Cognitie

Cognitie is het proces waarmee een persoon kan leren. Met licentie

Wat is cognitie?

De cognitie Het is het vermogen van levende wezens om informatie te verwerken op basis van perceptie, kennis en subjectieve kenmerken. Omvat processen zoals leren, redeneren, aandacht, geheugen, probleemoplossing, besluitvorming of gevoelens.

Het is de actie en het effect van het weten door de zintuigen en het interpreteren van de informatie die uit de omgeving wordt waargenomen.

Het woord cognitie komt uit het Latijn cognoscere, Wat betekent het om te weten. In zijn bredere en meer etymologische zin verwijst cognitie naar alles wat hoort of is gerelateerd aan kennis.

Kenmerken van cognitie

- Cognitie is het cluster van alle informatie die mensen gedurende hun hele leven verwerven door middel van leren en ervaringen leefden.

- Informatie wordt verwerkt vanuit perceptie.

- De zintuigen zijn een belangrijke bron van cognitie. 

- Het is een proces dat wordt uitgevoerd door hersenstructuren en impliceert de realisatie van meer dan één activiteit waarmee leren zich kan ontwikkelen.

Cognitieve activiteit

Cognitieve activiteit wordt gekenmerkt door te zijn:

Zintuiglijk proces

Cognitieve activiteit is een mentaal proces waardoor de persoon de aspecten van de realiteit kan vastleggen en waarnemen. Deze activiteit wordt uitgevoerd door de sensorische organen en heeft het belangrijkste doel om de realiteit te begrijpen.

Integratieproces

Cognitieve activiteit impliceert processen van ontvangst, integratie, relatie en aanpassing van omringende informatie.

In die zin wordt de informatie niet passief, maar actief waargenomen. De persoon wijzigt en past de stimuli aan die zijn vastgelegd om kennis te genereren door cognitie.

Creatie van ideeën

Cognitie is de methode waarmee de persoon in staat is om ideeën te assimileren, afbeeldingen te vormen en kennis op te bouwen.

Kan u van dienst zijn: langetermijngeheugen

Zonder cognitieve activiteit zouden mensen niet in staat zijn om hun eigen kennis te genereren en de wereld op een passieve manier waar te nemen.

Structureringsproces

Cognitieve activiteit wordt gekenmerkt door een proces te zijn waarmee we structuur en organisatie kunnen bieden aan kennis.

De informatie die via cognitie is opgesteld, is op een wereldwijde manier geïntegreerd en genereert hiërarchische classificaties die aanleiding geven tot de cognitieve structuur van de persoon.

Cognitieve processen

Perceptie

Het is het cognitieve proces waarmee we de omgeving kunnen begrijpen door de interpretatie, selectie en organisatie van verschillende soorten informatie.

Perceptie impliceert stimuli van het centrale zenuwstelsel die optreden door de stimulatie van de zintuigen.

Het oor, het zicht, het aanraking, de geur en de smaak zijn perceptuele processen die fundamenteel zijn voor cognitie. Zonder de deelname zou het onmogelijk zijn.

Perceptie is een onbewust proces. Het betekent echter niet dat het een passieve activiteit is. Perceptie wordt meestal gevormd door eerder leren, ervaringen, onderwijs en elementen die in het geheugen zijn opgeslagen.

Aandacht

Het is een cognitief proces dat het mogelijk maakt om cognitieve vaardigheden te concentreren in een stimulus- of concrete activiteit.

In zekere zin is de aandacht die activiteit die het functioneren van perceptuele processen moduleert. 

Het vermogen om zich te concentreren en op te letten, is een essentiële vaardigheid voor het cognitieve functioneren van mensen. Als de aandacht niet goed is gericht, is het verzamelen van informatie meestal zwak en is het complex dat dit wordt opgeslagen in hersenstructuren.

Op deze manier is aandacht een cognitief proces dat het verkrijgen van informatie, leren en complexe redenering mogelijk maakt.

