Rosalía de Castro

Rosalía de Castro

Wie was Rosalia de Castro?

Rosalía de Castro (1837-1885) was een negentiende-eeuwse Spaanse dichter en romanschrijver. Hij publiceerde werken zowel in het Spaans als in Galician, dat op dat moment controversieel was omdat de Galician als een taal werd beschouwd met een bepaalde diskrediet en niet geschikt voor literatuur.

Hij had een moeilijk leven om een ​​onwettige dochter van een priester te zijn, vanwege de omstandigheid van het schrijven in een in diskrediet gebrachte taal en voor zijn delicate gezondheidstoestand, met terugkerende ziekten gedurende zijn hele leven.

Na zijn dood werd Rosalía de Castro een symbool van de Galicische cultuur. In het leven was het de belangrijkste vlagdrager van Galician Rexurdimento (Galician Resurgence), Culturele beweging die de claim van de Galicische taal zocht als een manier van uitdrukking van de sociale, culturele en politieke identiteit van deze Spaanse regio.

Zijn gedichten Galicische liedjes Het emblematische werk van deze beweging wordt overwogen. Tot deze stroom hoorde ook dichters zoals Manuel Curros Enriquez, Manuel Murgía, Valentín Lamas Carvajal en Eduardo María Pondal.

Zij en Gustavo Adolfo Bécquer worden beschouwd als voorlopers van de Spaanse moderne poëzie.

Biografie van Rosalía de Castro

Geboorte en familie

Rosalía de Castro werd geboren in Camiño Novo (Camino Nuevo), nabij Santiago de Compostela, Spanje, op 24 februari 1837.

Zijn moeder was mevrouw María Teresa de la Cruz Castro y Abadía, behorend tot een familie van edelen, maar met beperkte economische middelen. Zijn vader was José Martínez Viojo, die een priester had besteld, een omstandigheid waarmee hij hem niet zijn achternaam kon geven of haar wettelijk kon herkennen.

Ze werd gepresenteerd en gedoopt kort daarna door María Francisca Martínez, gestuurd van haar moeder, als dochter van ouders onbekend, met de naam María Rosalía Rita.

Jeugd

Tijdens zijn jeugd had hij de leiding over zijn vaderlijke tante, mevrouw Teresa Martínez Viojo, in het huis van haar familie in de stad Castro do Ortoño. Hij onderhield echter een nauwe relatie met zijn moeder, waarmee hij in 1850 naar Santiago de Compostela verhuisde.

Zijn familiecontext, en de diepe liefde die hij voelde voor zijn moeder, die besloot om voor Rosalia te zorgen ondanks sociale druk en diskrediet, werden weerspiegeld in zijn daaropvolgende werken.

Hij afbeeldde ook het leven van Galicische boeren, met wie hij in contact was en in staat was om zorgvuldig te observeren tijdens zijn jeugd in Orthoño.

Leven in Santiago de Compostela

In Santiago de Compostela begon hij de Liceo de la Juventud bij te wonen, waar hij training kreeg in muziek en tekenen, volgens de gewoonten van de tijd voor de opleiding van de jonge vrouwen.

Hij bestudeerde ook prestaties en maakte deel uit van toneelstukken in deze onderwijsinstelling. Speelde de hoofdrol in het werk Rosamunda, van de Spaanse toneelschrijver Antonio Gil en Zárate.

In deze activiteiten ontmoette hij verschillende jonge Galicische intellectuelen, zoals de dichters Aurelio Aguirre, Eduardo María Pondal en Manuel Murguía, die een paar jaar later haar man werden.

Can You: Malcolm X: Biografie, populariteit, activisme, islam, dood

Deze invloeden bevorderden hem om zich te wijden aan literaire activiteiten met een duidelijke romantische en regionalistische neiging.

Familieleven en werkt voor het eerst

In 1856 reisde Rosalía naar Madrid en vestigde daar een seizoen, in de residentie van mevrouw María Josefa Carmen García-Lugín Y Castro, familielid van haar moeder.

Daar publiceerde hij in 1857 zijn eerste gedichten, getiteld De bloem, die het licht als een folletin zag. Dit werk ontving zeer goede recensies in Madrid en werd beoordeeld door de historicus en dichter Manuel Murguía, met wie Rosalía een romantische relatie heeft geïnitieerd.

Het echtpaar huwde het volgende jaar, in 1858, in de kerk van San Idelfonso, in Madrid.

