Inca -literatuur

We leggen uit wat Inca -literatuur is, de historische oorsprong, kenmerken, onderwerpen die het behandelt en zijn auteurs en representatieve werken

Inca -leger. Bron: het is.M.Wikipedia.borg. Auteur: Miguel Vera León. Brüning Museum. Lambayeque, Peru.

Wat is Inca -literatuur?

De Inca -literatuur Het omvat al die literaire uitdrukkingen die behoren tot de beschaving die wordt bezet door de regio Tahuantinsuyo tussen de dertiende en zestiende eeuw (tegenwoordig zijn de gebieden van Peru, Ecuador, Bolivia en Chili).

Gedurende het pre -Hispanic -tijdperk was de bestaande Inca -literatuur rijk, gevarieerde en mondelinge traditie. Een deel van deze literatuur werd bewaard dankzij het werk van chroniqueurs die ongeveer een eeuw pre -Hispanic Inca -geschiedenis verzamelden.

In die zin impliceerde zijn werk de taak om naar verhalen te luisteren in de originele talen van het rijk (meestal Quechua, Aymara en Chanka) en ze in het Spaans te vertalen.

Alleen dankzij deze transcripties hebben enkele voorbeelden van verhalen, religieuze poëzie en Inca -legendes de huidige generaties bereikt.

Inca -literatuur omvat ook het werk van inheemse schrijvers tijdens en na de koloniale periode. In zijn werken weerspiegelden ze nostalgie voor een glorieus verleden en angst voor een onzeker cadeau.

Historische geschiedenis van Inca -literatuur

Zoals veel oude beschavingen ontwikkelde de Inca -cultuur geen schrijfsysteem. Dit feit heeft het moeilijk gemaakt om het historische geheugen te herstellen voorafgaand aan de komst van de Spanjaarden.

Historisch gezien zijn de eerste geschriften over Inca -literatuur de kronieken die zijn opgenomen door Europese auteurs. Deze auteurs verzamelden alle Inca -geschiedenis uit verhalen verzameld in het hele rijk.

Deze chroniqueurs moesten echter het nadeel ondervinden om een ​​totaal andere wereldvisie te interpreteren dan ze wisten.

Aan de andere kant introduceerde het orale karakter van de informatiebronnen en de tijd tussen het feit en de registratie ervan, tegenstrijdigheden in de verhalen.

Daarom worden veel van de chronologieën over de Inca -heersers geplaagd door fouten. Zelfs in veel kronieken worden dezelfde prestaties, feiten en afleveringen aan verschillende heersers toegeschreven.

Kan u van dienst zijn: eigen zelfstandige naamwoorden

Toen, toen kolonisatie geavanceerd was, verschenen Mestizo en inheemse chroniqueurs die het werk van historische documentatie voortzetten. Sommigen beschreven ook hun wisselvalligheden als een veroverde mensen.

Kenmerken van Inca -literatuur

Mondelinge traditie

Historisch geheugen ging van generatie op generatie. Gebruikte voertuigen waren de legendes, mythen en liedjes geteld en geïnterpreteerd door sprekers en inheemse vertellers genaamd Haravicus en Amautas.

De Haravicus waren de Inca -dichters en de Amauta's waren verantwoordelijk voor het samenstellen van theatrale werken (komedies en tragedies).  Op verzoek van hun publiek, deze vermaken de exploits van de koningen en koninginnen van het Inca verleden.

Anonimiteit

Alle literatuur gegenereerd vóór de komst van de Spanjaarden had een anoniem auteurschap, een kenmerk versterkt door de orale traditie. De namen van mogelijke auteurs verdwenen met de tijd van de geest van de rapporteurs.

Hoffelijke literatuur en populaire literatuur

Vóór de komst van de veroveraars waren er twee duidelijk gedifferentieerde soorten literatuur. Een van hen was de zogenaamde officiële of courtisische literatuur en de andere was populaire literatuur.

Over het algemeen bestonden ze uit gebeden, hymnes, verhalende gedichten, theaters en liedjes.

Linking met muziek en dans

Oude Inca -literatuur bedacht poëzie, muziek en dans als een enkele activiteit. Voor dit doel werden poëtische composities vergezeld door muziek en liedjes in alle presentaties.  

Pantheïsme

In Inca -literatuur werd de pantheïstische visie op deze Andes -beschaving weerspiegeld. Zijn werken combineren elementen van de natuur, zoals aarde en sterren, met godheden zonder onderscheid te maken.

In hun hymnes en gebeden, die het doel hadden om hun goden te aanbidden, waren de verwijzingen naar de natuur heel gebruikelijk. De personificatie van moeder aarde in de figuur van Pachamama is een voorbeeld van dat pantheïsme.

