Aangepast

Las Cigarreras, The Work of Gonzalo Bilbao (1915)

Wat is Costumbrismo?

Hij aangepast Het is een artistieke stroom die wordt gekenmerkt door de gewoonten, folklore en gebruik van specifieke landen of regio's te tonen. Deze trend werd weerspiegeld in alle soorten kunst, van schilderen tot het theater, hoewel het in de literatuur en in de krantenartikelen was waar het groter werd.

Hoewel het thema van Costumbrismo dateert uit de oorsprong van kunst, wordt geacht dat deze beweging in de vroege negentiende eeuw in Spanje is geboren. Het onmiddellijke antecedent was romantiek, beweging die de Costumbristas achterliet bij het weergeven van de realiteit op een meer objectieve manier.

De historische context in Europa was die van de veranderingen die door de industriële revolutie en door de Franse revolutie zijn veroorzaakt. Ondertussen werd Latijns -Amerika ondergedompeld in onafhankelijkheidsstrijd of in de beginjaren als onafhankelijke republieken.

Costumbristas probeerde de realiteit van hun landen vast te leggen. In die zin waren ze vooral afgerond op het plattelandsleven op een moment dat migratie naar steden erg belangrijk was. Zijn poging om hun eigen gewoonten en hun gretigheid om ze te behouden te tonen, was echter niet vrijgesteld van kritiek toen zij het nodig achtten.

Oorsprong en geschiedenis

De picturale of literaire weergave van de gewoonten van de bevolking is praktisch consumpy voor kunst. Zo bevatten veel werken van de middeleeuwen of zelfs het oude Griekenland gebruikelijke elementen. Een andere duidelijke geschiedenis is de Spaanse picareske roman, die een deel van de sociale realiteit van die tijd weerspiegelde.

Er wordt echter aangenomen dat deze artistieke beweging begon aan het begin van de 19e eeuw, in een context van sociale, politieke en economische veranderingen.

The Peasant Dance, werk van Pieter Bruegel El Viejo

Context

Costumbrismo als een artistieke stroom verscheen als reactie op classicisme en romantiek. Hoewel ze enkele elementen van de laatste hebben verzameld, vertrokken de Costumbristas af van de subjectieve en wedden op eenvoud.

De Costumbrista -beweging groeide in een periode van sociale en politieke veranderingen, zonder de gevolgen te verwaarlozen die de industriële revolutie had.

Aan de andere kant werd in Latijns -Amerika een fase van de bouw van nieuwe landen die in de Spaanse domeinen ontstonden, geleefd.

De opkomst van de journalistiek speelde ook een belangrijke rol in de Costumbristas. De kranten stonden iedereen toe om verhalen en verhalen te lezen.

Negentiende -eeuwse gewoonte

Het schilderij was een van de eerste genres waarin voorbeelden van de gewoonten worden gevonden. Dus, in Nederland en in de rest van Midden -Europees, hebben schilders het realisme verlaten om meer coloristische scènes aan te bieden. Francisco de Goya in het belangrijkste precedent van deze picturale stroom in Spanje.

Origin Spaans

Ondanks de beschreven achtergrond, beweren de meeste experts dat Costumbrismo in de jaren 1820 in Spanje werd geboren. Zijn belangrijkste exponent was Mariano José de Larra, die talloze gebruiken van de douane schreef.

Costumbrist -literatuur in Europa

Die Spaanse afkomst wordt precies besproken door Larra zelf. Voor deze schrijver was moderne literaire kostuumbrismo aan het einde van de 18e eeuw in Engeland verschenen. De auteur wees naar het Spectator Magazine, uitgegeven door Richard en Addison Steele, als het eerste voorbeeld van deze beweging.

Een ander aspect dat bijdroeg aan het uiterlijk en de uitbreiding van Costumbrismo was de groeiende mogelijkheid om te reizen. Romantische schrijvers gingen langs het continent en begonnen te beschrijven wat ze in hun verhalen zagen, hoewel ze zich concentreerden op de onderwerpen van elke plaats.

