Byzantijnse kunst

Byzantijnse kunst ontwikkeld in het Byzantijnse rijk, of het Romeinse rijk van het Oosten, tussen de vierde en vijftiende eeuw. Het beeld is een fragment van een mozaïek in de lobby van de kathedraal van Hagia Sophia in Istanbul. Luiken

Wat is Byzantijnse kunst?

Hij Byzantijnse kunst Het is de artistieke manifestatie die is ontwikkeld in het Romeinse rijk van het Oosten, ook wel Byzantijnse rijk genoemd, tussen de vierde en vijftiende eeuw. Byzantium, toen gericht als Constantinopel, werd beschouwd als de politieke opvolger van het Romeinse rijk en was een belangrijk centrum voor de kunst.

De beelden en representaties gemaakt in schilderijen en gebouwen waren van een nogal homogeen karakter in het hele rijk. Dit was vooral verrassend, gezien de grote omvang van het territorium dat bezet was.

Byzantijnse creaties verspreiden zich over het rijk van zijn oprichting tot de Turkse verovering van zijn hoofdstad, Constantinopel, in 1453.

Toen het Romeinse rijk werd verdeeld in twee (die de oprichting van het Romeinse rijk van het oosten of Byzantijns veroorzaakte), werd een groot aantal christelijke representaties gecreëerd als gevolg hiervan. Dit is wat bekend staat als paleochristische kunst en was de fundamentele basis van Byzantijnse kunst.

Kenmerken van Byzantijnse kunst

Redenen

Hoewel Byzantijnse kunst gedurende zijn bestaan ​​enige variatie had, waren bijna alle artistieke werken gerelateerd aan religieuze kwesties en de uitdrukking van religie in al zijn vormen. Dit werd weergegeven in de overgang van kerkelijke theologie aan beelden, door schilderen en mozaïeken.

Deze conceptuele uniformiteit veroorzaakt doorzantijns schilderen en architectuur om zich zeer op dezelfde manier te ontwikkelen tijdens het bestaan ​​van het rijk.

Bovendien maakte het produceren van stukken van dezelfde stijl een veel meer geavanceerde stijl ontwikkeld, vergeleken met andere specifieke stijlen van die tijd.

Voorkeursstijlen

Middeleeuwse Byzantijnse kunst begon met het schilderen van fresco's in grote muurschilderingen, en met de implementatie van mozaïeken in de kerken.

Deze werken veroorzaakten zoveel invloed op de schilders van die tijd, dat de Byzantijnse artistieke stijl snel werd overgenomen door schilders in de meest invloedrijke artistieke regio's van Italië. Onder deze regio's is het de moeite waard om Ravena en Rome te benadrukken.

Naast de traditionele stijlen van fresco en mozaïeken, was er nog een artistieke stijl die veel wordt gebruikt in kloosters: het pictogram. Deze iconen waren religieuze figuren die waren geschilderd in houten panelen gemaakt door iconografen in kloosters.

De iconen werden geverfd die bijbelse scènes vertegenwoordigen, omdat ze een instrument waren voor liturgie en gebed.

Klassieke kenmerken

Een van de belangrijkste kenmerken waarvoor Byzantijnse kunst de invloed was van de klassieke kunst die hun werken hadden. Er wordt gedacht dat de Byzantijnse periode een herontdekking van de klassieke esthetiek markeert, die een paar jaar later een fundamentele rol speelde in Renaissance Art.

Het kan je van dienst zijn: de 30 meest opvallende wedergeboorteartiesten

Een van deze klassieke kenmerken die Byzantijnse kunst niet volgde, was het vermogen van kunstenaars om de realiteit te vertegenwoordigen, of op zijn minst proberen dit te doen. Dit was te wijten aan het diepe religieuze karakter, en in deze zin hebben ze opzettelijk elk beeld onderdrukt dat de zintuigen stimuleerde.

Venecische invloed en invloed op de renaissance

In het begin van de elfde eeuw leidde een reeks verschillen tussen het Byzantijnse rijk en de re -opkomende stad Rome tot een verandering in de artistieke neiging van die tijd.

