Romeinse geneeskunde geschiedenis en kenmerken

De Romeinse geneeskunde Het was een reikwijdte van lage relevantie in de tijd. De Romeinen gaven een lage prioriteit aan de ontwikkeling hiervan en hun belangrijkste aanpak was in de volksgezondheidszorg, grotendeels in het belang van het gezond houden van soldaten. Vanaf hier zouden de rioolsystemen, aquaducts en de constructie van voldoende badkamers komen. 

De ziekte was synoniem met zwakte en daarom werd medicijnen gezien als een instrument voor zwakke mensen. Desondanks zijn veel artsen van uitgebreide kennis in de Griekse geneeskunde gebracht. Voor een deel was de oorlog een stimulans om de aanwezigheid van artsen in Rome te handhaven. 

Set Romeinse instrumenten die worden gebruikt voor chirurgische procedures.
Zie pagina voor auteur [CC door 4.0 (https: // creativeCommons.Org/licenties/door/4.0)]

Er was ontwikkeling met betrekking tot de vaardigheden om oorlogsgewonden op chirurgisch niveau te behandelen, die plaats maakte voor de opname van artsen in troepen. Ook oorlogsconflicten moedigden de bouw van de eerste ziekenhuizen aan. 

[TOC]

Achtergrond van de geneeskunde in Rome

De erfenis van geneeskunde in Rome en latere tijden komt uit de Grieken. Aristotle's studies over embryologie en de Vergelijkende anatomie en de oprichting van medische scholen maakt deel uit van de grote evenementen die medicijnen hebben gediend sinds de oude tijden.

Het was in de derde eeuw tot.C, in Alexandrië, waar de Griekse cultuur zich begon te concentreren en er was een van de meest populaire medische scholen in de geschiedenis gevestigd. Deze school benadrukt twee figuren van groot belang, Herófilo, samen met hun erkende verdrag over anatomie en erasistraten, beschouwd als een vader van fysiologie. 

Na de verovering van het Romeinse rijk op de Grieken, zette de Alexandria School haar activiteiten voort als het belangrijkste onderwijscentrum van de geneeskunde. Personages zoals Bitinia Asclepiades, begonnen het idee van de genezende kracht van de natuur te weerleggen en zagen de ziekte als een probleem dat snel en veilig moest worden behandeld.

Het kan u van dienst zijn: HVITSERK: Echte geschiedenis en situatie in Vikingen

Asclepiades, gebaseerd op Democritus -geschriften (V A.C), verklaarde dat ziekten het gevolg waren van de samentrekking of ontspanning van de deeltjes die het lichaam vormden. Op deze manier concentreerde hij zich op het herstellen van de harmonie van het lichaam met behulp van traditionele remedies in Griekenland, zoals massages, korrels, pure lucht en bepaalde dieetveranderingen. 

Vervolgens zouden er onder de Romeinen encyclopedisten zijn zoals Aulo Cornelio Celso, die uitgebreide informatie over de Griekse geneeskunde verzamelde. Schreef zo ​​""Geneeskunde”In het jaar 30 D.C, een boek waarvan de invloed zich uitstrekte tot de Renaissance. 

De artsen in Rome

De meeste artsen aanwezig in Rome werden uit Griekenland gebracht als slaven. Een van de meest invloedrijke in het gebied was Galen, die de observatie van de zieken implementeert als een methode die is overgenomen van Griekenland. Het debat over theorieën in termen van de oorsprong van ziekten, voorkwam echter aanzienlijke vooruitgang in het gebied.

Er waren veel pogingen om de manieren te ontdekken om mensen te genezen. Ze kwamen om gemeenschappelijke remedies van die tijd te gebruiken als vuile wol op de zweren of eierdooiers voor dysenterie. 

Buste van Hippocrates, Griekse fysioloog.
Met dank aan de National Library of Medicine [http: // wwwihm.NLM.NIH.Gov/ihm/afbeeldingen/b/14/555.JPG].

De meeste Griekse artsen volgden de richtlijnen van Hippocrates met betrekking tot de oorsprong van de ziekte. Ze werden geleid door de beroemde Mort Theory. Toen dachten ze dat de oorzaak van ziekte het gevolg was van de onbalans van deze stemmingen en de belangrijkste aanpak was om ze opnieuw in evenwicht te brengen. 

