Luisa Josefina Hernández Biografie, stijl, werken, zinnen

Luisa Josefina Hernández en Lavalle (1928) is een schrijver, romanschrijver, essayist, toneelschrijver en Mexicaanse vertaler, beschouwd als een van de belangrijkste intellectuelen van de twintigste eeuw. Het literaire werk blijft van kracht vanwege de kwaliteit en intelligentie om het te ontwikkelen.

Hernández heeft verschillende literaire genres behandeld, waaronder de roman, theater en essay. Zijn werk wordt gekenmerkt door het gebruik van een duidelijke, precieze en expressieve taal, geladen met dosis humor en sarcasme. In zijn geschriften is de invloed van de klassiekers van literatuur en moderne innovaties merkbaar.

Portret van Luisa Josefina Hernández. Bron: Mexicaans.cultuur.Gok.mx.

Deze Mexicaanse auteur heeft meer dan twintig romans en zestig toneelstukken, waaraan er verschillende essays en vertalingen zijn door auteurs zoals William Shakespeare en Arthur Miller. Sommige van zijn meest opvallende werken zijn Cane Brandy, de plaats waar gras groeit, verlaten woede, bruiloften En De grote doden.

[TOC]

Biografie

Geboorte en familie

Luisa Josefina werd geboren op 2 november 1928 in Mexico City, in een gekweekte en goede sociale positie. Zijn ouders kwamen oorspronkelijk uit Cameche en hun namen waren Santiago Hernández Maldonado en Faustina Lavalle Berrón. Ze was de enige dochter van het huwelijk en groeide op om te luisteren naar de verhalen van haar moeder over die mensen.

Bestuderen

Hernández ging naar zijn primaire, secundaire en middelbare schoolstudies in instellingen van zijn geboortestad. Van jongs af aan toonde hij interesse in literatuur en schrijven. Dus toen de middelbare school in 1946 culmineerde, begon hij filosofie en teksten te studeren aan de National Autonomous University of Mexico (UNAM).

Unam Shield, Hernández's plaats van studies. Bron: beide, The Shield and the Motto, José VasConcelos Calderón [Public Domain], via Wikimedia Commons

Vervolgens specialiseerde hij zich in dramatische kunst en voerde hij een masterdiploma in letters bij Unam uit. Tijdens die universiteitsjaren ging hij in première als toneelschrijver, met werken zoals Riet brandewijn, pijn En De engelkroon. De schrijver was een beurs in 1952 door het Mexicaanse centrum voor schrijvers om haar literaire werk uit te breiden.

Literaire groei

Luisa Josefina begon te groeien in het literaire gebied op zijn schaarse twintig jaar. In 1954 het Mexicaanse centrum voor schrijvers La Becó voor de tweede keer en als gevolg daarvan schreef hij het theaterstuk Botics Model En publiceerde de roman De plaats waar het gras valt.

Halverwege de farsfelijkheid slaagde Hernández erin af te studeren in dramatische kunst en deed het met het stuk De gevallen vruchten. De schrijver maakte ook plaats als leraar; Hij begon dramatische theorie en compositie te onderwijzen aan de UNAM -A Labour die hij veertig jaar speelde -en theater aan het National Institute of Fine Arts.

Kan je van dienst zijn: woorden afgeleid van schoen (lexicale familie)

Brede productietijd

Luisa Josefina Hernández was een van die intellectuelen die niet stopte bij de productie van haar verhaal en theatraal werk. Zijn groei was snel en berucht, in minder dan tien jaar had hij al meer dan een dozijn literaire werken ontwikkeld.

De schrijver had echter een van de meest vruchtbare stadia van haar carrière in de jaren zestig. Op dat moment slaagde hij erin om vijf romans te publiceren, die waren De woestijnpaleizen, de geheime woede, de vallei die we kozen, de herinnering aan Amadís En De rit, Precies tussen 1963 en 1969.

Awards en onderscheidingen

De literaire carrière van Hernández is geprezen door het publiek en critici. Zijn brede werk is verschillende prijzen waard geweest, enkele van de meest relevante worden hieronder vermeld:

Erkenning van de Spring Parties -wedstrijd in 1951, voor het werk Cane Brandy.

- Krantenprijs De nationale In 1954, door Botics Model.

- Magda Donato Award in 1971, voor het verhalende werk Troy Nostalgia.

