Antonio Nariño Biografie, stijl, werken, zinnen

Antonio Nariño (1765-1823) Hij was een Colombiaans militair en politiek. Hij begon in de politiek in zijn jeugdjaren en bezet verschillende openbare functies.

Nariño had een brede en uitstekende deelname aan het literaire en journalistieke gebied van zijn tijd. Hij was een consistente medewerker van Santa Fe -krant, Op wiens pagina's hij zijn essay publiceerde De vruchten van de nobele boom. In zijn huis richtte hij een soort club op die hij "Arcano of Philanthropy" noemde ".

Portret van Antonio Nariño. Bron: José María Espinosa Prieto [Public Domain], via Wikimedia Commons

De militaire carrière van Antonio Nariño werd ingezet door verschillende historische afleveringen van Colombia. De goed bekende Nariño -campagne in het zuiden, de Battle of the Ejidos de Pasto, onder andere, beveelden.

De politieke militaire uitvoering van deze held.

[TOC]

Biografie

Geboorte en familie

Antonio Amador José de Nariño en Álvarez del Casal werd geboren op 9 april 1765 in Santa Fe de Bogotá, Colombia, Antigua Nueva Granada. Het leger kwam uit een familie afstammeling van Spanjaarden, gekweekte en goede sociaaleconomische positie. Zijn ouders waren Vicente de Nariño en Vásquez en Catalina Álvarez del Casal. Het was de derde van de acht broers.

Bestuderen

Antonio Nariño's eerste jaren van educatieve training waren verantwoordelijk voor zijn ouders, omdat hij vanwege verschillende gezondheidsactiva niet regelmatig naar school kon gaan.

In de jaren van de kindertijd van de held werd zijn smaakmaak geboren. Na de voorbereiding in de handen van zijn ouders bleef hij zijn leren voortzetten bij de burgemeester van Colegio en het seminar van San Bartolomé, in de stad die hem zag geboren.

Bang in politiek en militie

Het politieke militaire leven van Antonio Nariño begon in 1781 toen hij nauwelijks zestien was, wat gebruikelijk was in de 18e eeuw. Op dat moment leidde hij een militaire troep die moest stoppen met de gewapende beweging die bekend staat als de opstand van de leden van de gemeenschap. Daar was hij getuige van de moord op de onafhankelijkheidsheld José Antonio Galán.

Priveleven

Nariño ontmoette een jonge vrouw genaamd Magdalena Ortega en Mesa aan het begin van haar militaire en politieke carrière, met haar begon een verkering. In 1784 trouwde het echtpaar en de vrucht van liefde werd zes kinderen geboren: Gregorio, Francisco, Antonio, Vicente, Mercedes en Isabel.

Tussen politiek en literatuur

Na een liefhebbende haakjes maakte de jonge Nariño actief deel uit van de politieke en literaire gebeurtenis van zijn natie. In 1789 diende hij als ambtenaar van de Raad van Indië in de functie van burgemeester van Second Voto. Toen was hij beheerder van de aartsbisdom (tussen 1791 en 1793) en was hij ook een prefect en provinciale raadslid.

Op dat moment begon hij samen te werken met de opkomende helft gedrukt Santa Fe -krant, wiens belangrijkste lezers de onderkoning waren. The Weekly diende als een hulpmiddel voor Nariño om zijn politieke denken te presenteren. Dit is hoe 25 februari 1791 zijn eerste essay publiceerde getiteld De vruchten van de nobele boom.

Zijn literaire casino

Antonio Nariño voelde een speciale smaak voor letters en literatuur uit zijn jeugd. Dus begin 1794 was hij in staat. Het belangrijkste doel van deze groep was om kennis te delen, zowel literaire als politici.

In de "Arcano of Philanthropy" (zoals Nariño het literaire casino benoemde) belangrijke intellectuelen van de verzamelde tijd. Francisco Antonio Zea, José María Lozano, Juan Esteban, José Antonio Ricaurte, Francisco Tovar en Joaquín Camacho, zijn vaak aanwezig. Gedrukte media -schaarste bevorderde constante vergaderingen.

Publicatie van de Verklaring van de rechten van de mens

Nariño werd beschouwd als een van de belangrijkste vergevorderingen van de onafhankelijkheidsideeën van nieuwe Granada. Dat was te wijten aan het feit dat hij begin 1794 vertaalde en in het geheim gedrukt in zijn Patriotic Printing Press het Franse document "Verklaring van de mensenrechten".

