7 gedichten over de omgeving van bekende auteurs

De Gedichten over de omgeving Ze tonen het belang aan dat dit onderwerp voor schrijvers vertegenwoordigt. Hoewel de zorg voor milieuproblemen de afgelopen tijd pas in kracht is geworden, hebben dichters altijd inspiratie gevonden in Moeder Aarde.

In die zin zijn sommige terugkerende thema's van veel auteurs de landschappen, de stations en verschillende elementen van de natuur geweest.

Prominente gedichten over de omgeving

De vijf gedichten over de omgeving van deze selectie zijn van erkende en wereldwijde auteurs. In feite heeft de hoeveelheid gedichten over de omgeving van een van de dichters, Gabriela Mistral, de titel van de dichter van de natuur gewonnen.

De aarde (Fragment, Gabriela Mistral)

Indiaas kind, als je moe bent,
Je gaat naar bed op aarde,
En hetzelfde als je vrolijk bent,
Mijn zoon, speel met haar ..

Er zijn prachtige dingen gehoord
Aan de Indiase trommel van de aarde:
Het vuur dat stijgt en naar beneden gaat, is gehoord
Op zoek naar de hemel, en je weet het niet.
Wiel en wiel, rivieren worden gehoord
in watervallen die niet worden geteld.
Dieren worden gehoord;
De bijl is de jungle te horen.
Indiase weefgetouwen worden gehoord.
Trilla's worden gehoord, partijen worden gehoord.

Waar de Indiaan hem roept,
De Indiase drum antwoordt,
en tañe nabij en tañe weg,
Zoals degene die rent en terugkeert ..

Hij neemt alles, hij laadt alles
De heilige lomo van de aarde:
Wat loopt, wat slaapt,
Wat het beangstigt en wat verdriet;
En het draagt ​​levend en draagt ​​dood
De Indiase aarde -trommel.

Het nummer van Los Pinos (Fragment, rubén darío)

Oh, dennen, oh broers in land en sfeer,
Ik houd van jou! Je bent lief, je bent goed, je bent serieus.
Zou zeggen een boom die denkt en voelt
verwend met auroras, dichters en vogels.

De gevleugelde sandaal raakte je voorkant aan;
Je bent mast, proscenio, stoel,
Oh Pinos Solar, O Pinos uit Italië,
Batados de Gracia, de Gloria, de Azul!

Schaduwloos, zonder goud, stilzwijgen,
in het midden van ijstjes en in
Dromerige bergen, oh nacht dennen,
Oh Pinos del Norte, je bent ook mooi!

Met gebaren van beelden, verwennerij, acteurs,
verzorgen van de zoete streling van de zee,
Oh Pinos de Naples, omgeven door bloemen,
Oh goddelijke dennen, ik kan je niet vergeten!

Man die eruit ziet (Mario Benedetti)

Hoe zou ik een ander lot willen voor dit slechte droog
die alle kunst en transacties draagt
In elk van zijn knobbels
en biedt zijn onthullende matrix
Voor zaden die misschien nooit aankomen

Hoe zou je een stroom willen?
kwam om het in te wisselen
en weken haar met haar zon in koken
Of je golfmanen
En ik liep Palmo naar Palmo
En ik begreep Palm tegen Palma

of dat de regen het opendeed
En laat je littekens als sloot laten
En een donkere en zoete modder
Met ogen als plassen

of dat in zijn biografie
Arme droge moeder
De vruchtbare mensen breken plotseling
Met schoffels en argumenten
en ploegen en zweet en goed nieuws
en de première zaden verzameld
De erfenis van oude wortels

Silva naar de landbouw van de verzengende zone (Andres Bello)

Zalf, vruchtbaar gebied,
dat de zon verliefd op omschrijven
De vage koers, en hoeveel moet worden aangemoedigd
In elk verschillende klimaat,
slag van het licht, je zwanger bent!
Je doet je guirnalda naar de zomer
van spike -granaten; Jij duurt
Je geeft het kokende Cuba;
Niet van paars fruit, of rood, of gualda,
Naar je prachtige bossen
Elke nuance missen; en baby erin
Aromas duizend de wind;
En Grayes gaan zonder een verhaal
Je groente pacen, van de vlakte
De horizon is grens,
Tot de rechtopstaande berg,
van ontoegankelijke sneeuw kan altijd.

Vrede (Alfonsina Storni)

We gaan naar de bomen ... de droom
Het zal in ons worden gedaan door hemelse deugd.
We gaan naar de bomen; de nacht
Het zal zacht zijn, het lichte verdriet.

We gaan naar de bomen, de ziel
Agge parfum gevoelloos.
Maar hou je mond, praat niet, wees vroom;
Maak de vogels die slapen niet wakker.

Van een van de dichters heeft Gabriela Mistral de titel van de dichter van de natuur gewonnen.

De boom (Fragment, José Joaquín Olmedo)

De schaduw van deze eerbiedwaardige boom
waar breekt en kalm,
De woede van de winden formidabel
En wiens oudheid mijn ziel inspireert
een heilig en mysterieus respect;
wiens naakte en ruwe romp
Een goede rustieke stoel biedt me;
En die van de Hujare Majesty bedekt
Hij is de enige koning van deze woestijn,
Die enorme om me heen omringt me;
Hier wil mijn ziel
komen mediteren; Vanaf hier mijn muze
zijn gevleugelde vleugels weergeven
Voor de subtiele lucht zal de vlucht verzorgen.

Een droge olmo (Antonio Machado)

Aan de oude Elmo, gespleten door bliksem
En in zijn rotte helft,
Met de regens van april en de zon van mei
Sommige groene bladeren zijn uitgekomen.

De eeuwfeest Elmo in de heuvel
Dat likt de eigenaar! Een geelachtig mos
De witachtige cortex vlekken
naar de gegeten en stoffige kofferbak.

Het zal niet zijn, welke potoren
Dat houdt de weg en de rivieroever,
Bewoond door Ruizeñores Pardos.

Leger van mieren op rij
Het klimt voor hem, en in zijn lef
Urden hun spinnen grijze stoffen.

Voordat het je vernietigt, Olmo del Duero,
Met zijn bijl de houthakker en de timmerman
Word je in het haar van Campana,
Lanza van auto of kar;
Vóór rood thuis, morgen,
Armen van een ellendige stand,
op de rand van een weg;
Voordat u een wervelwind verwaarloost
en worstelt de adem van witte bergen;
Voordat de rivier naar de zee je duwt
Door valleien en ravijnen,
Olmo, ik wil scoren in mijn portemonnee
De genade van je groene tak.
Mijn hart verwacht
Ook naar licht en tot leven,
Nog een wonder van de lente.

Referenties

1. Figueroa, l.; Silva, K. en Vargas, p. (2000). Earth, Indian, Woman: Social Thought of Gabriela Mistral. Santiago de Chile: LOM -edities.
2. Rubén Darío (1949). Poëtische bloemlezing. Berkeley: University of California Press.
3. Benedetti, m. (2014). Liefde, vrouwen en leven. Barcelona: Penguin Random House Editorial Group.
4. Florit, E. en Patt, B. P. (1962). Latijns -Amerikaanse portretten. Californië: Holt, Rinehart en Winston.
5. Carriego, E. (1968). Complete poëzie. Buenos Aires: universitair redactioneel.