- Xavier Villaurrutia Award in 1982, door de roman Apocalypse cum figuris.

- Lid van het nationale systeem van kunstmakers sinds 1994.

Afgelopen jaren

De laatste jaren van het leven van Luisa Josefina Hernández zijn gewijd aan haar grote passie: literatuur. Ondanks haar gevorderde leeftijd blijft de schrijver romans en theatrale stukken ontwikkelen. Onder uw laatste publicaties zijn The Great Dead, een Yerma -lezing door Federico García Lorca En Op een nacht voor Bruno.

Aan de andere kant bleef deze Mexicaanse intellectueel prijzen ontvangen in de laatste twee decennia van zijn carrière. In 2000 was ze de winnaar van de Juan Ruiz de Alarcón Dramaturgy Award, en twee jaar later werd ze erkend bij de nationale wetenschappen en kunst. In 2018 gaf de Bellas Arts Baja California Award in Dramaturgy hem zijn naam.

Stijl

Herdenkingsposter voor het vieren van de 90 jaar Luisa Josefina Hernández. Bron: Inba.Gok.mx.

De literaire stijl van Luisa Josefina Ramírez wordt gekenmerkt door het gebruik van een goed uitgelijnde, gekweekte en precieze taal. In zijn werken is de aanwezigheid van intelligente dialogen, vol sarcasme en humor. In zowel romans als spelen zijn er dynamiek en psychologische complexiteit in de personages.

Theater

Hernández's toneelstukken werden voornamelijk gekenmerkt door diep te zijn en een intense psychologische dynamiek te hebben. De hoofdthema's waren gerelateerd aan de evolutie van vrouwen binnen de Mexicaanse samenleving en de echte problemen van gezinnen.

Roman

Hernández ontwikkelde realistische contentromans, wiens verhalen werden verteld door duidelijke en ongeremde taal. De goede humor en ironie ontbrak niet in hun verhalen, en tegelijkertijd bekritiseerde hij de samenleving van die tijd. De auteur schreef over Mexicaanse gezinnen, vooral de binnenlandse rol van vrouwen.

Het kan je van dienst zijn: realisme in Colombia: Trends and Authors

Toneelstukken

- Cane Brandy (1951).

- Nood (1951).

- De engelkroon (1951).

- Apocalypse cum figuris (1951). Roman.

- Buiten het regent (1952).

- Botics Model (1954).

- De plaats waar het gras groeit (1954). Roman.

- De gevallen vruchten (1955).

- Koninklijke gasten (1956).

- Witte harpen ... gouden konijnen (1959).

- De fictieve vrede (1960).

- Geschiedenis van een ring (1961).

- De straat van de grote lading (1962).

- Schandaal in Puerto Santo (1962).

- De woestijnpaleizen (1963). Roman.

- Geheime woede (1964). Roman.

- De vallei die we kiezen (1964). Roman.

- De prachtige nacht (1965). Roman.

- Amad's geheugen (1967). Roman.

- Figuraties.

- De rit (1969). Roman.

- Troy Nostalgia (1970). Roman.

- Meerdere urogallo -dans (1971).

- Afvalligheid (1978). Roman.

- Bepaalde dingen (1980).

- Apocalypse cum figuris (1982).

- De volgorde van de factoren (1983).

- Jeruzalem, Damascus (1985).

- De geheime vriend (1986).

- "Submarine Navigations Letter" (1987).

- Danzón Almeida (1989).

- Er zal poëzie zijn (1990).

- De bruiloften (1993).

- Gematigde zone (1993).

- Beckett. Gevoel en methode van twee werken (1997).

- De grote doden (1999-2001).

- A Yerma Reading door Federico García Lorca (2006). Repetitie.

- Op een nacht voor Bruno (2007).

Korte beschrijving van enkele van zijn werken

De gevallen vruchten (1955)

Het wordt beschouwd als een van de bekendste toneelstukken van de Mexicaanse toneelschrijver. De populariteit van dit werk is te wijten aan de originaliteit en kwaliteit waarmee de auteur de gebeurtenissen in de geschiedenis heeft beschreven. Hernández wist hoe hij Mexicaanse Costumbrismo kon combineren met de sociale realiteit.

De schrijver ontwikkelde het werk op basis van echte karakters, met kenmerken die het publiek konden identificeren. Het was een plot in een stad en wat de auteur wilde, was om diepgewortelde en mode -ideeën te benadrukken die de samenleving niet toestonden om vooruit te komen.

