Communicatietheorie principes, componenten en geschiedenis

De Communicatietheorie Het werd voor het eerst voorgesteld door Aristoteles in de klassieke periode en in 1980 gedefinieerd door S. F. Schudden. Beweert dat alle levende wezens op de planeet de mogelijkheid hebben om te communiceren. Deze communicatie wordt gegeven door bewegingen, geluiden, reacties, fysieke veranderingen, gebaren, taal, ademhaling, kleurtransformaties, onder anderen.

In deze theorie is vastgesteld dat communicatie een noodzakelijk middel is voor het overleven en het bestaan ​​van levende wezens en die deze in staat stelt informatie te geven over hun aanwezigheid en staat. Communicatie wordt gebruikt om gedachten, gevoelens, biologische behoeften en elke vorm van relevante informatie over de staat van een levend wezen uit te drukken.

Volgens de communicatietheorie hebben dieren ook communicatiesystemen om berichten tussen hen te verzenden. Op deze manier zorgen ze ervoor dat hun reproductie met succes plaatsvindt, ze beschermen zichzelf tegen gevaar, ze vinden voedsel en stellen sociale banden vast.

De universele communicatietheorie stelt vast dat communicatie het proces van codering en transformatie is van de informatie die plaatsvindt tussen de emittent en de ontvanger, waar de ontvanger de taak heeft om het bericht te decoderen zodra deze wordt afgeleverd (Marianne Dainton, 2004).

Het communicatieproces wordt zo oud beschouwd als het leven op de planeet. Het is echter een onderzoek naar communicatie met het oog op het vaststellen van een wetenschappelijke theorie, het vond voor het eerst plaats in het oude Griekenland en Rome.

De communicatietheorie geeft aan dat het communicatieproces kan worden beïnvloed of onderbroken door meerdere barrières. Dit kan de betekenis van het bericht wijzigen dat door de emittent moet worden afgeleverd aan de ontvanger.

[TOC]

Kader

Er zijn verschillende standpunten voorgesteld vanuit de communicatietheorie om het fenomeen onderzoek van hetzelfde te behandelen. 

Monteur

Dit standpunt geeft aan dat communicatie eenvoudig het informatieoverdrachtsproces is tussen twee delen. Het eerste deel is de emittent en het tweede deel is de ontvanger.

Psychologisch

Volgens dit oogpunt bevat communicatie meer elementen dan de eenvoudige overdracht van het uitgeven van informatie aan de ontvanger, dit omvat de gedachten en gevoelens van de emittent, die ze met de ontvanger probeert te delen.

Op zijn beurt heeft de ontvanger reacties en gevoelens zodra de boodschap door de emittent is verzonden.

Sociaal

Het sociale standpunt beschouwt communicatie als gevolg van de interactie tussen de emittent en de ontvanger. Geeft eenvoudig aan dat communicatie direct afhankelijk is van discursieve inhoud, dat wil zeggen, Hoe men communiceert Het is de basis van sociaal standpunt.

Systematisch

Volgens het systematische standpunt is communicatie eigenlijk een nieuwe en andere boodschap die wordt gemaakt wanneer verschillende individuen het op hun eigen manier interpreteren en het vervolgens opnieuw interpreteren om hun eigen conclusies te trekken.

Kritisch

Dit standpunt betoogt dat communicatie gewoon een manier is om individuen te helpen hun macht en autoriteit te uiten over andere individuen (Seligman, 2016).

Communicatiecomponenten

De communicatietheorie geeft aan dat communicatie het proces is dat een emittent doorgeven aan een ontvanger. Deze informatie is een gecodeerd bericht dat moet worden gedecodeerd door de ontvanger zodra deze deze ontvangt. De elementen van communicatie zijn:

Zender

De emittent is de bron die informatie probeert te delen. Het kan een levende eenheid zijn of niet, omdat het enige kenmerk dat nodig is om de bron te maken is dat deze een soort informatie kan bieden en de mogelijkheid kan hebben om het via een kanaal naar een ontvanger te verzenden.

Bericht

Het bericht is de informatie die u wilt communiceren. De communicatietheorie geeft vanuit een semiologisch perspectief aan dat de betekenis van de boodschap afhangt van hoe dit wordt gemaakt door het gebruik van tekens.

Dat wil zeggen, afhankelijk van de gebruikte tekenen is de interpretatie van de boodschap. Op deze manier is het bericht succesvol in de mate dat de ontvanger hetzelfde begrijpt als de emittent wil informeren.