Het huwelijk had zes kinderen: Alejandra (1859), Aura (1868), Ovidius en Gala (1871), Amara (1873) en Adriano Honorato (1875), die anderhalf jaar stierven voor een herfst. Ze hadden een zevende dochter die stierf bij de geboorte. Deze tragische gebeurtenissen hebben emotioneel en psychologisch getroffen Rosalia.

Publicatie van uw eerste roman

In 1859 werd de eerste roman van Rosalía de Castro gepubliceerd, De dochter van de zee. Dit werk, geschreven in het Spaans, werd door de auteur gewijd aan haar man.

Het heeft een bijzonder beroemde proloog waarin het recht van vrouwen wordt verdedigd om zich op te wijden aan brieven en wetenschappen, het onderwerp controversieel voor die tijd.

Verblijft in Madrid, La Coruña en Santiago de Compostela

In de daaropvolgende jaren wisselde het gezin hun woning af in Madrid, La Coruña en Santiago de Compostela, geconfronteerd met opmerkelijke economische moeilijkheden en gezondheidsproblemen die Rosalia gedurende hun hele leven hielden.

Vanwege de arbeidsverplichtingen van Manuel Murgía ging de seizoenen ook voorbij in Andalusië, Extremadura, Levante en Castilla La Mancha. De dichter wijdde zich aan het opvoeden van zijn familie en schrijven, het grootste deel van de tijd leiden.

Publicatie van twee van zijn gedichten

In 1863 werden de gedichten gepubliceerd Galicische liedjes En Naar mijn moeder, In Galician en Spaans respectievelijk. De laatste werd gepubliceerd na de dood van zijn moeder, op 24 juni 1862, een zeer pijnlijk en belangrijk feit in het leven van de dichter.

Galicische liedjes Hij had een zeer goede ontvangst van literaire kritiek. Zozeer zelfs dat ze werd uitgenodigd om te reciteren in de volgende bloemenwedstrijden in Barcelona, ​​hoewel het aanbod daalde. Verschillende van zijn gedichten werden onmiddellijk vertaald in het Spaans en Catalaans.

Veel talent, maar weinig herkenning

Ondanks deze successen was er weinig erkenning dat Rosalía de Castro tijdens zijn leven in Spanje genoot. Hij wijdde zich vooral aan zijn huis en zijn privéleven. Het was haar echtgenoot, Manuel Murguía die onophoudelijk de literaire carrière van Rosalia steunde en haar aanmoedigde om haar geschriften te publiceren.

In 1867 werd het gepost De ridder van de blauwe laarzen, Een van zijn beroemdste romans, geschreven in het Spaans. Een jaar eerder waren ze gepubliceerd Ruïnes En Geletterd, Ook in het Spaans.

Kan u dienen: Egyptische godinnen

Revolutie van 1868 en vestiging in Simancas

In 1868 vond de zo gemalen revolutie uit 1868 plaats in Spanje, waarin koningin Elizabeth II werd vernietigd en een parlement werd opgericht.

Na deze gebeurtenissen werd Murgía benoemd tot directeur van het algemene archief van Simancas, dus werd de familie opgericht in Simancas, waar Rosalía de gedichten schreef die hij later zou publiceren onder de titel Follas Novas ((Nieuwe bladeren)). Tijdens deze periode ontmoette hij de dichter Gustavo Adolfo Bécquer.

Vorig jaar en werken van volwassenheid

In 1871 verhuisde Rosalía de Castro opnieuw naar Galicië, naar de stad Torres de Lestrove. In de daaropvolgende jaren woonde hij in Santiago de Compostela en Padrón. Hij is nooit weggegaan van zijn geboorteland Galicië.

In 1880 werd het gepubliceerd Follas Novas, Gedichten in Galician die opgevat als een soort voortzetting van Galicische liedjes en nog een topwerk van de oproep werd overwogen Rexurdimento.

Vier jaar later publiceerde hij Aan de oevers van de SAR, Compendium van gedichten in het Spaans geschreven in voorgaande jaren.

Mede dankzij dit werk wordt Becquer in termen van belangrijkheid gelijkgesteld binnen de Spaanse romantische en post -Romantische poëzie. Gedurende deze jaren publiceerde hij ook enkele prozawerken, in het Spaans.

Zijn laatste jaren gingen voorbij in de parochie van Iria Flavia, in Padrón, in een vijfde genaamd La Matanza. Het is bekend dat de auteur een speciale fascinatie voor de zee voelde en dat ze in deze jaren reisde naar de stad Santiago del Carril in Pontevedra.