Uiterlijk in Latijns -Amerika

Zoals opgemerkt, verscheen de Costumbrismo in Latijns -Amerika in het proces van de vorming van de onafhankelijke republieken van Spanje. Dit zorgde ervoor dat een groot deel van de artistieke productie het nationalisme en het regionalisme van de gekweekte culten vertegenwoordigde.

Op het gebied van literatuur weerspiegelde Latijns -Amerikaanse Costumbrismo de doorvoer van de koloniale situatie naar onafhankelijkheid.

Kenmerken van Costumbrismo

Salas gewijd aan Andalusische gebruiken in het Romantismo Museum in Madrid. Bron: Romanticiek Museum, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Costumbrismo was een artistieke stroom die werd toegepast op alle soorten kunst, van schilderen tot literatuur. Hoewel het begin is vastgesteld aan het begin van de 19e eeuw, verschenen de kenmerken en het thema ervan in veel eerdere werken.

Beweren een trouw beeld te geven aan de realiteit

Geconfronteerd met de idealisering van de romantiek, probeerde de gewoonten de realiteit van de samenleving weer te geven. Bovendien, op een moment dat reisverhalen frequent waren, wilden de douane een meer authentieke visie bieden dan die van die buitenlandse reizigers.

Die poging om dichter bij de realiteit te komen, betekende dat de auteurs van Costumbrista de negatieve aspecten bekritiseren van de samenlevingen die ze beschreven. Om dit te doen, gebruikten ze een satirische stijl die, naast het maken van de meest vermakelijke lezing, diende om de sociale praktijken weer te geven die ze als negatief beschouwden.

Deze kritiek in de werken, vooral in de literatuur, heeft ervoor gezorgd dat sommige experts bevestigen dat de gewoonten enkele kenmerken van politieke literatuur hadden.

Kan u van dienst zijn: handgemaakt project

Behoud van het traditionele

In een sociale en politieke context van veranderingen, probeerden de douane te getuigen van de tradities en het gebruik van elke regio. Zijn uiteindelijke bedoeling was om die gewoonten te behouden zodat ze niet volledig zouden verdwijnen.

In het geval van Latijns -Amerika wilden de Costumbristas ook dat de samenlevingen die voortvloeien uit de onafhankelijkheidsprocessen kennis hadden van de koloniale cultuur en het positieve deel konden behouden.

Stijl

De taal die door de douane werd gebruikt, was vrij eenvoudig en soms spreektaal. Bovendien gebruikten ze humor en spot als hulpmiddelen om lezen te vergemakkelijken.

Aan de andere kant, in zijn literaire aspect werd het gekenmerkt door de aanwezigheid van een alwetende vertelling, bijna altijd onder een pseudoniem of een valse naam. Daarom lieten schrijvers de lezer zich geïdentificeerd voelen.

De werken van dit type werden gebruikt om te beginnen met het verhaal van een anekdote, hetzij echt of uitgevonden. Ten slotte beëindigden de auteurs hun werk met een morele of morele les.

Literair gebruik

Literatuur was mogelijk het genre dat het meest door de douane werd gebruikt. Experts beweren dat deze stroom begon aan het begin van de 19e eeuw, hoewel er werken waren die behoorlijk wat van hun kenmerken deelden.

Douanepafetingen

Journalistieke artikelen hebben aan het begin van de 19e eeuw veel belang in rekening gebracht binnen literaire kostuumbrismo. Op dat moment werden de SO -aangedreven artikelen van de douane geboren, waarin ze gingen over het weerspiegelen van de sociale realiteit.

Deze artikelen, ook wel de douane genoemd, waren korte verhalen waarin de gewoonten of gebruik van vertegenwoordiger van de samenleving werden beschreven. Sommigen van hen hadden alleen een speels doel, terwijl anderen probeerden een morele boodschap achter te laten.

