Empirisme en rationalisme

Empirisme en rationalisme zijn twee filosofische stromingen die zowel overeenkomsten als verschillen van elkaar hebben. Beide geven om kennis en proberen te begrijpen hoe het proces om kennis te verwerven wordt uitgevoerd. 

Vanuit het oogpunt van de stroming van de empirist wordt kennis gegenereerd door ervaringen, in tegenstelling tot de rationalistische stroom, die stelt dat kennis alleen mogelijk is door reden te gebruiken, vast te stellen dat er aangeboren ideeën aanwezig zijn bij alle mensen.

In het tijdperk dat bekend staat als moderniteit, belastte het debat tussen empirisme en rationalisme groot belang, met belangrijke auteurs en auteurs die een of andere positie verdedigden.

	Empirisme	Rationalisme
Definitie	Filosofische houding verdedigt dat ervaring het principe van kennis is.	Filosofische houding verdedigt dat reden het principe van kennis is.
Historische oorsprong	John Locke.	Pythagoras.
Begin	Ervaring als een manier om kennis te verwerven. Afwijzing van aangeboren ideeën.	Reden als een bron van kennis. Bestaan ​​van aangeboren ideeën.
Methode	Inductief.	Deductief.
Vertegenwoordigers	John Lock, Goerge Berkeley, David Hume, onder anderen.	René Descartes, Baruch Espinoza, Gottfried Leibniz, onder andere.

Wat is rationalisme?

Rationalisme is een filosofische positie van de westerse wereld die stelt dat reden de belangrijkste bron van kennis is. Stelt voor dat de realiteit een logische structuur volgt en dat er een aantal waarheden zijn die de menselijke geest rechtstreeks van de realiteit kan vastleggen.

De rationele principes die voor deze stroom bestaan, zijn vooral aanwezig in de wiskunde, ethiek of metafysica. Deze volledige vertrouwen in de rede doet de rationalisten andere manieren weggooien of minimaliseren om kennis te verwerven.

Oorsprong van rationalisme

De eerste filosoof die het rationele aspect van kennis benadrukte, was Pythagoras, in de zevende eeuw tot.C. Hij realiseerde zich dat, als een vierkant is gebouwd op de hypotenusa van een rechter driehoek, het gelijk is aan de som van zijn zijden.

Voor Pythagoras weerspiegelde dit soort harmonie in de natuur en cijfers de toestand van de realiteit. Hij dacht dat alles in de natuur en de wereld om ons heen kon worden verklaard door cijfers.

Als een filosofische stroming nam empirisme kracht in de 16e eeuw, na de wetenschappelijke revolutie, waardoor de natuur anders werd begrepen en wegging van empiristische doctrines.

Principes van rationalisme

Voor rationalisme de reden Het is de enige of, in elk geval, de belangrijkste kennisbron. De rationalisten geloofden dat de ideale wetenschap wiskunde was, omdat ze het als een pure wetenschap beschouwden die niet gerelateerd was aan ervaring.

Het kan u van dienst zijn: overtuigende functie van taal: kenmerken en voorbeelden

Sommige rationalistische filosofen stonden niet uit de mogelijkheid om kennis te verwerven door ervaring, maar stonden erop dat het nogal informele kennis was die niet gerelateerd was aan ware feiten.

De Aangeboren ideeën Het is weer een van de principes van de rationalistische stroom, waaruit blijkt dat er waar is die automatisch in onze geest worden gevonden, voordat ze in de realiteit ervaringen kunnen opdoen.

Rationalistische denkers zoals Descartes, ze voelden een bijzonder voorkeur voor wetenschappen zoals wiskunde, En ze probeerden zelfs ze toe te passen op disciplines met betrekking tot sociale wetenschappen.

Methoden die worden gebruikt door rationalisme

Hij Deductieve methode Het is een procedure die rationalisme gebruikt om dingen af ​​te leiden, gebaseerd op het begin of veronderstelling. Het wordt vaak gebruikt in wetenschappen zoals logica of wiskunde, die beginnen bij axioma's of elementaire uitspraken.

