Kantiaanse categorische imperatief

De Kantiaanse categorische imperatief is elke actie die de mens verklaart als noodzakelijk

Wat is de categorische noodzaak?

Hij Categorische noodzaak van Kant's ethiek Het is een ethisch principe dat tot doel heeft een autonoom gebod te zijn, onafhankelijk van elke religie en ideologie, zelfvoorzienend, universeel en in staat om te beschermen van menselijk gedrag.

Hij werd voor het eerst voorgesteld door Immanuel Kant in zijn boek Grondwerk van de metafysica van moraal, Geplaatst in 1785. Het beweert dat de basis van het categorische imperatieve principe impliciet is in de morele praktijken en redenering van alle individuen, en hierdoor kunnen morele plichten onvoorwaardelijk worden geïdentificeerd.

Het is in wezen een principe van vrije wil en de autonomie van de wil, dat wil zeggen, als vrije wil, moeten we dit principe regeren. Het stelt ons voor om te handelen volgens de "Maxims" (morele normen die bepalen wat wel of niet moet worden gedaan) dat we persoonlijk universele wetten kunnen zijn.

De maxima zijn de redenen waarom iemand handelt en beslissingen neemt volgens moraal. Ze zijn gebaseerd op rationaliteit, niet op een goddelijke autoriteit.

Er moet rekening worden gehouden dat bij het praten over morele imperatieven (bevelen, verlangens, opleggingen), specifiek "categorisch", ze moeten worden bevestigd of in hun geheel worden geweigerd, er geen middelen of gemiddelde voorwaarden kunnen zijn, of worden geaccepteerd zoals ze zijn zoals ze zijn zoals ze zijn geaccepteerd zoals ze zijn of niet worden geaccepteerd. Het object of doel van de noodzaak moet op zich een einde maken.

Rationele normen kunnen op twee manieren worden vastgesteld:

• De eerste vormt een noodzakelijk gedrag om een ​​specifiek doel te bereiken, en hier vinden we de vorm van de hypothetische imperatief.
• Aan de andere kant vinden we het voorschrift van een noodzakelijk gedrag dat is vastgesteld als absoluut en onvoorwaardelijk, wat de categorische imperatief is.

Kan u van dienst zijn: de 30 belangrijkste filosofen

Oorsprong van het concept

Volgens Kant zijn de bases van menselijke moraliteit gebaseerd op hun eigen rationaliteit en niet op een goddelijke autoriteit. Hieruit ontstaan ​​de andere menselijke verplichtingen.

Dit voorschrift bevordert en zorgt ervoor dat de mens in staat moet zijn om de morele stelregels te bepalen die categorisch moeten worden gevolgd, ongeacht religie of ideologie.

Door de categorische noodzaak worden onvoorwaardelijke eisen gesticht, in tegenstelling tot de hypothetische imperatief, die voorwaardelijke eisen stelt.

Kant Categorical imperatieve formuleringen

Kant heeft vijf formuleringen opgezet met betrekking tot de categorische, complementaire en niet -alternatieve imperatief, dat wil zeggen dat ze zijn gekoppeld en aan elkaar gekoppeld om een ​​consistent moreel systeem te vormen.

- Universele wet formule: "Werk alleen volgens de stelregel waarvoor u tegelijkertijd universele wet kunt worden".

- Formule van de natuurwet: "Werk alsof het maximum van uw actie moet worden omgezet door uw wil tot universele natuurwetgeving".

- Eind formule zelf: "Werk zo dat je de mensheid zowel in je eigen persoon als in de persoon van een ander gebruikt, altijd tegelijkertijd als een einde, nooit gewoon als een middel".

- Autonomie formule: "Werk zo dat uw wil kan worden beschouwd als zelf als het opbouwen van een universele wet door zijn stelregel".

- Formule van het koninkrijk doelen: "Werk alsof u door uw maxima altijd lid wordt van de wetgever in een universeel koninkrijk doelen".

Na het kennen van de formuleringen die Kant blootlegt, kan worden geconcludeerd dat deze noodzaak niet is aangepast aan de acties, maar eerder aan de "maxima" die het individu ertoe brengen deze acties uit te voeren.