Kan u van dienst zijn: 8 legendes van de Caribische regio van Colombia

Codering

Het is het proces van het bouwen van het bericht met als doel de ontvanger het begrijpt. Dat wil zeggen, communicatie kan alleen worden vastgesteld wanneer zowel de emittent als de ontvanger dezelfde informatie begrijpen.

Op deze manier is het duidelijk dat de meest succesvolle individuen in het communicatieproces degenen zijn die hun berichten coderen, rekening houdend met de mogelijkheid om hun ontvanger te begrijpen.

Kanaal

Een door de emittent gecodeerde bericht moet worden afgeleverd door een kanaal. Er zijn onder andere meerdere categorieën kanalen: verbaal, non -verbaal, persoonlijk, onpersoonlijk. Een kanaal kan bijvoorbeeld de rol zijn waarin enkele woorden zijn geschreven. Het doel van het kanaal is om het bericht toe te staan ​​de ontvanger te bereiken.

Het decoderen

Het is het tegenovergestelde proces van de codering waarin de ontvanger het bericht dat aan hem is afgeleverd, moet ontcijferen. Op dit punt moet de ontvanger het bericht zorgvuldig interpreteren. Het communicatieproces wordt als succesvol beschouwd wanneer de ontvanger het bericht ontcijfert en hetzelfde begrijpt als de emittent.

Ontvanger

Is degene die het bericht ontvangt. Een goede emittent houdt rekening met de mogelijke vooroordelen die de ontvanger kan hebben en de referentiekaders van hetzelfde, om mogelijke reacties te bepalen bij het decoderen van de boodschap. Het hebben van een vergelijkbare context helpt de verspreiding van de boodschap effectief.

Feedback

Het is de evaluatie van de reactie die de emittent ontvangt door de ontvanger na het decoderen van het bericht.

Context

Het is de sfeer waar de boodschap wordt afgeleverd. Het kan overal zijn waar de afzender en ontvanger zijn. De context maakt communicatie eenvoudiger of moeilijker (Seligman, 2016).

Soorten communicatie

Er kunnen maximaal 30 soorten communicatie zijn, hoewel drie van de belangrijkste zijn:

Verbale communicatie

Non -verbale communicatie is het type communicatie waar informatie door een verbaal kanaal stroomt. Woorden, toespraken en presentaties worden onder andere gebruikt.

In verbale communicatie deelt de emittent informatie in de vorm van woorden. In verbale communicatie moeten zowel de emittent zorgvuldig hun woorden kiezen en een begrijpelijke toon gebruiken voor de ontvanger.

Non-verbale communicatie

Non -verbale communicatie wordt gedefinieerd door de communicatietheorie, zoals de taal die bestaat uit gebaren, gezichtsuitdrukkingen, bewegingen van lichaamsgenies en houdingen die informatie geven over de emittent aan de ontvanger. Met andere woorden, non -verbale communicatie mist woorden en wordt uitgedrukt door gebaren. 

Visuele comunicatie

Het is de communicatie die optreedt wanneer de ontvanger informatie ontvangt door een visueel medium. Verkeersborden en kaarten zijn enkele voorbeelden van visuele communicatie.

Volgens de communicatietheorie speelt de visie een fundamentele rol in de communicatie, omdat het de manier waarop de ontvanger het bericht begrijpt beïnvloedt (NotesSdesk, 2009).

Barrières voor communicatie

De communicatietheorie stelt vast dat er verschillende barrières of obstakels kunnen zijn die de effectieve uitoefening daarvan belemmeren. Deze barrières kunnen leiden tot misverstanden en onjuiste interpretaties van informatie door de ontvanger. 

Lawaai

Ruis is een veel voorkomende barrière voor effectieve communicatie. Over het algemeen is de informatie vervormd en komt het bericht onvolledig aan bij de ontvanger. Bevolkte ruimtes voorkomen dat informatie de oren van de ontvanger correct bereikt. In het geval dat de informatie arriveert, is het mogelijk dat de ontvanger deze niet correct kan interpreteren.

Ongestructureerde gedachten

Niet duidelijk zijn over wat wordt bedoeld en hoe het wordt beschreven, wordt gepresenteerd als een obstakel dat effectieve communicatie moeilijk maakt. De emittent moet altijd duidelijke ideeën opbouwen over wat hij wil communiceren, zodra dit gebeurt, kan hij plaatsmaken voor het verzenden van de boodschap. Anders zal communicatie niet effectief zijn.