Bij het gebruik van deze methode wordt een uitbreiding van kennis niet noodzakelijkerwijs bereikt, maar het kan ideeën en stellingen toestaan ​​om te contrasteren. De aftrek maakt het mogelijk om de specifieke gevallen te begrijpen die in bepaalde omstandigheden kunnen worden gegenereerd, van een wet.

Hij rationele methode Het houdt in dat er volledig vertrouwen is in het gebruik van de rede en dat er wordt gezocht om de logisch-mathematische methode te gebruiken om verklaringen te bereiken die worden verkregen door empirische kennis, wat al het mogelijke bevestigt.

Hij Cartesiaanse methode Het is een van de methoden die worden gebruikt voor de onderzoeken die zijn uitgevoerd onder de rationalistische parameters. Het is ontwikkeld door de filosoof René Descartes en wordt gekenmerkt door een reeks strikte regels te volgen.

Vertegenwoordigers van rationalisme

• Rene Descartes (1596-1659) was een Franse filosoof die wordt beschouwd als een van de oprichters van rationalisme. Stelde de Cartesiaanse methode voor, als een procedure die kan worden toegepast op alle menselijke wetenschappen. Het belangrijkste kenmerk van deze methode is dat het complexe problemen in eenvoudigere delen ontleedt, totdat het de eenvoudigste ideeën bereikt. Sleutelwerk: Method Speech.
• Baruch Spinoza (1632-1677) was een Nederlandse filosoof, ook lid van de rationalistische stroom. Hij stelde dat de stof is wat niets nodig heeft om te bestaan, en dat de rest van dingen die niet stoffen kunnen worden genoemd, de attributen zijn. In die zin was voor Spinoza de enige substantie God, een entiteit die absoluut en oneindig is. Sleutelwerk: Ethiek.
• Gottfried Leibniz (1646-1716) was een Duitse filosoof die heel intens reisde en bestudeerde en een groot aantal brieven schreef waarin hij zijn bevindingen en ideeën registreerde. Het is een van de denkers die meer geschreven werk hebben achtergelaten, samengesteld uit essays, artikelen, onafgemaakte manuscripten en verschillende notebooks. Net als Spinoza was het een soort brug tussen Grieks klassiek denken en moderniteit. Sleutelwerk: Proefschrift over combinatorische kunst.
• Blaise Pascal (1623-1672) is een Franse filosoof die de eerste digitale calculator heeft uitgevonden, met als doel zijn vader te helpen, die een magistraat was en vervolgens wiskundige. Hij was een fervente verdediger van het christendom en positioneerde zich tegen de noodzaak om rationeel bewijs te leveren dat het bestaan ​​van een goddelijk wezen ondersteunt. Sleutelwerk: Provinciale letters.
• Giambattista Vico (1623-1662) was een Italiaanse filosoof, oorspronkelijk uit Napels. Hij is de schepper van de theorie van de historische cyclus, die stelt dat menselijke samenlevingen drie fasen doorlopen: het goddelijke, de heroïsche en de mens. De goddelijke leeftijd was de jeugd van de mensheid, de heroïsche verwezen naar de adolescentie, en uiteindelijk werd de derde fase bereikt met de volwassenheid van de mensheid. Sleutelwerk: Van Nostri Tempis Studiorum rantsoen.

Kan u van dienst zijn: lineaire kennis

Wat is empirisme?

De empiristische stroom stelt voor dat kennis voortkomt uit de ervaring en directe observatie van fenomenen. Deze ervaring kan worden verkregen door reflectie of door sensaties.

Empirisme valideert alleen de kennis die is opgedaan door ervaring en die reden weggooit is een manier om de wereld om ons heen te begrijpen. Deze filosofische stroom had zijn bloei in de zeventiende en achttiende eeuw.

Oorsprong van empirisme

De empiristische stroom ontstond in het Verenigd Koninkrijk en heeft zijn achtergrond in scepsis, die gebaseerd is op het twijfelen van alles, totdat alles verifieert. Voor empirisme is twijfel ook belangrijk en het is de ervaring die wordt verworven wat werkt om te verifiëren wat bekend is.