Daarna werd Antonio Nariño ontdekt en werd op 29 augustus 1794 gevangengezet in zijn geboortestad op 29 augustus 1794. Een jaar later werd hij veroordeeld tot ballingschap voor het beschouwen van de reproductie van die tekst als een misdrijf van hoog verraad, ondertussen verbood het hof van de heilige inquisitie hem in alle koloniën van Spanje.

Ballingschap en terugkeer

Het leger werd gestraft met ballingschap op het Afrikaanse continent en tijdens een halte ontsnapte hij in de Spaanse stad Cádiz uit zijn beulen. Dus keerde hij terug naar Bogotá in een incognito in 1797, zijn familieleden vroegen hem om zich aan de autoriteiten te geven om een ​​afname van de boete te garanderen.

Can You: Rosalind Franklin: biografie, bijdragen, erkenningen, werken

Aan het einde van de 18e eeuw gaf Nariño de veiligheidstroepen van Viceroy Pedro Mendinueta. Na de Antonio -bars, stemde hij in met zijn ontvoerders om informatie te verstrekken over de samenzwering die hij met andere collega's uitzocht tegen de Spaanse onderkoning, dit in ruil voor het snel verlaten van de gevangenis.

Een tijd in de gevangenis

Hoewel het leger samenwerkte met de autoriteiten, werd hij een tijdje gevangengezet. In 1803 dicteerde de Viceregal Authority het huisregime en liet hij zijn gezin achter aan een woning in Santa Fe de Bogotá. Zes jaar later beschuldigden ze hem opnieuw van samenzwering en stuurden hem naar Cartagena.

Nariño bleef een gevangen jaar in Cartagena tot hij eindelijk in 1810 werd vrijgelaten. Aan het einde van datzelfde jaar keerde Antonio terug naar Santa Fe met als doel lid te worden van het congres van de provincies van New Granada.

Het congres van de provincies begon zijn activiteiten op 22 december 1810 en Nariño diende als hoofdsecretaris.

De bagato Van nariño

Op 14 juli 1811 richtte Nariño de krant op De bagato, die zich verzetten tegen de federalistische ideeën van Jorge Tadeo Lozano. Antonio uitte zijn centralistische denken in deze wekelijkse politieke snede en satirische toon. Tegelijkertijd uitte hij zijn verlangen naar onafhankelijkheid van Spanje, wat op de lange termijn ernstige problemen opleverde.

De geschriften van Antonio Nariño tegen de figuur van Lozano als president van de onafhankelijke staat Cundinamarca produceerde een sociale opstand die de politicus van de functie ontstond. Vervolgens had Nariño zelf de leiding over de regio van het oude Nueva Granada tussen 1811 en 1813.

Nariño en zijn campagne in het zuiden

De goed bekende nariño -campagne in het zuiden vond plaats in 1813, waren de tijd van de burgeroorlog. Het doel van de held was om de Spaanse strijdkrachten te stoppen die probeerden de natie in te vallen die bevel uit Quito. Dus verliet Antonio zijn oom Manuel Álvarez del Casal om het presidentschap van Cundinamarca te dragen en het gevecht te ondernemen.

Nariño en zijn mannen werden geconfronteerd met de royalisten onder leiding van Juan de Sámano, die werd gecatalogiseerd als de laatste onderkoning van New Granada. Die bloedige ontmoeting werd de "Battle of the Ejidos de Pasto" genoemd ". Capitidly liet de Colombiaanse held vijfhonderd mannen van versterking over aan elke gebeurtenis.

Een verwarring

Nariño en een deel van hun soldaten verborgen zich om te rusten tijdens de strijd, na een hele dag te hebben gevochten. Die actie creëerde verwarring in de rest van de geallieerden die in de strijd bleven, die het opgaf toen ze ze niet vonden en met pensioen gaan. Daarna ging Antonio Nariño op zoek naar hen en besefte dat hij alleen was.

Op 14 mei 1814 gaf Nariño de strijdkrachten van de Spaanse Melchor Aymerich. Hoewel hij gevangen zat, kreeg hij een goede behandeling, iets dat te wijten was aan zijn militaire rang en in zijn aanklacht als president van Cundinamarca. De inspanningen van Nariño voor de wapenstilstand (stoppen van oorlog) werden niet goed ontvangen door de Spanjaarden die in Quito waren.

