De 45 beste zinnen van Pedro Páramo

Ik laat je het beste achter Pedro Páramo -zinnen, Revolutionaire polyfone roman geschreven door de Mexicaanse Juan Rulfo, gepubliceerd in 1955. Het wordt gekenmerkt door zijn context in magisch realisme en zijn relevantie als een van de precedenten van de Latijns -Amerikaanse boom.

Misschien ben je misschien ook geïnteresseerd in deze beroemde boekzinnen.

Juan Rulfo, auteur van Pedro Páramo. Bron: Wikimedia Commons - Christian Bier.

-En is dat vreugde banden. Daarom verbaasde het me niet dat het eindigde. -Pedro Paramo.

-Ik kwam naar Comala omdat ze me vertelden dat mijn vader hier woonde, een Pedro Páramo. -Juan Preciado.

-Niets kan zo lang duren, er is geen intens geheugen dat het niet uitgaat. -Alwetende verteller.

-Ik begin te betalen. Beter vroeg begin beginnen, om binnenkort te eindigen. -Pedro Paramo.

-Ik begrijp steeds minder. Ik zou graag terug willen gaan naar waar ik vandaan kwam. -Juan Preciado.

-De oude slapen weinig, bijna nooit. Soms slapen we nauwelijks; Maar nog steeds denken. -Pedro Paramo.

-Je had nog lang vertrokken, Susana. Het licht was toen hetzelfde dat nu, niet zo bermeja; Maar het was hetzelfde slechte licht zonder vuur, gewikkeld in de witte doek van de mist die nu is. -Pedro Paramo.

-En ik opende mijn mond om te vertrekken (mijn ziel). En hij vertrok. Ik voelde toen de draad van bloed in mijn handen viel waarmee ik aan mijn hart was vastgebonden. -Dorotea.

-Elke zucht is als een slokje van het leven waaruit men verwijderd is. -Damiana Cisneros.

-Zonde is niet goed, en om hem te beëindigen, moet je hard en meedogenloos zijn. -Contla Cure.

-Maar waarom vrouwen altijd twijfelen? Ontvangt u kennisgevingen uit de hemel, of wat? -Pedro Paramo.

-De illusie? Dat kost duur. Het was moeilijk voor mij om langer te leven dan ik zou moeten. -Dorotea.

-Er zijn dorpen die ellendig kennen. Ze zijn bekend met SIP een beetje oud en verleidelijk, arme en magere lucht zoals alles oud. -Pedro Paramo.

Kan u van dienst zijn: Frida Kahlo -zinnen

-Wat zal ik nu doen met mijn lippen zonder je mond om ze te vullen? Wat zal ik mijn pijnlijke lippen doen? -Susana San Juan.

-In de lucht vertelden ze me dat ze het mis hadden gehad met mij. Dat ze me het hart van een moeder hadden gegeven, maar een boezem van iemand. -Dorotea.

-Er is lucht en zon, er zijn wolken. Er is een blauwe lucht en achter hem kunnen er liedjes zijn; Misschien betere stemmen ... er is hoop, in som. Er is hoop voor ons, tegen onze spijt. -Eduviges dyada.

-Hier, naast de deur kijkend naar het ochtendgloren en kijkend toen je wegging, het pad van de hemel volgen; Waar de hemel begon te openen in lichten, weg bewegend, steeds meer vervaagd tussen de schaduwen van de aarde. -Pedro Paramo.

-Ga niets om iets vragen: verlaat het onze. Wat werd vergeten me te geven en gaf me nooit ... de vergetelheid waarin hij ons had, mijo, co -head het duur. -Kostbare Dolores.

-Je moeder was zo mooi, dus zeg, zo teder, dat het blij was van haar te houden. -Eduviges dyada.

-Ga omhoog of omlaag zoals het gaat of komt. Voor degene die gaat, ga naar boven; Voor de komst gaat het naar beneden. -Juan Preciado.

-Daar, waar de lucht de kleur van dingen verandert; waar het leven wordt geventileerd alsof het een gemompel is; Alsof het een puur gemompel van het leven is. -Juan Preciado.

-Ik voelde de lucht openen. Ik werd aangemoedigd om naar je toe te rennen. Om je met vreugde te omringen. Huilen. En ik huilde, Susana, toen ik wist dat je eindelijk zou terugkeren. -Pedro Paramo.

