Epische literatuur

Wat is epische literatuur?

De epische literatuur Het is een vorm van verhalende kunst die veel oude en moderne samenlevingen gemeen hebben. In sommige traditionele kringen is de term beperkt tot de werken van de Griekse dichter Homero De Ilias En De Odyssee. Sommige omvatten Aeneid van de Romeinse dichter Virgilio.

Veel wetenschappers hebben echter erkend dat andere vergelijkbare gestructureerde vormen van epische literatuur in veel andere cultuur optreden. Een van de eersten die dit herkende, was de Griekse filosoof Aristoteles, die een aantal barbaarse epische gedichten verzamelde.

Heroes of the Iliad, van Homer

Het woord "episch" komt van het Griekse bijvoeglijk naamwoord ἐπικός (epikos) en vertaalt zich als iets ten opzichte van het woord, de geschiedenis of het gedicht. Op zichzelf is het een literair genre dat legendarische of fictieve feiten presenteert die subjectief zijn ontwikkeld in een bepaalde tijd en ruimte.

In deze verhalen zijn fantasierijke elementen en echte elementen gemengd. Voor een groot deel gebruikt de auteur het verhaal, hoewel de dialoog ook kan worden gegeven. Dit literaire genre viert dus heroïsche prestaties en kwesties van cultureel belang.

Epische literatuur omvat enkele van de meest schokkende werken van de westerse traditie. Dit omvat de eerste Mesopotamische verhalen van Gilgamesh, de werken van Homero en Virgilio, naast die van zijn neoklassieke afstammelingen.

Oorsprong en geschiedenis

Epische literatuur was een van de meest populaire genres in het oude Griekenland van de archaïsche periode tot late oudheid. Tijdens zijn lange geschiedenis veranderde hij een mondeling genre in een overgedragen en ervaren door schrijven en lezen.

Archaïsche epische literatuur heeft zijn wortels in een lange traditie van orale poëzie. Dit dateert uit de Myceense tijd en bestaande nummers zijn samengesteld in een poëtische taal. Zijn doel was om de exploits van goden en mensen te zingen.

Kan je van dienst zijn: Juan Rodríguez Freyle

De gedichten van de archaïsche periode tonen een vergelijkbaar scala aan verhalende redenen en technieken. De Ilias En De Odyssee Ze zijn de meest prominente voorbeelden van dit heroïsche epos.

Klassieke periode

In een tweede fase, in de klassieke periode, werd de trend opgelegd aan het einde van de archaïsch gehandhaafd: de oprichting van canons en tekstuele fixatie van bekende gedichten. Aan het einde van die periode waren professionele reciters genaamd Rapsodas ook naar voren gekomen.

In deze fase diende de thematische coherentie als een authenticiteitscriterium. Innovatie was gereserveerd voor andere interpretatieve tradities; Hiermee begon de formele taal van het epos een uniek zegel te hebben.

Het was Hellenistisch

Het Hellenistische tijdperk markeerde nog een stap in de richting van de kristallisatie en tekstuele fixatie van de archaïsche canon. Homer en Hesiod's gedichten werden becommentarieerd en bewerkt. Die hebben zich niet aangepast aan strikte normen van stilistische en thematische coherentie, werden afgewezen als valse teksten.

De transformatie van de Griekse epische literatuur in een vergoeding van schriftelijke teksten was gebaseerd op een bepaalde esthetische gevoeligheid, die in toenemende mate wegging van orale-transitionele poëtica van vorige tijden.

Tijdens het Romeinse tijdperk bleef het Homerische model overheersen. Gedurende zijn ontwikkeling werden de werken van epische literatuur nooit vervangen, maar onderworpen aan nieuwe edities, aanpassingen en interpretaties.

Kenmerken van epische literatuur

De belangrijkste kenmerken van epische literatuur als een verhalend genre zijn:

- Het is een uitgebreid en langdurig verhaal in vers.

- Vertelt over de prestaties van een historische of traditionele held, of een persoon van nationaal of internationaal belang.

- Dit centrale personage heeft uitzonderlijke fysieke en mentale kenmerken, en hun waarde, handelingen, moed, karakter en persoonlijkheid zijn onderstreept.

Het kan u van dienst zijn: Spaanse renaissance -literatuur

- Overdrijving en bovennatuurlijke elementen zijn ook een belangrijk onderdeel van een epos. Een episch verhaal bevat goden, demonen, engelen, sprookjes en natuurlijke catastrofes.

