaduw van de boom die troost met verse bloemen,
Ga niet zorgeloos door de bazaar van de parfumers,
Blijf in de suikerwinkel.
Om het echte evenwicht niet te vinden, kan iedereen je voor de gek houden:
Iedereen kan iets decoreren dat van stro wordt gemaakt
En laat je het voor goud nemen.
Leun niet met een kom met een kokende pot
In elke pot op het fornuis zul je zeer diverse dingen vinden:
Niet in alle riet is er suiker, niet in alle kloven zijn er pieken;
Niet alle ogen kunnen zien, niet alle zeeën in overvloed parels.
Oh rutañor, met je donkere honingstem! Blijf je spijt krijgen!
Alleen je extase kan doordringen in het harde hart van de rots!
Ontdek en als de vriend je niet verwelkomt,
U zult weten dat uw interieur onthult als een thread
Hij wil niet door het oog van een naald gaan!
The Awake Heart is een lamp, Protégela met het genoeg van je mantel!
Schiet op en ontsnap deze wind omdat het weer nadelig is.
En als je bent ontsnapt, bereik je een bron
En daar zul je een vriend vinden die altijd je ziel zal voeden
En met je altijd vruchtbare ziel, word je een grote boom die intern groeit
Sweet fruit voor altijd geven.

Ik zing voor mezelf (Walt Whitman)

Ik zing voor mij, een eenvoudige en geïsoleerde persoon,
Ik spreek echter het woord democratie uit, het woord massa.

Lied van het menselijk organisme van top tot teen,
Ze zijn niet alleen de fysiognomie of de hersenen de unieke redenen van mijn muze,
Ik zeg dat het complete formulier de waardige is,
En ik zing voor de vrouw hetzelfde als ik zing voor het mannetje.

Het immense leven in passie, pols, kracht,
Gelukkig leven, gevormd in de vrijere actie,
Onder het rijk van goddelijke wetten
Lied voor moderne man.  

Pebbles in het raam (Mario Benedetti)

Van tijd tot tijd gooit de vreugde kiezelstenen tegen mijn raam.
Hij wil me vertellen dat hij daar wacht, maar ik voel me kalm, ik zou bijna gelijkwaardig zeggen.
Ik zal de angst op een schuilplaats redden en dan de neiging hebben tot het dak, wat een dappere en comfortabele positie is om nieuws te filteren en ze te geloven.
Wie weet waar mijn volgende sporen zijn of wanneer mijn verhaal zal worden berekend, wie weet welk advies ik nog zal uitvinden en welke snelkoppeling ik zal vinden om ze niet te volgen.
Oké, ik zal geen uitzetting spelen, ik zal de herinnering niet tatoeëren met Oblivions, nog veel te zeggen zijn en er zijn ook druiven om de mond te vullen.
Oké, ik ging ervan uit dat de vreugde geen verdere kiezelstenen gooit, ik zal het raam openen, ik zal het venster openen.

Geluk (Amado Nervo)

Een blauwe lucht van sterren
schitteren in immensiteit;
Een liefdesvogel
zingen in het bos;
door milieu de aroma's
van de tuin en de oranje bloesem;
Naast ons het water
ontspruiten uit de lente
Ons hart in de buurt,
Onze lippen veel meer,
je komt naar de hemel
En ik zal daar blijven,
Dat is liefde mijn leven,
Dat is geluk!..

Kruis met dezelfde vleugels
de werelden van het ideaal;
haast je,
en alle goede haast;
van dromen en geluk
terug naar de realiteit,
wakker worden tussen de bloemen
van een lente gazon;
De twee zien er veel uit,
De twee kussen meer,
Dat is liefde, mijn leven,
Dat is geluk .. !

Geluk (Juan Ramón Jiménez)

Kijk de Poppy bij de Greenazul! En de goede ronde wolk van het licht. Kijk naar de vrolijke Chopo in de Greenazul! En de gelukkige mirlo met al het licht. Kijk naar de nieuwe ziel

Tussen de Greenazul!

Het nummer van het heden (Manuel Machado)

Ik weet niet hoe ik niet moet haten.
En in mijn inconsistente leven,
Ik hou van, soms, als gek
of haat op een onbeschaamde manier.
Maar het duurt altijd weinig
Wat ik wil en wat ik niet ..
Wat weet ik!
Het kan me niet schelen…
Vrolijk is het leven. En kort,
Passagier.
En het is absurd,
en is onvriendelijk en achtergelaten
compliceren het
Met een echt verlangen
blijvend