-Warmte maakte me wakker om middernachtrand. En zweet. Het lichaam van die vrouw gemaakt van land, gewikkeld in vuil korsten, brak af alsof ze in een modderplas smolt was. -Juan Preciado.

Het kan u van dienst zijn: Wiz Khalifa -zinnen

-Ik herinnerde me wat mijn moeder me had verteld: 'Daar zul je me beter horen. Ik zal dichter bij je zijn. Je zult de stem van mijn herinneringen dichterbij vinden dan die van mijn dood, als de dood ooit een stem heeft gehad. -Juan Preciado.

-Niemand kwam haar opzoeken. Dit was beter. De dood wordt niet verdeeld alsof het een goed is. Niemand is op zoek naar zorgen. -Susana San Juan.

-Dat is op de sintels van de aarde, in de loutere mond van de hel. Met hem te vertellen dat veel van degenen die sterven wanneer ze aankomen, terugkeren voor hun deken. -Overvloed aan Martínez.

-Dit is mijn dood. [...] Zolang het geen nieuwe nacht is. -Pedro Paramo.

-Deze wereld die overal er een perse knijpt, die hier en daar vuisten van ons stof leegt en stukjes kwijt raakt alsof ze de aarde spuiten met ons bloed. -Bartolomé San Juan.

-De dag dat je werd begrepen dat ik je niet meer zou zien. Je werd rood geverfd door de middagzon, door de bloedige schemering van de hemel; Jij lacht. Je hebt een stad achtergelaten die je vele malen vertelde: 'Ik hou van hem voor je; Maar ik haat het voor al het andere ". -Eduviges dyada.

-De dageraad, de ochtend, middag en de nacht, altijd hetzelfde: maar met het verschil in lucht. Waar de lucht de kleur van dingen verandert: waar het leven wordt geventileerd alsof het een gemompel is; Alsof het een puur gemompel van het leven is. -Juan Preciado.

-In februari, toen de ochtenden vol wind, mussen en blauw licht waren. ik herinner. -Susana San Juan.

-Ik ben een arme man die zichzelf wil vernederen. Terwijl hij de impuls voelt om dit te doen. -Vader Rentería.

Kan u van dienst zijn: de beste zinnen van Anthony

-Ik ben ook de zoon van Pedro Páramo. -Overvloed aan Martínez.

-We wonen in een land waar alles plaatsvindt, dankzij de voorzienigheid, maar alles gebeurt zuurgraad. Daar zijn we tot veroordeeld. -Contla Cure.

-Hij keek naar de druppels verlicht door de bliksem, elke keer dat hij ademde, zuchtte hij, en elke keer dat hij dacht, dacht hij aan jou, Susana. -Pedro Paramo.

-Niemand van degenen die nog steeds leven is in de genade van God. Niemand kan hun ogen naar de hemel opvoeden zonder zich vies te schamen. -Donis 'zus.

-Ik dacht aan je, Susana. […] Toen we papaloten vlogen in het luchtseizoen. […] De lucht maakte ons aan het lachen; Hij voegde zich bij onze ogen, […]. Je lippen waren nat alsof ik de dauw had gekust. -Pedro Paramo.

-De gemompel heeft me vermoord. -Juan Preciado.

-Ik vind je 's nachts leuker, wanneer we allebei op hetzelfde kussen zijn, onder de lakens, in het donker. -Pedro Paramo.

-Ik had mijn gezicht niet zoveel jaren opgevoed, dat ik van de hemel was vergeten. -Dorotea.

-U -advocaten hebben dat voordeel; Ze kunnen overal hun bezittingen meenemen zolang ze hun snuit niet breken. -Pedro Paramo.

-Je moet moe worden en de droom is een zeer goede matras voor vermoeidheid. -Eduviges dyada.

-En wat ik van hem wil, is zijn lichaam. Naakte en hete liefde; kokende verlangens; De tremor van mijn borsten en mijn armen persen. -Susana San Juan.

-Die nacht gebeurde dromen opnieuw. Waarom dat intens doet denken aan zoveel dingen? Waarom niet gewoon de dood en niet die tedere muziek uit het verleden? -Alwetende verteller.

-Ik gebruikte de duisternis en iets dat ze niet wist: en ik vond Pedro Páramo leuk. Ik ging naar bed, met plezier, met verlangen. -Eduviges dyada.