- De dichter gebruikt de hyperbool om de vaardigheid van een held te onthullen wanneer deze tegen deze nadelige krachten wordt geconfronteerd.

- Moraliteit wordt geteld als een belangrijk kenmerk. Het belangrijkste doel van een epos is om een ​​morele les te geven aan zijn lezers. Het thema van een epos is didactisch, subliem, elegant en heeft een universele betekenis. Het gaat erom Gods paden naar de mens te rechtvaardigen.

- De schrijver wordt vaak gedwongen om te vragen om goddelijke hulp. Het epos dat het klassieke model volgen, hebben de neiging om een ​​of meer muzen op te roepen. Soms worden ze allemaal in één keer ingeroepen, andere keren worden ze niet specifiek genoemd. Sommige van deze muzen zijn caliope (epische poëzie), clío (geschiedenis), erato (liefdespoëzie), euterpe (muziek), melpómene (tragedie), onder andere.

- De dictie van elk epos is hoog, geweldig en elegant. Triviale, gemeenschappelijke of spreektaal wordt niet gebruikt. De dichter probeert sublieme woorden te gebruiken om de gebeurtenissen en exploits van de held te beschrijven.

Uitstekende auteurs en werken van epische literatuur

Gilgamesh Epic

Gilgamesh Relief

Het is een oude Odyssey die is geregistreerd in de Akkadische taal op Gilgamesh, de koning van de stadstaat van Mesopotamia Uruk (ERECH).

De meest complete tekst is opgenomen in 12 onvolledige tablets gevonden in het midden van de Nineveh in Nineveh. Sommige ontbrekende delen van het verhaal zijn gedeeltelijk gevuld met verschillende fragmenten in andere delen van Mesopotamië en Anatolië.

De Ilias, Homerus

Iliad -pagina, tussen de 5e eeuw en VI

Dit is een episch gedicht van de Griekse dichter Homero. Dit vertelt enkele van de belangrijke gebeurtenissen van de laatste weken van de Trojaanse oorlog en het Griekse beleg van de stad Troy.

Kan u van dienst zijn: conclusie paragraaf: wat is en voorbeelden

De Ilias Het oudste werk van de hele westerse literaire traditie wordt overwogen. Onder de besproken onderwerpen zijn glorie, woede, terugkeer en lot. Dit epos heeft verhalen opgeleverd voor vele andere Griekse, Romeinse en renaissance -daaropvolgende geschriften.

De Odyssee, Homerus

Onderdeel van het Odyssey -manuscript, vijftiende eeuw

Dit gedicht wordt ook toegeschreven aan Homer. Het vertelt het verhaal van Ulysses, King of Itaca, die 10 jaar lang probeert thuis te komen na de Trojaanse oorlog.

Bij zijn terugkeer herkennen alleen zijn trouwe hond en een verpleegster hem. Hij en zijn zoon Telemaco vernietigen de aandringende vrijers van zijn trouwe vrouw Penelope. Uiteindelijk herstelt hij zijn koninkrijk.

De Aeneid, van Virgil

Aeneïd manuscript

Dit epische gedicht van Virgil wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de Romeinse literatuur. Account het legendarische verhaal van Aeneas die, na de val van Troy, jarenlang vaag zijn en uiteindelijk naar Italië reizen om Latinos te bestrijden. Eindelijk wordt het de voorouder van de Romeinse natie.

Referenties

1. Kieuw, n.S. (2017, 4 oktober). Het genre van epische literatuur en poëzie. Take van Thoughtco.com.
2. Clarence, c.  NAAR. (2011). Noties van cybercultuur en literatuur. North Carolina: Lulu.com.
3. Matus, D. (s/f). Wat zijn de kenmerken van epics in de literatuur? Uit het onderwijs genomen.Seattlepi.com.
4. Rafiq, m. (2017, 25 februari). The Epic: Definitie, Typen en kenmerken. Uit LetterPile genomen.com.
5. Encyclopædia Britannica. (2017, 15 september). Epic van Gilgamesh. Uitgebracht uit Britannica.com.
6. Mastin, l. (2009). Oude Grieks - Homer - The Iliad. Uit het oude geletterde.com.
7. Blumberg, n. (2018, 12 januari). Odyssee. Uitgebracht uit Britannica.com.