Kan u van dienst zijn: kardinale bijvoeglijke naamwoorden Pachatata en Pachamama, Peruaanse god en godin. Dadotet / CC0

Frequente onderwerpen in Inca -literatuur

Agrarische thema's waren gebruikelijk in de Inca -literatuur. Alle sociale activiteiten van de Inca -mensen draaiden om de landbouw. Daarom zijn veel literaire werken gewijd om deze activiteit te prijzen en ook aan hun landbouwgoden.

Bovendien, in hun poëzie/liedjes (de liedjes waren gedichten met muziek), was het favoriete thema Love (vooral Lost Love).

Aan de andere kant, door literatuur kennis over astronomie, religieuze rituelen, filosofie, natuurwetenschappen en in het algemeen - over de fysieke wereld rond het rijk werden overgedragen.

Auteurs en uitstekende werken

Garcilaso de la Vega, de Inca (1539-1616)

Garcilaso de la Vega

Garcilaso, een Mestizo Peruaanse schrijver, was de onwettige zoon van de Spaanse kapitein Sebastián Garcilaso de la Vega en Vargas en de Indiase prinses Isabel Chimpu Ocllo, kleindochter van Túpac Yupanqui, een van de laatste Inca -keizers.

Deze nieuwe wereldhistoricus heeft de bijnaam van "Inca" aangenomen om zijn gemengde raciale oorsprong te claimen. Hij leefde tussen de inheemse en Spaanse wereld, en deze mestizo -toestand markeerde zijn hele leven en werk.

In een van zijn belangrijkste werken vertelt echte opmerkingen (1608) de geschiedenis van Inca Civilization uit zijn oorsprong tot de komst van de eerste veroveraars.

Titu Cusi Yupanqui (1529-1570)

Titu cusi yupanqui

De Cusi Yupanqui, wiens Spaanse naam Diego de Castro was, schreef de relatie van de verovering van Peru en daden van de Inca Manco Inca II.

Nu werd het eerste werk 46 jaar na zijn dood gepubliceerd. Het was een directe en gepassioneerde verdediging van de oorspronkelijke volkeren en werd geïnspireerd door de beledigende behandeling van de inboorlingen door de Spaanse heerser.

In Acts of Inca Manco II schrijft Cusi Yupanqui over de laatste Inca King van Cuzco, Manco Inca en zijn opstand in 1535. Met behulp van een levendig verhaal en een dramatische retoriek presenteert hij het als een heroïsche en dappere krijger.

Kan u van dienst zijn: 70 voorbeelden van zinnen figuurlijk

Joan de Santa Cruz Pachacuti Yamqui Sallqamaygua  

Deze tweetalige native schreef de Relatie van antiek van de Reyno del Pirú. Zijn werk heeft een duidelijk evangelische toon omdat het een bekeerling was naar het katholicisme.

Hoewel Santacruz Pachacuti de afgoderij van sommige Andes -volkeren veroordeelt, redt het geloof van de Inca's en vergelijkt het met het Spaanse katholicisme.

Evenzo schrijft hij met grote schoonheid over inheemse tradities en mythologie. Deze schrijver is erg belangrijk omdat hij de eerste was die INCA -poëzie onthulde en omvatte.

In zijn kroniek verweven de religieuze en liturgische hymnes van Sinchi Roca, Manco Capac en Huascar. Bij het schrijven over Manco Capacar benadrukt Santacruz Pachacuti zijn lyrische vorm en het gebruik van metafoor.

Aan de andere kant is het volkslied van Sinchi Roca ook prachtig beschreven. Het bestond uit de Inca om zijn eerstgeboren zoon te eren op dezelfde manier als katholieken de Zoon van God eren.

Felipe Guamán Poma de Ayala ( - Ca.1615)

Felipe Guamán Poma de Ayala

De informatie die beschikbaar is over het leven van Guamán Poma is onvolledig. Zijn geboortedatum is onbekend en gelooft dat hij in 1615 in Lima stierf.

Deze inheemse schrijver voelde intens de lijden en beroden van zijn eigen volk (Inca) en reisde door de onderkoning van Peru die zijn ervaringen registreerde.

In 1908 ontdekte Robert Pietschmann een manuscript van zijn auteurschap in de Royal Library of Copenhagen: New Chronicle and Good Governance. Deze kroniek beschrijft de Inca -cultuur van het begin tot de verovering.

Bovendien, in dit manuscript, gericht aan koning Felipe III, omvatte Guamán Poma enkele verzen bewaard sinds de tijd van Inca -cultuur of verbindingen met de Inca -stijl tijdens de eerste jaren van de kolonie.