Uterus en Death Cancer Development

Vanaf 1883 daalde de fragiele gezondheid van Rosalía geleidelijk en leed aan baarmoederkanker. Het doden van hun kinderen stierf in zijn woning. Ze werd begraven volgens haar eigen eis op de begraafplaats van Adina, uit de stad Iria Flavia.

Vervolgens, op 15 mei 1891, verhuisde het lichaam naar Santiago de Compostela, om te rusten in de kapel van de visitatie van het klooster van Santo Domingo de Bonaval, in een mausoleum gebeeldhouwd door Jesús Landeira, in het pantheon van illustere galleven.

Toneelstukken

Gedichten in Galicische en sociale context

Castro's Rosalía -werk bevindt zich in een sociale en culturele context waaraan het nodig is om op te letten.

Ver achter daar was de opkomst van de Galicoportugese tekst in de middeleeuwen. De eeuwen verstreken sindsdien tot de negentiende eeuw waren zo schaars in termen van publicaties in Galician die bekend staan ​​als Escuro Esculos (Donkere eeuwen).

Terwijl dit gebeurde, werd Spaans versterkt als een officiële taal, regelmatig en geaccepteerd voor wetenschappelijke publicaties, verdragen, geschiedenis en poëzieboeken, onder andere. Galician bleef echter de gemeenschappelijke taal in heel Galicië.

Kan u van dienst zijn: vee in New Spanje: kenmerken en dieren

Culturele bewegingen die het werk van Castro versterkten

In de negentiende eeuw waren er een reeks culturele bewegingen die de herwaardering van regionale identiteit en de onofficiële talen van de verschillende Spaanse provincies zochten. Onder deze was een van de meest relevante Rexurdimento.

Galicische liedjes En de Galicische brievendag

Vandaar het belang van de publicatie van Galicische liedjes En Follas Novas, Opmerkelijke gedichten voor deze heropleving van Galicische literatuur.

De publicatiedatum van Galicische liedjes, 17 mei 1863, werd een eeuw later gekozen door de Royal Galician Academy als Galician Letters Day.

Deze gedichten werden gepubliceerd door de Vigo -printer Juan Compañel op verzoek van Manuel Murgía. Het bestaat uit dertig -zes gedichten, zijnde de eerste proloog en de laatste een epiloog. De rest van de gedichten gaan over gebruikelijke en liefdevolle thema's.

Follas Novas

Follas Novas, Geplaatst in Madrid in 1880, het was een soort voortzetting van Galicische liedjes. Hoewel het een middelpunt vertegenwoordigt tussen liefde en kostuumbristenpoëzie en de veel meer reflecterende kwesties over de dood die zich bezighouden met zijn nieuwste werken.

Het bestaat uit vijf delen en bestaat uit een compilatie van eerdere werken.

Het heeft een pessimistische toon die Galician melancholie verkent, of Saudade. Het zit vol met donkere en pijnlijke allegorieën en symbolen. Veel critici hebben haar als de beste van haar werken beschouwd.

Werkt in het Spaans

Aan de oevers van de SAR Verken het pessimistische thema en de Saudade. Hij werd in 1884 in het Spaans gepubliceerd, een jaar voor zijn dood. Onderzoekt ook de kwesties van teleurstelling van liefde, eenzaamheid, leven en dood.

Parallel aan zijn poëtische doen publiceerde hij prozaverhalen, die opvallen voor hun gekwelde vrouwelijke personages. 

Naast de moeilijkheden waarmee Rosalia wordt geconfronteerd door belangrijke werken in Galician te publiceren, maakte haar status als vrouw haar kleineren als auteur in vergelijking met haar mannelijke collega's.

Tijdens hun leven waren Spaanse en Galicische samenlevingen van mening dat vrouwen een figuur onder de mens waren, niet in staat om uitmuntendheid te bereiken in literair of wetenschappelijk. Daarom worden zijn romans als belangrijk beschouwd in de literatuur van het Spaanse negentiende -eeuwse.

Wat poëzie betreft, zijn werk is vooral De bloem (1857), Naar mijn moeder (1863), Galicische liedjes (1863), Follas Novas (1880) en Aan de oevers van de SAR (1884).

Wat betreft het verhaal: De dochter van de zee (1859), Flavio (1861), De Coriceño (1863) Contos da Miña Terra (1864), Ruïnes (1866), Geletterd (1866) De ridder van de blauwe laarzen (1867), De eerste gek (1881), Ramos zondag (1881), Registreer en overstromingen (1881) en Mijn tante van Albacete (1882).