Kan u dienen: intelligentie: definitie, kenmerken, theorieën, hoe het wordt gemeten, typen

Geheugen

Het is een complexe cognitieve functie. Hierdoor kan het coderen, opslaan en herstellen van informatie uit het verleden. Het wordt meer geïnterpreteerd als een reeks cognitieve functies dan als een enkele activiteit.

Ten eerste vormt het werkgeheugen een cognitieve activiteit die nauw verbonden is met aandacht. Dit maakt het mogelijk om de waargenomen en bijgewoond informatie voor een beperkte periode (enkele seconden) te behouden en is fundamenteel om de gevangen stimuli niet te vergeten.

Kortetermijngeheugen maakt het mogelijk om door te gaan met het behoud van informatie gedurende een ietwat hogere periode, met als doel het nieuwe leren te onthouden.

Het verschijnen van langetermijngeheugen is die cognitieve functie die de vorming van solide en resistente herinneringen tot het verstrijken van de tijd bevordert. Het vormt de inhoud van de kennis van mensen en maakt het mogelijk om informatie te herstellen die is opgeslagen in hersenstructuren.

Gedachte

Gedachte is een abstracte en moeilijke functie om af te bakenen. Over het algemeen wordt het gedefinieerd als de activiteit die het mogelijk maakt om alle informatie te integreren die is verkregen en opgeslagen in hersenstructuren.

Dacht werkt echter niet alleen met eerder verworven kennis, maar kan ook worden geïntegreerd met de rest van cognitieve functies (perceptie, aandacht en geheugen) om parallel te handelen met de verwerving van nieuwe informatie.

In die zin wordt denken beschouwd als een onmisbare functie voor de uitvoering van elk cognitief proces.

Evenzo is denken een belangrijke activiteit die de activiteit van perceptie, aandacht en geheugen moduleert, dus het is bidirectioneel feedback met de rest van cognitieve functies.

Sommige van de specifieke activiteiten die kunnen worden uitgevoerd door gedachten zijn redeneren, synthese of probleemregulering. 

Het kan je van dienst zijn: psychoseksuele fasen volgens Sigmund Freud

Taal

De bepaling van taal als cognitieve functie is iets meer controversieel. Om deze relatie tussen cognitie en taal uit te voeren, is het belangrijk om in gedachten te houden dat taal niet alleen de spraakdaad impliceert.

Door taal wordt alle activiteit geïnterpreteerd die bedoeld is om betekenis en expressie (zowel intern als extern) te geven aan de waargenomen stimuli.

Met andere woorden, taal staat naam toe aan de abstracte elementen die worden waargenomen en is een fundamentele functie om alle kennis die een persoon bezit te organiseren en te structureren.

Evenzo speelt taal een fundamentele rol in de uitdrukking en overdracht van kennis, ideeën en gevoelens van individuen. Door deze activiteit communiceren mensen, organiseren de wereld en verzenden informatie op verschillende manieren.

Aan het leren

Leren is dat cognitieve proces waardoor mensen nieuwe informatie kunnen opnemen in de eerder opgeslagen en georganiseerde elementen in hun gedachten.

Leren is verantwoordelijk voor het opnemen van allerlei elementen in de kennis van mensen. Deze kunnen van welke aard dan ook zijn en betrekking hebben op het leren van eenvoudig gedrag of gewoonten als de verwerving van complexe vaardigheden of uitgebreide inhoud.

De rol van het leren over cognitie is zeer belangrijk, omdat het het cognitieve proces op een integraal onderdeel moduleert.

Met andere woorden, leren is het cognitieve proces waarin informatie het cognitieve systeem binnenkomt en het wijzigt.

Dit maakt het leren mogelijk als een dynamische cognitieve functie. Leren integreert in de loop van de tijd verschillende informatie, een feit dat de kennis van het individu en het cognitieve functioneren wijzigt.

Referenties

1. Bovet, m. C. (1974). Cognitieve processen bij analfabete kinderen en volwassenen. Methuen.
2. Cahir, Stephen R. (1981). Cognitieve stijlen en de tweetalige opvoeder. Tweetalig onderwijs.