Slechte interpretaties

Falende informatie kan leiden tot onaangename situaties. De emittent moet het bericht zodanig coderen dat de ontvanger het kan ontvangen zonder het te begrijpen. Het is de verantwoordelijkheid van de ontvanger om de emittent de nodige feedback te geven met als doel mogelijke twijfels over het bericht te verduidelijken.

Kan u van dienst zijn: sociale praktijk

Verzekering van de ontvanger

Het gebrek aan informatie over de ontvanger kan de emittent aanzetten om informatie te verstrekken die de ontvanger niet kan decoderen. De emittent moet altijd zijn ontvanger ontmoeten en met hem communiceren in termen die hem bekend zijn.

Onwetendheid van inhoud

De inhoud van het bericht moet de nadruk leggen op de informatie die u wilt verzenden. De theorie van communicatie geeft aan dat om kracht te geven aan de ideeën die u wilt overbrengen, het noodzakelijk is om de betekenis ervan te kennen. Anders verliest de toespraak de betekenis voor zowel de afzender als de ontvanger.

Negeer de ontvanger

De emittent moet altijd contact hebben met de ontvanger, zodat deze geen interesse in het bericht verliest. Een veel voorkomende fout wordt overwogen om de inhoud van de notities in een lezing te lezen zonder de ontvanger te repareren. Visueel contact is belangrijk om het belang van de ontvanger te behouden.

Gebrek aan bevestiging

De emittent moet controleren of uw ontvanger het bericht correct heeft gedecodeerd. Wanneer de berichtontvangst niet wordt bevestigd, is het gebruikelijk om te ontdekken dat de emittent en de ontvanger niet dezelfde informatie delen.

Stem klank

Volgens de communicatietheorie speelt de toon van de stem een ​​belangrijke rol in de communicatie. De toon van de stem moet duidelijk zijn, de langzame en precieze woorden. Het volume van de stem moet worden vastgesteld, rekening houdend met het geluid in de omgeving.

Culturele verschillen

Het verschil in talen of preconcepties kan de communicatie belemmeren. Woorden en gebaren kunnen verschillende betekenissen in verschillende culturen verwerven. Deze situatie wordt in de communicatietheorie ingelijst als een van de belangrijkste variabelen om rekening te houden met informatiecoderingsprocessen.

Ontvanger houding

De houding van de ontvanger beïnvloedt dat het bericht correct wordt gegeven. Een ongeduldige ontvanger zal niet genoeg tijd nemen om de informatie die wordt afgeleverd volledig op te nemen, waardoor onderbrekingen in het communicatieproces worden gegenereerd. Dit kan leiden tot verwarring en misverstanden tussen de afzender en de ontvanger (Lunenburg, 2010).

Communicatiechronologie

Klassieke periode

De basis voor westers klassiek denken in Griekenland en Rome zijn opgericht. Dit leidt tot debatten over epistemologie, ontologie, ethiek, de axiologie van de vorm, filosofie en de waarden van communicatie die tot nu toe worden gehandhaafd.

Aristotelesmodel

Volgens het Aristoteles -communicatiemodel speelt de emittent een fundamentele rol in de communicatie, omdat hij de enige is die volledig zorgt voor de communicatie van een boodschap is effectief.

Om deze reden moet de emittent zijn boodschap zorgvuldig voorbereiden op het organiseren van ideeën en gedachten met als doel de ontvanger te beïnvloeden, die hij moet reageren volgens de verlangens van de emittent. Het bericht moet volgens deze theorie indruk maken op de ontvanger. (MSG, 2017)

Fundamentals of Cicero

Tijdens de klassieke periode was Cicero verantwoordelijk voor het opzetten van de canons van retoriek als communicatiemodel. Op deze manier werd vastgesteld dat er een proces is waardoor elke boodschap voorbijgaat: uitvinding (uitvinding), dispositie (organisatie), Eloquity (stijl), geheugen (geheugen) en uitspraak (levering). 

Cicero en andere Romeinen ontwikkelden de communicatienormen die vervolgens de Romeinse wettelijke code zouden vormen en de studie van lichaamsgebaren als overtuigend bij het communiceren van non -verbaal.

1600 -1700

Het tijdperk van het rationalisme begon en een van de belangrijkste kwesties die hij bijwoonde, was de epistemologie of kennistheorie. Jean-Jacques Rousseau vertelt over het sociale contract als een middel om orde te vestigen in de samenleving en Descartes ontwikkelt ideeën over empirisme als een manier om de wereld van ervaring te kennen. Al deze factoren hebben invloed gehad op de studie van communicatie en de eerste wetenschappelijke theorieën die zich om hen heen ontwikkelden. 

