12 Literaire bronnen van gedichten

12 Literaire bronnen van gedichten

De Literaire bronnen van gedichten Het zijn hulpmiddelen die door auteurs en dichters worden gebruikt om gevoelens uit te drukken, met behulp van verschillende woorden of uitdrukkingen om objecten of gevoelens van de dagelijkse taal te noemen.

Dichters beschouwen de emotionele kwaliteiten van woorden, hun muzikale waarde en innovatie bij de constructie van de strofen.

Poëzie heeft een onderliggend doel dat verder gaat dan woorden en dat doet alsof hij intense gevoelens in de lezer oproept. Om dit doel te bereiken, onder andere bronnen zoals de metafoor, epitheton, vergelijking, hyperbool, metonymie, personificatie en sensorische beelden, onder andere, onder andere.

De belangrijkste literaire bronnen die in poëzie worden gebruikt

Metafoor

Het is een retorische figuur die probeert een gelijkenisrelatie op te leggen tussen twee volledig verschillende woorden. Drie elementen zijn gebouwd op basis van drie elementen: de tenor, object die wordt besproken, het voertuig, wat wordt gebruikt om de teneur te beschrijven, en de basis of uitleg van de gelijkenis.

Voorbeeld: "Je lange gouden haar", om je lange blonde haar te zeggen.

Epitheton

Literaire bron die bestaat uit het gebruik van kwalificerende bijvoeglijke naamwoorden zonder aanvullende informatie toe te voegen over het object waaraan.

Voorbeeld: "De donkere walvissen zullen terugkeren".

Vergelijking

Door deze literaire bron wordt een gelijkenis tussen een denkbeeldig object of karakter vastgesteld met een echte, door de "zoals" en "welke" te gebruiken.

Voorbeeld: "Rode lippen als appels"

Hyperbool

Retorische figuur waardoor een situatie of kwaliteit van het object wordt besproken, is aanzienlijk overdreven, en probeert meer effectiviteit te geven in de emotie die bedoeld is om te worden gecreëerd.

Kan u van dienst zijn: Latijns -Amerikaanse boom

Voorbeeld: "Omdat ik naar je kijk en sterf ..." (Mario Benedetti). Overdrijving van de effecten die door de geliefde worden geproduceerd.

Metonymie

Binnen poëzie is het een figuur gekoppeld aan de metafoor, het bestaat uit het noemen van het ene of idee met de naam van het andere, de meest voorkomende gevallen zijn de oorzaken van oorzaak en gevolg en naam een ​​geheel enerzijds tussen de twee concepten Er is een nabijheidsrelatie.

Voorbeeld: "De beste pen van universele literatuur is William Shakeaspare"

Synecdoche

Retorische figuur gebruikt om het geheel te noemen door de onderdelen of vice versa.

Voorbeeld: "Het was alleen met vijf monden om te voeden" of "Ik had dertig veren ..."

Paradox

Bron door welke zinnen worden gebruikt die een tegenstrijdigheid omringen, in principe zijn het gedachten die zinvol zijn van het tegenovergestelde.

Voorbeeld: "Vuur heeft een helft van kou" (Pablo Neruda).

Verpersoonlijking

Het wordt gebruikt om menselijke kwaliteiten aan objecten te verlenen.

Voorbeeld: "De jasmijn huilt omdat je hier niet bent ..." of "De mist omhelsde het".

Zintuiglijke afbeeldingen

Dit zijn alle uitdrukkingen waarnaar een auteur verwijst om een ​​betekenis te suggereren, ze kunnen auditief, visueel, tactiel, windvlagen of reuk zijn.

Voorbeelden:

  • Auditieven: "The Breeze zong een Cradle Song".
  • Visuals: "De zon bevlekte de horizon rood".
  • Tactiel: "Zijn huid was zacht als fluweel".
  • Gusterend: "Zijn mond was heerlijk zoals de appel".
  • Olfative: "Het rook naar de verse lente".

Oxymoron

Resource veel gebruikt door dichters, die wordt waargenomen wanneer een zelfstandig naamwoord wordt gewijzigd door een tegenovergestelde kwalificerend bijvoeglijk naamwoord.

Voorbeeld: "Bustle bouwen ..."

Antithese

Deze bron is een van de meest voorkomende in poëzie, een van de belangrijkste figuren waar de dichter zijn boodschap meer macht aan geeft. Het bestaat uit het plaatsen van dezelfde verzen woorden of ideeën waarvan de betekenis volledig tegengesteld is.

Can Serve You: Luisa Carnés: Biography, Style, Works

Voorbeeld: "Je stilte klonk hartverscheurend in mijn hart".

Apostrof

Apostrof is een literaire denkfiguur die het discours onderbreekt en tot doel heeft een affectief vlak te creëren in de lezer op echte of denkbeeldige wezens.

Voorbeeld: "Krachtige wolken, heb genade met deze zondaars".