Romans en komedies

Juan Valera (Pepita Jiménez)

De Costumbrista -romans waren ook heel talrijk in de negentiende eeuw. Sommige van de meest relevante auteurs waren Juan Valera (Pepita Jiménez), Fernán Caballero (Zeemeeuw) of een deel van de productie van Benito Pérez Galdós.

Samen met dit soort literair werk verscheen een subgenre dat zeer succesvol was als een publiek: de gebruikelijke komedie. In dit geval werden humor en ironie gebruikt om het dagelijkse leven van een sociale sector te beschrijven, vooral de bourgeoisie.

Directe, beschrijvende en grondige taal

Kostuumbrristliteratuur wijdde zich aan het beschrijven van de activiteiten en elke dag van de plaats en het historische moment. Het ging er niet om metaforen te doen of de lezer dubbelzinnige of ongrijpbare betekenissen te geven, maar om een ​​concrete, directe, plezierige en gemakkelijk lezen te bieden die door iedereen kon worden begrepen.

Stond de ontwikkeling van journalistiek en theater toe

Journalistiek nam op dit moment kracht met de opkomst van de periodieke pers die de toegang van informatie tot de mensen toestond.

Het theater nam op dit moment ook relevant, maar het was een theater dat heel anders was dan dat al bestond, zowel in de inhoud als in het publiek waarnaar het werd geregisseerd. Men zou kunnen zeggen dat Costumbrismo een democratisering van deze kunst toestond.

Literaire gewoonte in Latijns -Amerika

Latijns -Amerikaanse Costumbrista -literatuur was verdeeld in twee grote trends: Anticriollismo en Criollismo.

Het gebeurde in Spanje, de kaders van de douane waren een van de meest gebruikte genres. Deze artikelen bereikten grote populariteit en verspreiding. Over het algemeen waren ze zeer lokalisten, zowel over de besproken onderwerpen als in de taal die werd gebruikt om ze te schrijven.

Costumbrista -schilderij

Het schilderij Costumbrista, ook wel genderschilderij genoemd, deelt met literatuur het hoofdthema. Zo reflecteren kunstenaars in hun werken typische scènes van hun samenleving en cultuur.

In dit geval wordt het thema opgelegd aan aspecten zoals compositie en stijl bij het inlijsten van het werk binnen de Costumbrismo.

Achtergrond

De weergave van dagelijkse scènes door middel van schilderen komt van dezelfde prehistorie. Ze kwamen ook vaak voor in culturen zoals Egyptisch, Grieks of Romeins.

Tijdens de middeleeuwen was picturale kunst echter gericht op religie, zodat de scènes van de Costumbristas werden verbannen. Alleen in sommige genres, zoals agrarische kalenders, werden deze representaties gehandhaafd.

Barok

Lange tijd werd het schilderij van Costumbrista beschouwd als een klein genre. Dit begon te veranderen in de zeventiende eeuw, tijdens de barok. Auteurs zoals Caravaggio of Velázquez begonnen Costumbristas -scènes weer te geven, die meer belang aan dit thema hadden.

In Nederland, met schilders zoals Pieter de Hooch of Vermeer, had Costumbrismo een nog relevantere rol, omdat de religie van dat gebied zeer iconoclast was.

Romantisch schilderij

Spaans Costumbrista -schilderij tijdens de romantiek was verdeeld in twee grote scholen. De eerste, La Andaluza, met vertegenwoordigers zoals Bécquer of Manuel Cabral, die werd gekenmerkt door scènes te vertegenwoordigen die leken uit de verhalen van buitenlandse reizigers.

De tweede groep volgde de inspiratie van Goya, met minder externe invloeden. Volgens experts bleef het werk van deze groep een relatie met aangepaste journalistiek die vervolgens in Madrid werd ontwikkeld.

Costumbrista Theatre

Patricio de la escosura

Het theater was, samen met de journalistiek, een van de genres die het beste profiteerden van de popularisatie van aangepaste werken. Enkele van de belangrijkste auteurs waren Larra, Zorrilla of Patricio de la Escosura.