Tijdens deze periode wordt de lezing belangrijk voor samenlevingen en de noodzaak van de interpretatie van teksten verschijnt als gevolg van de nieuwe kennisrevolutie.

Kan u van dienst zijn: Oasisamérica

XIX eeuw

Tijdens 1800 zijn verschillende wetenschappers geïnteresseerd in de studie van expressie vormen, gericht op orale expressie in het openbaar. Georg Hegel stelt een dialectische filosofie voor, die vervolgens Karl Marx beïnvloedt om zijn studie van de dialectiek en kritiek op communicatietheorieën te ontwikkelen die worden behandeld door verschillende denkscholen. 

Stel een theorie van storende communicatie op met verschillende denkers van de tijd als Charles Sanders Pierce, die de principes van semiotiek zou vinden die de interpretatie van tekenen, taal en logica tot op heden beïnvloeden (Mootka, 1994).

Twintigste eeuw

De collectieve interesse in het vaststellen van een theorie van continue communicatie en is gerelateerd aan de sociale aspecten van het leven van de mens uit de psychoanalyse.

Sigmund Freud is degene die de basis voelt voor een rationalistische en empiristische studie van de mens als een sociale entiteit. Op deze manier wordt de studie van non -verbale communicatiebieken en gebarencommunicatie vastgesteld als een universele taal. 

Ferdinand Saussure zou in de twintigste eeuw een algemene verhandeling over taalkunde publiceren, die de basis zou geven voor de studie van taal en communicatie tot op de dag van vandaag.

De eerste studies naar communicatie in deze eeuw zouden erop wijzen dat er een reactie is op een stimulans en dat mensen tijdens het communicatieproces de neiging hebben om oordelen en evaluaties over andere te geven. Kenneth Burke begint zijn carrière door culturele symbolen te bestuderen en hun relatie met de manier waarop mensen zich identificeren met een sociale groep.

Charles Morris stelt een model op om semiotiek te verdelen in semantiek, syntactisch en pragmatisch, waardoor een diepe studie van taal in verbale communicatie mogelijk is. Aan de andere kant groeit de studie van communicatie in de media in die mate dat de radio een plaats inneemt in het leven van mensen.

Tegen 1950 beginnen sociale wetenschappen geïnteresseerd te zijn in de tekens en gebaren die worden gebruikt voor communicatie, en identificeert ze dat ze worden beïnvloed door context en cultuur. Jürgen Rusch en Gregory Bateson introduceren het concept van doelcommunicatie of communicatie, als een studie van communicatie die verder gaat dan oppervlakkige ideeën en de overdracht van een boodschap.

Met de ontwikkeling van massamedia verschijnt de studie ervan. Communicatie wordt bewezen in een enkele route van de massamedia, die een belangrijke rol spelen in samenlevingen in termen van communicatie.

In het midden van de twintigste eeuw verschijnen cognitieve studies naar communicatie, en enkele representatieve publicaties over communicatietheorie, non -verbale taal, massafenomeen, de invloed van vrouwen in communicatie en allerlei gerelateerde kwesties worden gemaakt met de cognitieve ontwikkeling van de mens uit taal.

Xxi eeuw

De communicatietheorie omvat alle studies hierover. Het is wel verstaan ​​dat communicatie kan worden gericht op verschillende contexten, zoals werk, openbaar, binnenlands en academisch, onder andere. 

Pedagogiek van cognitieve communicatie verschijnt als een kritische benadering van onderwijssystemen vanuit communicatie. Evenzo blijkt de communicatie in de mate waarin telecommunicatie wordt versterkt en maakt het plaats voor minder persoonlijke interacties (Littlejohn, 2009).

Referenties

1. Littlejohn, s. W. (2009). Encyclopedie van communicatietheorie. New Mexico: salie.
2. Lunenburg, f. C. (2010). Communicatie: het proces, de barrières en het verbeteren van de effectiviteit. Sam Houston State University, 3-6.
3. Marianne Dainton, en. D. (2004). Communicatietheorie voor het professionele leven toepassen: een praktische introductie. La Salle University.
4. MOEMKA, A. NAAR. (1994). Ontwikkelingscommunicatie. New York: Sunny Series.
5. MSG. (2017). Management sudy gids. Verkregen uit communicatietheorie: ManagementStudyGuide.com.
6. NotesSdesk. (8 van 3 van 2009). Notities bureau academische encyclopedie. Verkregen uit soorten communicatie: NotesDesk.com.
7. Seligman, J. (2016). Hoofdstuk 10 - Modellen. In j. Seligman, Effectieve communicatie (P. 78-80). Lulu.