Gevangene in het buitenland

Antonio Nariño bleef gevangen in de populatie van Pasto. Na zijn korte verblijf daar werd hij op 15 juli 1815 overgebracht naar Quito, op bevel van Toribio Montes, de toenmalige president van die regio. Zijn vrienden probeerden hem te bevrijden, maar zijn inspanningen waren tevergeefs.

Na een tijdje in Quito werd Antonio Nariño naar Lima gebracht om het uiteindelijk toe te wijzen aan een gevangenis in Cádiz, Spanje. Daar bleef hij vastgehouden in een openbare penitentiair van 1816 tot 23 maart 1820, toen hij werd vrijgelaten.

Terug naar de letters

Nariño bracht wat tijd in Europa door nadat hij zijn vrijheid had hersteld. De held bracht een seizoen door op het eiland León, Cádiz, vanwaar hij de onjuiste acties van de Spaanse Pablo Morillo uitte tussen 1815 en 1820. Op dat moment schreef hij verschillende geschriften onder het pseudoniem van "Enrique Somoyar".

Sommige teksten die Antonio Nariño op dat moment schreef, waren: Brieven van een Amerikaan tot een vriend van hem En Vertegenwoordiging van de koning van verschillende Amerikaanse personen van Costa Firmerica en inwoners van Zuid -Amerika in Cádiz. De held stopte niet in zijn creatieve proces en profiteerde van elk moment om zijn denken door de letters te uiten.

In het nieuwe thuisland

De held keerde terug naar zijn thuisland in februari 1821. In die tijd waren de tijden van Gran Colombia, opgericht in 1819 door het congres van de stad Angostura. Simón Bolívar ontving Antonio Nariño met zijn armen open en benoemde hem snel vice -president van de nieuw samengestelde natie.

Can You: Antonio Rivas Mercado: Biography and Outstanding WorksAntonio Nariño -handtekening. Bron: Antonio_nariño_Signature.JPG: Antonio Nariñoderivative Work: Flappiefh [Public Domain], via Wikimedia Commons

Nariño nam deel aan het Constituerende Congres van Cúcuta in mei 1821 en in juli van datzelfde jaar afstand deed hij uit zijn functies om de stad te bereiken die hem zag geboren. Bij zijn afwezigheid werd het Congres aangewezen door senator (om elkaar te ontmoeten in Santa Fe), maar sommige politici verzetten zich tegen en beschuldigden hem van verschillende misdaden.

In zelfverdediging

Antonio Nariño vervulde zijn missie om aan te komen in Santa Fe, en toen kwam het Congres in werking op 8 april 1823. Hoewel hij werd benoemd tot senator, ging hij niet bij de debatten omdat hij zijn verdediging aan het voorbereiden was. Vervolgens verscheen de held op 14 mei van dat jaar om zichzelf te bevrijden van de beschuldigingen die ze hadden gemaakt.

De misdaden die werden beschuldigd van Antonio Nariño waren de schuld en een slechte administratie van de aartsbisdom Santa Fe in 1794, en geven zich ook over aan de vijand in gras en afwezigheid zonder reden van zijn thuisland nadat hij in Cádiz was vrijgelaten. De verdediging van Nariño was solide en werd op 20 mei vrijgesproken van alle aanklachten.

Vorige jaren en de dood

Het leven van Nariño werd gekenmerkt door belangrijke politiek-militaire acties, maar ook voor harde jaren in de gevangenis. Ondanks de ongunstige omstandigheden was hij in staat om terug te keren naar zijn natie en zijn naam van valse beschuldigingen schoon te maken. Antonio werd echter ziek na een paar maanden in het Congres in 1823 in het Congres.

De politicus nam de beslissing om zich terug te trekken uit het Congres en ging in Villa Leyva (Boyacá) wonen om zijn gezondheid te verbeteren. Hoewel het verbeteringen had, begon tuberculose onmiddellijk schade aan te richten. Antonio Nariño stierf op 13 december 1823 op vijfenvijftig jaar oud. Zijn overblijfselen rusten in de Primada -kathedraal van Colombia.

Literaire stijl

De literaire stijl van Antonio Nariño werd gekenmerkt door het gebruik van een gekweekte taal volgens de tijd, ook heel duidelijk en nauwkeurig. Bij sommige gelegenheden gebruikte hij een sarcastische en ironische toon om zich te verzetten tegen bepaalde problemen. Deze beroemde Colombiaan schreef vooral over de politiek, vooral over de Spaanse onderkoningigheid.

Toneelstukken

- Santa Fe -krant. Medewerker en schrijver.