Kan u van dienst zijn: grafische kunst

Populair theater

Het belangrijkste kenmerk van het Costumbrista Theatre was dat het bedoeld was voor een publiek ver in de principes van aanbidding. Modaliteiten zoals theater door uren of zarzuela, in Spanje, werden zeer populaire genres onder alle sociale klassen.

Net als in de rest van de gebruikelijke kunst, was het centrale thema van deze werken de realiteit van elke regio. De hoofdstad van Spanje was bijvoorbeeld het toneel van werken zoals zoals De Verbena de la Paloma, terwijl Het gehucht Het was gebaseerd op de cultuur van het Baskenland.

Later, al in de twintigste eeuw, bleven auteurs zoals de Quinteros Brothers of de Machado Brothers werken met een duidelijk gebruikelijk karakter.

Vertegenwoordigers en werken

De experts zijn van mening dat de meest prominente Spaanse auteurs binnen het kader van de gewoonten Serafín Estébanez Calderón, Ramón de Mesoneros Romanos en Mariano José de Larra waren. Deze drie worden grote Costumbristas genoemd.

Na deze namen verschijnen degenen die als kleine Costumbristas worden beschouwd, dat wil zeggen al die auteurs die hun artikelen hebben geschreven binnen deze huidige.

Mariano José de Larra

Mariano José de Larra

Madrid's Mariano José de Larra begon in literatuur voor politieke kwesties, omdat hij probeerde zijn liberale ideologie te verdedigen. In de kranten verstopte Larra zich onder het pseudoniem van Figaro om politieke represailles te voorkomen.

Larra's stijl was erg kritisch, met grote doses satire. Voor de auteur, die in Frankrijk had gewoond, was Spanje erg laat met betrekking tot Europa, iets dat weerspiegelde was in zijn werk.

Onder zijn bekendste artikelen vielen ze op "Huwen binnenkort","De oude Castiliaans', Waarin hij de traditionalisten bekritiseerde, en'Kom morgen terug”, Een kritiek op het functioneren van openbaar bestuur.

José Manuel Groot

Groot geboren in Bogotá, Colombia, in 1800, Groot is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Costumbrismo van zijn land.

Zijn werk wordt verdeeld over zijn journalistieke artikelen, zijn verhalen en zijn gedichten en essays. Hij viel op voor zijn katholieke overtuigingen en voor zijn verdediging van religie.

Ramón de Mesonero Romeinen

Mesoneros was een van de grote vertegenwoordigers van de Costumbrista School in Spanje. In zijn werk, geschreven met een vrij eenvoudige en aangename stijl, probeerde hij weer te geven hoe het leven in Madrid van zijn tijd was.

De eerste kaders van douane gepubliceerd door Roman Mesoneros waren Mijn verloren tijden En Licht bos van Madrid. In hen, net als in de rest van hun productie, kunt u het effect raden dat de liberale sfeer van de periode die Liberal Triennium heette op de auteur had.

Zijn samenwerking met Spaanse kranten was erg vruchtbaar. In 1836 vond hij zijn eigen publicatie, Spaans pittoreske wekelijks. Het was hierin waarin hij de meeste van zijn Costumbrista -artikelen publiceerde, die later zouden worden verzameld in compilatieboeken zoals zoals Matritense scènes of Soorten en tekens.

Joaquin Fernandez de Lizardi

Joaquín Fernández de Lizardi, bekend als de Mexicaanse denker, wordt beschouwd als de eerste romanschrijver van Amerika omdat hij in 1816 zijn werk heeft gepubliceerd De sarniento periqillo.

De auteur werd geboren in de toenmalige nieuwe Spanje en was getuige van de onafhankelijkheidsstrijd en chroniqueur die zou eindigen met de oprichting van onafhankelijke Mexico.

Zijn werk werd gekenmerkt door de succesvolle beschrijving van de gewoonten van New Spanje in die periode van verandering. Met een zekere moraliserende gretigheid gebruikte Fernández de Lizardi verschillende manieren van taal, afhankelijk van de sociale klasse, oorsprong of beroep van elk personage. Hij viel ook op omdat hij de folklore en de legendes van die tijd weerspiegelde.