De hoofdfiguren zijn:

- Celia: Haar karakter vertegenwoordigde een jonge vrouw, moeder van twee kinderen en zich misdrijft door haar familie omdat ze is gescheiden en met een andere man trouwde.

- Fernando: Celia's Paternal Oom. Met dit personage vertegenwoordigde Hernández Vice en Family Disloyalty. Hij was een middelste man, alcoholisch en respectloos.

- Magdalena: Fernando's vrouw en slachtoffer van huiselijk geweld.

- Dora: Adoptieve dochter van Fernando Y Magdalena. Hij werd geboren in een zeer arme familie, werd door het paar ontvangen toen hij zeventien jaar oud was.

Kan u van dienst zijn: bijvoeglijke naamwoorden

- Francisco: 22 -Year -Old en een paar Celia.

- Paloma: Tante de Celia (zus van haar grootvader van vaderszijde), was vijfenzeventig jaar oud. Ze was een vrouw mishandeld en gediscrimineerd door haar familieleden.

Fragment:

“Magdalena: -omdat het zich schaamde; Wanneer een vrouw haar man verlaat in de vroege dagen van haar huwelijk, zeggen mensen altijd dat ze de schuld heeft.

Celia: -Het is waar. En dan?

Magdalena: -Aid kon ik het niet, omdat ik dacht dat als ik het zou verlaten, ik niets meer zou hebben. Nou of slecht, wat ik had was van mij, wat ik had gekozen. Er zijn momenten dat er een verslag is dat het leven dat hij leidt zijn leven is. Degene die iemand heeft gekozen en niet kan weigeren omdat het is alsof je zegt: 'Magdalena, je leeft niet meer'.

Celia: -Denk je dat er mensen zijn die hun leven kiezen?

Magdalena: -Ik veronderstel ja, ik besloot om met Fernando te trouwen, en ooit gedaan ..

Celia: -alhing beëindigd, er is geen hoop meer over.

Magdalena: -Hde zijn zoals jij ... Celia. We zijn gelijk aan degenen die zijn zoals jij. Alleen zijn er bomen die de vrucht vrijgeven aan de eerste shake, en anderen die er twee nodig hebben ".

Zinnen

- "Als ik schrijf, denk ik niet aan genres".

- “De schrijversbrief bestaat erin bijna automatisch de acties te relateren met het karakter van degenen die ze uitvoeren. Met andere woorden, er zijn dingen die mensen niet zouden doen als hun karakter en omstandigheden hen geen reden zouden geven ... ".

- "Als je schrijft, schrijf dan. Als je klaar bent met schrijven, denk dan aan problemen ... ".

- "Het theater heeft zijn eigen vrijheid. Je moet weten hoe je het kunt vinden ".

- “Ik denk dat in het algemeen Mexicanen niet erg begiftigd zijn om theater te doen. Het is een kwestie van karakter. Wij zijn goede dichters en goede schilders ... Dit houdt in dat theater niet een van de nationale roepingen is ... ".

- “... als ik zin heb om een ​​realistisch COA te zeggen, zeg ik het, en als het mij lijkt dat het niet voor mij werkt, gebruik ik een andere manier om instrument. Ik voel me niet toegewijd aan de techniek, niet toegewijd aan de stijl, maar toegewijd aan waarheid en schoonheid ".

- “Ik geloof dat het publiek al heeft geleerd om naar het theater te gaan ... wanneer theater wordt gedaan op plaatsen die buurten en arme koloniën zijn, rennen mensen naar het theater, mensen zonder voorbereiding, maar die weten dat er plezier kan zijn daar."

Referenties

1. Luisa Josefina Hernández. (2019). Spanje: Wikipedia. Hersteld van: is.Wikipedia.borg.
2. Leñero, E. (2018). Luisa Josefina Hernández. Mexico: proces. Hersteld van: proces.com.mx.
3. Martínez, een. (2014). "Als ik schrijf, denk ik niet aan genres": 'Luisa Josefina Hernández. Mexico: Millennium. Hersteld van: Millennium.com.
4. Luisa Josefina Hernández. (2019). Mexico: Encyclopedia of Literature in Mexico. Hersteld van: Elem.mx.
5. Naranjo, J. (2018). Gevallen fruit. (Nvt): Chronicle of Power. Hersteld van: Cronicadelpodder.com.