- De vruchten van de nobele boom. Essay (1791).

- Verklaring van de rechten van de mens en de burger (1793). Vertaling en publicatie.

- De bagato (1811). Krant.

- Brieven van een Amerikaan tot een vriend van hem (1820).

- Vertegenwoordiging van de koning van verschillende Amerikaanse personen van Costa Firmerica en inwoners van Zuid -Amerika in Cádiz (1820).

- Fucha Bulls (1823). Krant.

Korte beschrijving van enkele van hun publicaties en werken

Vertaling van de Verklaring van de rechten van de mens en de burger (1793)

Deze tekst vertaald door Antonio Nariño was gebaseerd op het originele document dat op 26 augustus 1789 in Frankrijk was gemaakt, in Frankrijk. De kritische en protestantse inhoud van de Juiste verklaring .. Gezien de onrechtvaardigheden en ongelijkheden dat een groot deel van de Fransen leefde, motiveerde de Colombiaanse held om het aan het Spaans door te geven en te publiceren in de oude Nueva Granada.

Illustratie door Antonio Nariño en Francisco Antonio Zea in de drukpers. Bron: Auteur Anoniem [Public Domain], via Wikimedia Commons

Op 15 december 1793 slaagde Nariño erin het document in het geheim te publiceren, zelfs wetende dat in gebieden gedomineerd door de Spanjaarden die hij was gecensureerd. De clandestiene activiteit van Antonio werd ontdekt en om deze reden werd hij gevangengezet in augustus 1794.

Inhoud

Het vertaalwerk dat door Antonio Nariño van dit document werd uitgevoerd, was voor het verhaal. Door hem begrepen de burgers van een territorium dat afhankelijk was van de Spanjaarden dat er een manier was om vrijheid te bereiken. Dat was een van de redenen waarom de heilige inquisitie hem verbood.

De tekst verwees naar de vrijheid van de mens sinds zijn geboorte, het recht op eigendom en veiligheid. Legde ook de reikwijdte van de wetten en gehoorzaamheid uit die elke burger zou moeten hebben. Verdedigde ook het recht op vrije meningsuiting van ideeën en cultus.

In de zeventien artikelen van de brief werden regeringen aangespoord om de integriteit van de burger te beschermen.

Fragmenten van sommige artikelen

- Artikel 1: “Mannen worden geboren en blijven vrij, en hetzelfde in rechten. Sociale onderscheidingen kunnen alleen worden gevormd over het gemeenschappelijke nut ”.

- Artikel 3: “Het principe van alle soevereiniteit woont in wezen in de natie. Geen lichaam, geen enkel individu kan autoriteit overtreden die er niet uitdrukkelijk uit komt ”.

- Artikel 4: “Vrijheid bestaat uit het kunnen doen van alles wat een ander niet schaadt; De uitoefening van de natuurlijke rechten van elke man heeft dus geen grenzen meer dan degenen die de andere leden van de samenleving verzekeren. Deze limieten kunnen niet worden bepaald, behalve door de wet ".

Het kan u van dienst zijn: Gottfried Achenwall, de vader van statistieken

- Artikel 6: “De wet is de uitdrukking van de algemene wil. Alle burgers hebben het recht om persoonlijk aanwezig te zijn ... tot hun training. Ze moet voor iedereen hetzelfde zijn, of ze nu beschermt, of dat ze straft. Alle burgers ... zijn even toegankelijk voor alle waardigheden, posities en banen, zonder ander onderscheid dan hun talenten ... ".

- Artikel 11: “De vrije communicatie van gedachten en meningen is een van de kostbaarste rechten van de mens: elke burger in zijn gevolg kan spreken, schrijven, vrij afdrukken; Reageren ja op het misbruik van deze vrijheid in gevallen die door de wet worden bepaald ".

De bagato (1811)

Antonio Nariño's olie. Bron: Ricardo Acevedo Bernal (1867-1930) [Public Domain], via Wikimedia Commons

Het was een wekelijkse krant gemaakt door Antonio Nariño op 14 juli 1811 in Santa Fe de Bogotá. De redactionele lijn van genoemde gedrukt medium was politiek. Het leger maakte van de gelegenheid gebruik om zijn ideeën bloot te leggen in tegenstelling tot het Federalistische systeem, en vooral tegen politicus Jorge Tadeo Lozano, door die president van Cundinamarca.