Een van zijn belangrijkste bijdragen werd geleverd in 1812, toen hij de meest uitstekende publicatie oprichtte van de periode van de strijd om onafhankelijkheid: de Mexicaanse denker. In deze krant hekelde hij het oneerlijke beleid van de onderkoningigheid.

Manuel Ascencio Segura

Costumbrismo in Peru had een bij uitstek literair karakter. Een van de meest prominente auteurs is Manuel Ascencio Segura, bekend als de vader van het Peruaanse theater.

Zijn personages weerspiegelen de manier van leven van de Creolen en populaire klassen. De populariteit van de auteur komt grotendeels vanwege zijn spottende en picareske stijl. Met die manier van schrijven probeerde Ascencio te wijzen op de gewoonten die hij negatief beschouwde.

Custom in Colombia

Juan Rodríguez Freyle

Een van de eerste Costumbrista -auteurs van Colombia was Juan Rodríguez Freyle, auteur van het werk De ram. Samen met deze schrijver benadrukte ook José Manuel Groot, José Manuel Marroquín of Jorge Isaac.

Uiterlijk van Costumbrismo

Deze artistieke stroom verscheen in de jaren 30 van de 19e eeuw in Colombia. De auteurs waren meestal landeigenaren die een geavanceerde opleiding hadden gekregen. Volgens experts waren het geen literatuurprofessionals, maar af en toe schrijvers.

Op deze manier profiteerden ze van hun vrije tijd om kronieken, romans en artikelen te schrijven waarin ze hun observaties over de samenleving in de landelijke wereld verzamelden.

Can Serve You: Rock Art: oorsprong, kenmerken, voorbeelden

Thema

De landelijke wereld was de hoofdrolspeler van de kaders van de douane gepubliceerd in Colombia. In hen weerspiegelden de auteurs dagelijkse scènes van het leven van de boeren. Na de onafhankelijkheid begon het platteland belang te verliezen voor steden en deze kostuumbristen waren bedoeld om de verloren gewoonten vast te leggen.

In een tijd waarin het land werd geconfigureerd als een onafhankelijke republiek, schende de douane de boeren van groot patriottisch enthousiasme. Aan de andere kant hadden deze verhalen een grote moraliserende last, waaraan de bedoeling om het nationalistische gevoel te bevorderen, verenigd was.

Custom in Mexico

Costumbrismo ontwikkeld in Mexico tegelijkertijd als in Spanje. Ondanks het samenvallen van sommige van hun kenmerken, hebben Mexicaanse auteurs enkele hun eigen kenmerken bijgedragen, zoals het gevoel voor humor en weergave van bijzondere karakters.

Mexicaanse identiteit

Hoewel romantiek deel uitmaakte van de invloeden van de Mexicaanse Costumbrismo, was de belangrijkste factor in het thema om de nationale identiteit vast te stellen.

Deze stroom verscheen in het land in een zeer intense periode: Spanje, koloniale macht, was binnengevallen door de Fransen en begon de eerste belangrijke onafhankelijkheidsbewegingen te verschijnen.

Joaquín Fernández de Lizardi

Het is deze context, auteurs zoals Joaquín Fernández de Lizardi portretteerden de samenleving van die tijd. Zijn gewoonten van douane weerspiegelde de picaresque voor de lezer om zijn eigen conclusies te trekken over het verkeerde en het recht.

Naast deze pedagogische factor aarzelde Fernández de Lizardi niet om alle aspecten te bekritiseren die hij in de samenleving van die tijd verbeterd vond.

druk op

Net als in Spanje of in de rest van het Amerikaanse continent, speelde de pers een fundamentele rol in de verspreiding van Costumbrismo. Zoals aangegeven, wilde een groot deel van de gewoonten van de douane de nationale identiteit regelen, zowel tijdens de onafhankelijkheidsoorlog als in de beginjaren als een onafhankelijke natie.