Hypocratische theorie van stemmingen

De hypocratische theorie van de stemmingen probeert de werking van het menselijk lichaam te verklaren door vier basisstoffen die erin zijn opgenomen, de stemmingen, eDeze moesten in balans blijven om een ​​gezonde staat te garanderen.

Kan je van dienst zijn: Sawney Bean en zijn Canibal -familie

De theorie schrijft toe dat elke ziekte of handicap die bij een persoon zou kunnen ontstaan, te wijten was aan een onbalans door overmaat of tekort aan een van de vier stemmingen. 

De vier stemmingen werden geclassificeerd als zwarte gal, gele gal, slijm en bloed. Ze vertelden ze ook aan de vier elementen. Deze theorie was onderdeel van de geneeskunde door de geschiedenis van Europa en benaderde zelfs de tijd van de moderne geneeskunde in de negentiende eeuw.

Hippocrates was een van de eersten die ziekten registreerde en probeerde vormen van behandeling, oorzaken en daaropvolgende effecten te identificeren.

Kenmerken: Romeinse cultuur in de geneeskunde

Religie

Een vrij invloedrijke factor in de Romeinse geneeskunde was religie. De Romeinen waren vurige gelovigen van hun goden en legden het geloof niet opzij om door hen te worden genezen. Gebeden en offers waren methoden om op een goddelijke manier genezing te zoeken. Esculapio, God of Healing, was destijds het meest vereerd. 

Aan de andere kant waren de vooruitgang in de geneeskunde ook enigszins gefrustreerd vanwege overtuigingen en bijgeloof. Praktijken zoals dissectie waren bijvoorbeeld verboden, waardoor de vooruitgang met betrekking tot anatomie werd voorkomen.

Galen zelf werd gedwongen om dissectie bij dieren te oefenen om informatie te verkrijgen. Een deel van de fouten in hun studies zijn te wijten aan gegevens uit de analyse van het dierlijk lichaam, die probeerden te associëren met het menselijk lichaam.

Oorlog

De oorlog was inherent aan de Romeinse cultuur. Het belang van soldaten in hun samenleving bevorderde projecten voor de volksgezondheid. In tegenstelling tot de Grieken investeerden de Romeinen hun inspanningen in praktische projecten om hun territorium en legers in de beste staat te behouden. 

Het kan u van dienst zijn: mijnbouw in New Spanje: kenmerken, invloed, technologie

Romeinse operatie

Zodra de artsen deel uitmaakten van de legers, verbeterden ze hun technieken met betrekking tot de hulp van de soldaten en de externe operaties van de uitvoering. De Romeinen creëerden meerdere instrumenten om hun respectieve chirurgische procedures uit te voeren. Cautery, obstetrische haken, chirurgische schaar, vaginale en rectale sporen zijn enkele voorbeelden van instrumenten die op dat moment zijn ontworpen. 

Het succes van chirurgische procedures in de tijd van de Romeinen kan niet met zekerheid worden bepaald, omdat er destijds geen middelen zoals anesthesie waren om operaties uit te voeren.

Keizersnede was bijvoorbeeld een van de in de oudheid geïmplementeerde operaties, maar meestal werd de procedure gebruikt om alleen het leven van het kind te redden, in het algemeen, moeders stierven. 

Referenties

1. Romeinse geneeskunde. Geneeskunde door de tijd. BBC. BBC is hersteld.co.Uk
2. Robson T, Underwood A. (2017). Geschiedenis van de geneeskunde. Encyclopædia Britannica. Hersteld uit Britannica.com
3. López, N (2016). De hypocratische theorie van stemmingen. Gomeres: Gezondheid, geschiedenis, cultuur en gedachte. Opgehaald uit FundacionIndex.com
4. Chirurgische instrumenten uit het oude Rome. Universiteit van Virginia. Exposities hersteld.HSL.Virginia.Edu
5. Oude Romeinse geneeskunde. Unrv Romeinse geschiedenis. Hersteld van UNRV.com
6. Cartwright, M (2013). Romeinse geneeskunde. Oude geschiedenis encyclopedie. Oude hersteld.EU