Fucha Bulls (1823)

Het was weer een van de kranten gemaakt door Antonio Nariño in Santa Fe de Bogotá. Zijn circulatie werd voor het eerst gegeven op 5 maart 1823 en zijn fundamentele doel was zich te verdedigen tegen de beschuldigingen die ze maakten na terugkeer van Cádiz.

Nariño profiteerde van de pagina's van het gedrukte medium om acute kritiek te maken op sommige politici, vooral Francisco de Paula Santander. In deze krant verwees hij naar de uitdrukking "Patria Boba" om de feiten uit te leggen die plaatsvonden in hun natie tussen 1810 en 1816, in termen van centralisme en federalisme.

Antonio Nariño's spraakfragment tegen het Congres. 14 mei 1823

“Heren van de Senaatskamer:

“Vandaag presenteer ik mezelf, heren, als een gevangene voor de senaat waarvan ik ben benoemd tot lid en door het Congres beschuldigd dat ik mezelf heb geïnstalleerd en dat heeft deze afspraak gemaakt; Als de misdaden die ervan worden beschuldigd na de installatie van het congres waren gepleegd, zou niets deze beschuldiging hebben ..

“... maar verre van het voelen van deze gedurfde stap, dank ik je dat je de gelegenheid hebt geboden om in het openbaar te kunnen spreken over enkele punten die mijn vijanden gaven voor hun geheime mompel ... vandaag zal het duidelijk maken en ik zal dit hebben tegen mijn vijanden ... kunnen spreken zonder te blozen van mijn eigen acties.

“... alles wat ik heb opgeofferd voor de liefde van het land, ik word vandaag beschuldigd, beledigt me, met dezelfde offers heb ik een misdaad om aanleiding te geven tot de publicatie van de rechten van de mens, om mijn activa in beslag te nemen .. . Twijfel dat heren, dat mijn offers voor de liefde van het land zijn geweest, is te twijfelen aan de getuigenis van je eigen ogen ... ".

Zinnen

- "Dat het zou worden gezegd van sommige mannen die hun huis voor dieven zagen, begon te betwisten met subtiliteiten de rechten die de een van de een moest wonen in deze kamer of in de andere".

- "Alleen vrije regeringen en mijn aandacht uitstrekken, mijn hoffelijkheid en stedelijkheid zelfs tot mijn grootste vijanden".

- "Die beveelt, doorgaan naar iemand die ooit voldoet, omdat het voor woede of plezier wordt bekritiseerd wat hij doet en wat hij stopt met doen".

- “Verkoop mijn thuisland aan een andere natie, om het uit de overheersing van Spanje te halen om het te leveren aan het harde juk van de Engelsen, met een andere religie, een andere taal en andere gewoonten; Dat was in mijn concept de meest gemene actie die ik kon begaan. Voordat ik de dood liever had gehad dan het ermee eens te zijn ".

- "De triomfen hebben geen zin als vrede hen niet bekroeft".

- "Het kan niet echte christen zijn, die geen goede patriot is".

- 'Ik weet dat je me komt vermoorden, en omdat je zo jong bent, wil ik geen schade. Daarom geef ik je deze sleutels zodat je, nadat je je doel hebt gerund, tijd hebt om door het raam te vluchten ".

- "Mij was verteld dat ik een tiran moest doden, geen grote man".'Mijn God, God, alleen wie de mens niet kan bedriegen, ik presenteer mijn hart; En ik weet zeker dat ik in je ogen niet heb begaan. Tien -zes jaar gevangenissen, die nu zijn vernieuwd in tien en zes jaar van opprobrium en ellende, zijn niet helemaal helemaal geweest om misdaad te straffen, de enorme misdaad van het vertalen en afdrukken van de rechten van de mens ".

- "De tirannen haten het licht en aan degene die gezonde ogen heeft".

Referenties

1. Tamaro, E. (2019). Antonio Nariño. (Nvt): biografieën en levens. Hersteld van: biografie en vidas.com.
2. Antonio Nariño. (2019). Spanje: Wikipedia. Hersteld van: is.Wikipedia.borg.
3. Alzate, f. (2008). Antonio Nariño en de rechten van mens en burger. Colombia: sociale psychologie en mensenrechten. Hersteld van: psychosocialdh.Blogspot.com.
4. Giraldo, een. (2010). Don Antonio Nariño. Colombia: Abelardo Giraldo. Hersteld van: Pinionabelardo.Blogspot.com.
5. Antonio Nariño. (S. F.)). Cuba: Ecured. Hersteld van: ecured.Cu.