Stoïcisme

Seneca Bust, een van de stoïcisme vertegenwoordigers. Jean-Pol Grandmont, CC door 3.0, via Wikimedia Commons

Wat is stoïcisme?

Hij stoïcisme Het is een filosofische stroom geboren in het oude Griekenland rond 300 voor het gemeenschappelijke tijdperk. De oprichter, Zenón de Citio, werd geïnspireerd door het werk van de filosofen Heraclitus, Socrates en Diogenes van Soype.

Het doel van stoïcisme is om de mens naar geluk te leiden, alleen dat deze niet wordt opgevat als plezier, rijkdom of macht, maar als de constante praktijk van deugd en de reden om het meest rechtvaardige en handige beslissingen te nemen.

Voor de stoïcijn is het universum een ​​georganiseerde structuur en wordt bestuurd door rationaliteit. Evenzo moet de mens, die er deel van uitmaakt, zijn acties leiden op het pad van rede en gezond verstand. Op deze manier kunt u de gebeurtenissen van het leven met sereniteit onder ogen zien.

Terwijl hij in Griekenland werd geboren, had het stoïcisme zijn gouden eeuw tijdens het Romeinse rijk. Tot deze historische periode behoren hun bekendste vertegenwoordigers: Seneca, Epicteto en Marco Aurelio.

Oorsprong

Stoïcisme ontstond in Athene aan het einde van de 4e eeuw voor het gemeenschappelijke tijdperk.

Zenón de Citio, de oprichter, werd geboren op het eiland Chipre in 332 vóór het gewone tijdperk en in zijn jeugd verhuisde hij naar Athene. Daar verdiepte hij het werk van de belangrijkste Griekse filosofen: onder andere Heraclitus, Plato, Socrates.

Hij was geïnteresseerd in geneeskunde en astronomie, en voedde ook de discussie met andere filosofische stromingen van zijn tijd, zoals cynisme en epicurisme.

Zenón begon stoïcisme te onderwijzen in de Agora, dat wil zeggen op het centrale plein van Athene. De meeste van zijn volgelingen waren jonge mensen die in hem een ​​voorbeeld zagen hoe het leven zou moeten worden geleefd.

Oude stoïcisme

Met de dood van Zenón werd CleanTes de Asos (dood in 232 voor onze tijd) de stoïcijnse schoolleider. Hij schreef talloze werken waarmee hij logische studies promootte en gaf stoïcisme een religieuze dimensie door te stellen dat vuur de oorsprong is van alles wat echt is.

Kan u van dienst zijn: denkfout

Later wijdde de filosoof Crisipo (280-206) zich aan het in orde brengen en coherentie geven aan de set van de gedachten van Zenon en CleanTes. Zijn werk is breed: minstens 705 papyrusrollen. Met hem wordt de eerste periode van stoïcijnse filosofie afgesloten.

Medium stoïcisme

Stoïcisme arriveerde in Rome met Panecio de Rodas (185-110). Deze filosoof was nauw verwant aan Romeinse politici en paste de stoïcisme aan de praktische mentaliteit aan die regeerde in het rijk. Op deze manier kwam hij om het ideaal op te geven om een ​​grote wijze te worden en wijdde hij zich aan na te denken over de dagelijkse problemen van gewone mensen.

Laat stoïcisme

Het is de gouden periode van stoïcisme. Op de geërfde basis van Panecio werden de drie belangrijkste stoïcijnse denkers gebouwd: Seneca, Epicteto en Marco Aurelio.

Ze hebben gemeen een diepe interesse in ethiek, dat wil zeggen de reflectie op wat de meest geschikte manier is om te handelen en te leven. Als panecio zijn ze praktisch en verwerpen ze theoretisch en abstract denken.

Ze willen zijn als spirituele gidsen die hun lezers helpen in hun leven het stoïcijnse ideaal van deugd, rationaliteit en geluk te maken.

Principes van stoïcisme

• Het universum is georganiseerd volgens de wetten van de rede.
• Er is niets in het geweten dat nog niet eerder in de zintuigen is geweest.
• Emoties en passies moeten worden gecontroleerd.
• Het is noodzakelijk om onaangenaamheid en sereniteit te zoeken.
• Streven naar deugd en rationaliteit. Beide samen maken geluk.
• Er wordt geloofd in menselijke goedheid en in de zin van het universum.
• Samenwerking tussen mensen is mogelijk.

Stoïcisme vertegenwoordigers

Lucio Anneo Seneca (4-65)

Hij werd geboren in Córdoba, ten zuiden van de huidige Spanje, en had een succesvolle carrière als ambtenaar van het Romeinse rijk: hij was een senator en vervolgens een predikant van de keizers Tiberius, Caligula, Claudio en Nero. Hij pleegde zelfmoord in opdracht van deze laatste, na deelname aan een samenzwering om hem omver te werpen.