De kranten openden hun pagina's voor tal van nationale auteurs. Een van de gevolgen was dat de identificatie van de Creolen met onafhankelijk Mexico werd versterkt

Muurschildering

Hoewel de Mexicaanse Costumbristische literatuur erg belangrijk was, ontstond in dit land een ander type artistieke vertegenwoordiging dat grote relevantie bereikte bij het tonen van de samenleving: muurschildering:.

De kunstenaars gebruikten hun muurschilderingen om de Mexicaanse cultuur en waarden te promoten. Vanaf de negentiende eeuw, met de Mexicaanse revolutie, namen ze in hun thema een herstel van de inheemse cultuur op.

Custom in Spanje

Volgens veel geleerden was de eerste schrijver die de term Costumbrismo gebruikte Romeinse Mesoneros. Zijn definitie, opgenomen in de proloog van zijn werk Matritense Panorama: douanebox van de hoofdstad waargenomen en beschreven door een nieuwsgierige spreker (1835), was het volgende: "Filosofisch of feestelijk en satirisch schilderen van populaire gebruiken".

Ramón de Mesonero Romeinen

Het uiterlijk en het succes van deze stroom in Spanje was een antwoord op de ideeën van de Verlichting en de So -Called Frans -Born, een groep intellectuelen die die filosofie steunden. Veel douane reageerden met geschriften die probeerden traditionele waarden te herstellen.

Van de bijeenkomsten tot de pers

De bijeenkomsten onder intellectuelen kwamen in Madrid van die tijd vrij frequent. Het zou in hen zijn waar de gebruikelijke auteurs, vooral Romeinse Mesoneros, Mariano José de Larra en de Andalusische Serafín Estébanez Calderón.

De redactie realiseerde zich het potentieel dat deze auteurs hun douane -artikelen begonnen en begonnen te publiceren. In de loop van de tijd werden compilaties van de beste artikelen van de meest relevante schrijvers ook gepubliceerd.

Dramaturgie

Andere genres waarin Costumbrismo zich sterk vestigde, waren schilderen, met de Goyesca en Andalusische school, en theater.

In dit laatste veld ontwikkelden de Costumbristas Entremés, een soort theatrale weergave, om urenlang het zo -aangedreven theater te ontwikkelen. Vervolgens was de typische Spaanse Zarzuela een van de meest gebruikte genres die de tradities en partijen van elke regio weerspiegelen.

Douane in Peru

Net als in de rest van Latijns -Amerika arriveerde Costumbrismo vanuit Spanje in Peru. Experts beweren dat deze artistieke stroming werd geboren tijdens de eerste fase van de Peruaanse Republiek, in een bijzonder bestudeerde periode.

Een van de aspecten die de gebruikelijke schrijvers weerspiegelden, was de ontevredenheid van de middenklasse, toen in opkomst en van de hogere klasse, die in verval was.

Autonome literaire school

Veel geleerden onderscheiden de Peruaanse literaire kostuumbrismo van waaruit het zich in de rest van Latijns -Amerika manifesteerde. Het belangrijkste verschil, volgens dit proefschrift, is dat zijn ontwikkelde in Peru niets te maken had met de romantische beweging, iets dat gebeurde in andere landen van het continent.

Aan de andere kant deelde Costumbrismo in Peru met die van andere landen het grootste deel van zijn thema. Dus een van de aspecten die de auteurs zochten, was om na de onafhankelijkheid een nationale identiteit op te bouwen. De creolen geïdentificeerd met die nieuwe nationale realiteit, tegenover de kapetonen.

Felipe Pardo en Aliaga

Ondanks het bovenstaande was er ook een sector van auteurs die zich positioneerden tegen de Creolen en voor kolonialisme. De belangrijkste exponent van deze stroom was Felipe Pardo en Aliaga, wiens belangrijkste werk was Onderwijs fruit (1829). Geconfronteerd met deze auteurs waren de Creools, met Manuel Ascencio Segura als een belangrijker lid.