De meest uitgebreide presentatie van empirisme is te wijten aan John Locke, een filosoof van de verlichting die dacht dat alle kennis voortkwam uit sensaties en reflecties. Hij was verantwoordelijk voor het in detail beschrijven van de manier waarop eenvoudige ideeën kunnen worden gecombineerd om complexer te maken.

Principes van empirisme

Empirisme benadrukt de Rol van ervaring In de wetenschap dat mensen verwerven. Op deze manier werd geconcludeerd dat alle mogelijke kennis wordt bereikt a posteriori, dat wil zeggen door de opeenhoping van ervaringen.

De meeste empiristische denkers Ze verwerpen het postulaat van aangeboren ideeën, Ze zijn niet van mening dat de menselijke geest ideeën bezit die uit de geboorte komen.

Contrast sterk met de rationalistische stroom, die denkt dat de geest kennis kan bereiken zonder het verplichte gebruik van de zintuigen.

Kan u van dienst zijn: politieke organisatie van de Azteken: machtsfiguren

In de twintigste eeuw werden de principes van empirisme toegepast door pragmatici en logische positivisten.

Wat is de methode die door empirisme wordt gebruikt?

Hij inductieve methode Het is degene die wordt gebruikt in de empiristische benadering en is verdeeld in drie fasen.

De observatie Het is de eerste fase, en het belangrijkste hier is om direct contact te krijgen met het fenomeen dat bedoeld is om te studeren.

Vervolgens a hypothese, waarmee het probeert het bestudeerde fenomeen uit te leggen.

Eindelijk weet ik het Ze afleiden Een reeks gevolgen, die conclusies mogelijk maakt, gebaseerd op alle verzamelde gegevens.

Vertegenwoordigers van empirisme

• John Locke (1632-1704) was een Engelse filosoof die betoogde dat, door sensatie en reflectie, de menselijke geest de ideeën ontvangt die kennis zullen ontwikkelen. Voor Locke vertegenwoordigen sommige ideeën echte kwaliteiten, zoals het geval is van de grootte of vorm van een object, terwijl andere waargenomen kwaliteiten zijn, zoals het geval is met kleur of smaak. Sleutelwerk: Essay over menselijk begrip.
• George Berkeley (1685-1753) was een Ierse filosoof die beweerde dat, in het geval van materiële objecten, betekent dat ze worden waargenomen. Samen met Locke wordt hij beschouwd als een van de oprichters van het moderne empirisme, maar in tegenstelling tot de eerste geloofde Berkeley niet dat er materiële stoffen buiten de geest waren, omdat hij dacht dat objecten alleen bestaan ​​als collecties van gevoelige ideeën. Sleutelwerk: Verdrag over de principes van menselijke kennis.
• David Hume (1711-1776) is een Schotse filosoof die de filosofie opgevolgde als een inductieve en experimentele wetenschap. In een van zijn verdragen verklaart hij de oorsprong van de ideeën van ruimte, tijd en causaliteit en beschrijft hij wat morele goedheid is. Naarmate er meer werken werden gepubliceerd, werden verschillende ideeën in twijfel getrokken die hij in het begin van zijn carrière had grootgebracht. Sleutelwerk: Behandeling van de menselijke natuur.
• Francis Bacon (1561-1626) wordt beschouwd als de vader van filosofisch en wetenschappelijk empirisme, omdat hij probeerde de natuurwetenschappen op een stevige empirische basis te positioneren, waardoor zijn eigen wetenschappelijke methode wordt vastgesteld. De classificatie van de wetenschappen was een bron van inspiratie voor de Franse encyclopedisten van de 18e eeuw. Sleutelwerk: Novum organum.
• Thomas Hobbes (1588-1679) was een Franse filosoof die werd beïnvloed door verschillende gebeurtenissen die hij zag in de historische periode waarin hij woonde. In zijn beroemdste werk verdedigt hij materialisme en empirisme. Voor hem zijn mensen van nature slecht en geloofden daarom de constructie van regulerende samenlevingen van menselijk gedrag. Sleutelwerk: Leviathan.