Het kan u van dienst zijn: Tecnoetics: Concept, welke studies en problemen

Daarom moeten onze acties volgens dit principe worden aangepast aan morele stelregels, die de gidsen zullen zijn die zullen bepalen wat we voor de wereld zouden willen.

Universaliteit, vrijheid, plicht en goodwill

Categorische imperatieven hebben twee mogelijkheden: ik moet voldoen aan een bepaald moreel maximum of niet. Ze moeten altijd uit goodwill komen, het einde is om goed te werken en voor een betere samenleving, en universeel of natuurwet worden.

Categorische imperatieven worden gevolgd omdat het onze plicht is om op deze manier te handelen, het is zichzelf opgelegd vanuit onze rationaliteit en niet via een externe instantie.

Handelen door plicht is om dit zo te doen dat onze acties de werkelijke waarde van de mensheid uitdrukken, we zijn vrij om te beslissen wat we willen en volgens dit principe moeten onze acties onvoorwaardelijk en echt goed zijn.

Om dit principe te beoefenen, moet de wil om te voldoen aan een stelregel aanwezig zijn in het individu, met redenen buiten de imperatief, en dit zal alleen een gids zijn die de middelen bepaalt om ze te bereiken.

Kritiek op de ethiek van Kant en de categorische noodzaak

Formalisme

Het is de meest voorkomende beschuldiging, betoogd door Hegel, J.S. Mill en vele andere hedendaagse auteurs, die het erover eens zijn dat de categorische imperatief triviaal is en een formalisme dat geen plichtsbeginselen identificeert.

Het feit dat Kant voorstelt dat de vereiste van universele stelregels wil aangeven dat onze fundamentele principes generiek en aanpasbaar zijn aan de hele mensheid, en er is niets verder van de realiteit.

Cultuur en vele andere aspecten beïnvloeden de bepaling van maximaal moreel gedrag, naast vele andere benaderingen die de mogelijkheid van toepassing van dit principe ontkennen.

Kan u van dienst zijn: dogmatisme (filosofie)

Rigorisme

Het is een kritiek die wordt verwezen naar het voorstel van strikte en ongevoelige normen.

Abstractie

Critici beweren dat de ethische principes van Kant te abstract zijn om enige actie te begeleiden en daarom kan hun theorie niet als gids worden toegepast.

Aangezien de principes abstract zijn, bieden ze geen nuttige en haalbare instructies waaraan moet worden voldaan, omdat Kant beweerde dat de toepassing van principes op bepaalde gevallen moet betekenen.

Er is geen automatische manier om te definiëren welke acties moeten worden uitgevoerd of deze abstracte vorm is vastgesteld door Kant, zodat de persoon zijn beslissingen kon begeleiden zonder onderpandbeperkingen of vooraf ingestelde regels.

Fundamentals of tegenstrijdige verplichting

Deze kritiek is gebaseerd op het feit dat volgens verschillende auteurs de ethiek van Kant een reeks principes bevat die in conflict kunnen komen.

Binnen hun theorieën vinden we geen onderhandelingen of procedures die de gevallen van tegenspraak oplossen tussen enkele relevante principes en verplichtingen.

De mogelijke oplossing is om een ​​manier te vinden waarop een actie kan worden uitgevoerd die voldoet aan alle beperkingen, maar er zijn gevallen waarin een consensus niet kan worden gevonden. Er is het probleem en de kritische basis van de meerdere grondslagen van de verplichting.

Plaats van neigingen

Kant eist handelen volgens plicht, maar niet volgens persoonlijke neiging, en dit kan moeilijke kwesties genereren omdat het misschien geen moreel waardevolle actie is.

Gebrek aan uitleg over slechte actie

Vrijheid en autonomie worden als geheel beschouwd, maar verklaart geen vrije en toegewijde actie maar slecht.

Referenties

1. Bowie, n. (2015). Naar de Kantiaanse benadering van bedrijfsethiek. Overgenomen van stakeholder.Blogs.Bucknell.Edu.
2. Galisteo, E. (2013). Kant Categorical imperatief. Genomen van Laguia2000.com.