Kan u van dienst zijn: analytische filosofie

Het bekendste werk van Seneca is Brieven aan Lucilio. Ze reflecteren op menselijke wil, passies en morele opvoeding.

Epictet (50-120)

Hij was een slaaf van het Romeinse rijk. Toen hij werd vrijgelaten, ontwikkelde hij in zijn filosofie de kwestie van vrijheid en innerlijke autonomie.

Uitgezet met andere filosofen door keizer addor.

Hij onderwees het verschil tussen de dingen die in ons bezit zijn, zoals houding, en degenen die niet, zoals succes in het leven, die grotendeels afhankelijk zijn van de mening van anderen.

Voor Epictetus is de vrije mens degene die de dingen cultiveert die in zijn bezit zijn en niet veel belang hecht aan de tijdelijke en variabele, zoals de mening van anderen en politieke worstelingen.

Hij weigerde zijn filosofie te verlaten in het schrijven. We kennen haar dankzij het werk van een van haar discipelen, de historicus Flavio Arriano (C.89-c.75).

Marco Aurelio (121-180)

Hij was keizer van het Romeinse rijk tijdens de laatste 20 jaar van zijn leven. Hij verdedigde het rijk aan het hoofd van zijn leger tegen geboorten en Duitsers.

Tijdens zijn militaire campagnes, 's nachts, schreef hij in eenzaamheid persoonlijke persoonlijke reflecties geïnspireerd door de leringen van Epictetus.

Verzameld onder de titel van Meditaties, De gedachten van Marco Aurelio hebben lezers over de hele wereld al eeuwenlang gefascineerd voor hun oprechtheid en duidelijkheid.

Stoïcijnse ethiek

De ethische weerspiegeling van de stoïcijnen is op weg naar de volgende vraag: wat voor soort persoon je moet zijn en wat voor soort leven moet worden uitgevoerd?

Het antwoord is dat elke persoon moet streven om gelukkig te zijn. Maar voor stoïcijnen wordt geluk niet geïdentificeerd met plezier, rijkdom, roem of macht. Gelukkig zijn is het leven leiden volgens de principes van rede en deugd.

Kan u van dienst zijn: neoplatonisme

De essentie voor stoïcisme is houding, die onder de kracht van het individu staat, en geen externe feiten. Evenzo worden goede wil en deugdzame beslissingen gewaardeerd buiten de resultaten daarvan.

Epicurisme en stoïcisme

In veel opzichten zijn epicurisme en stoïcisme tegengestelde filosofieën. Het is echter belangrijk om stereotypen te vermijden die Epicurese tonen als een liefhebber van ongebreideld plezier en stoïcijns als een ijzer, ziel of empathie zijn.

De realiteit is een beetje complexer. Sommige verschillen en overeenkomsten tussen beide filosofieën zijn:

Plezier versus deugd

Voor epicurisme heeft plezier voorrang als een criterium van waarheid en ethisch. Epicurus adviseert echter expliciet niet om niet te worden meegesleept door onvoltooide genoegens en een voorzichtig leven te leiden.

Want de stoïcijnse, waarheid en ethiek worden beheerst door rationaliteit en deugd.

Maximale waardering voor vriendschap

Beide filosofieën beschouwen vriendschap als een van de edelste uitingen van de mens.

Zoek naar individueel geluk

Beide filosofieën zoeken geluk. Maar het epicurisme geeft er de voorkeur aan om zich terug te trekken uit het sociale en politieke leven in het gezelschap van enkele vriendschappen.

Stoïcisme sluit ondertussen geen deelname aan politiek en toewijding aan anderen uit als een manier om deugd te oefenen en geluk te verkrijgen.

Het lijden

Epicurisme wijkt af van lijden, zowel fysiek als emotioneel, en zijn toevlucht zoekt naar het aangename. Voor stoïcisme is lijden het product van de afwezigheid van rationaliteit.

Referenties

1. Stoïcisme (2010). Britannica. Moderne encyclopedie.
2. Cardona, J. NAAR. (2015). Hellenistische filosofie. Stoïcijnen, epicurese, cynische en sceptici.
3. Wat is stoïcisme, de filosofie van 2.000 jaar oud dat wordt gebruikt om chaos te overleven (2018). BBC genomen.com.
4. Barranco, J. (2021). Negatieve emoties? De kunst van het leven op een stoïcijnse manier. Uit LaVanguardia genomen.com.