Sommige van de grote Italiaanse steden begonnen cruciale handelscentra in Europa te zijn, waardoor ze zeer aantrekkelijke plaatsen waren om te wonen. Veel kunstenaars verlieten Constantinopel om naar steden als Venetië te verhuizen.

De artistieke trends van Byzantijnse kunst emigreerden naar wat Italië later zou zijn, samen met hun kunstenaars. Daar, gecombineerd met lokale ideeën en een nieuwe beweging bevorderen, door sommige kunstcritici beschouwd als een "proto-draft". Dit was de eerste fase van Renaissance Art, die precies in Italië begon.

Byzantijnse verf

Veel van de werken die in het Byzantijnse schilderij werden gemaakt, waren figuren van de Maagd Maria met het kind Jezus in haar armen. Het was een van de meest herhaalde religieuze motieven in het schilderen, zoals we al zeiden, aan zijn diep christelijke karakter.

De geschilderde figuren waren zeer gestileerd en die verticaliteit had ook een religieuze zin: de juiste houding van de mens die op zoek is naar God, tegenover de top. Bevoorrecht de inhoud op het formulier.

Bovendien stond de kerk na lange sessies en theologische discussies over de dubbele aard van Jezus (menselijk en goddelijk) de ontwikkeling toe van een christelijke picturale kunst, die sensualiteit elimineerde. Het was een element waarmee hij afstand wilde nemen van heidense kunst.

De richtlijnen van de kerk hielpen gedeeltelijk dat Byzantijns schilderij in de loop van de tijd uniform was. 

Hoofdmethoden

De Byzantijnse kunstperiode had twee hoofdschilderstijlen: die schilderijen gemaakt in muurschilderingen en de schilderijen gemaakt in ezels.

De meerderheid van de muurschilderingen van Byzantijnse kunst waren gemaakt van hout, met behulp van encusic (waspigmenten als bindmiddel) of eiertemperament om de beelden te kleuren. Deze muurschilderingen werden boven alles gemaakt in kerken en tempels.

Ze waren alleen religieuze composities, ze hadden een symbolisch karakter en vervulden de kenmerken van de Byzantijnse stijl. De kunstenaars probeerden niet duidelijk het beeld van de mens te vertegenwoordigen, maar creëerden eerder een rationele weergave van wat werd gedacht.

Naarmate Byzantijnse kunst ontwikkelde door zijn verschillende periodes, veranderden de poses van mensen en hun uitdrukkingen. Deze veranderingen vertegenwoordigen de evolutie van de Byzantijnse stijl tijdens zijn meer dan duizend jaar bestaan.

De meest voorkomende thema's die in muurschilderingen werden geschilderd, waren de Maagd Maria, het kind Jezus, de opstanding, het laatste oordeel en de glorie van God. Maar ook de keizers Constantine en Justinianus.

Kan u van dienst zijn: soorten theaterwerken

Een van de meest prominente Byzantijnse schilderijen zijn: de iconen van Santa Catalina de Sinaí, de muurschilderingen van de Meteora -kloosters en de fresco's van de Montes Altos.

Byzantijnse sculptuur

Er zijn heel weinig sculpturale stukken gemaakt tijdens de Byzantijnse periode. Het beeld werd echter op kleinere schaal gebruikt in enkele van de belangrijke kleine creaties van die tijd.

Bijvoorbeeld kleine reliëfs in materialen zoals ivoor. Dit werd voornamelijk gebruikt om boekomslagen, dozen met relikwieën en andere kleinere schaalwerken te versieren.

Hoewel er geen significante grootschalige sculpturen waren (het gebruik van mozaïeken voor architectuurdecoratie) had de voorkeur, de rijkste mensen vroegen om de oprichting van gebeeldhouwde elementen.

Dit gebeurde meer dan wat dan ook in Constantinopel, de hoofdstad van het rijk. Daar had High Society kleine gouden werken, met enkele borduur ornamenten. 

De meest voorkomende ivoren Talra.

Een van de meest prominente voorbeelden van Byzantijnse sculptuur is de Asclepios Diptych, gemaakt in de 5e eeuw en momenteel gevestigd in het Liverpool City Museum.

Byzantijns mozaïek

De mozaïeken zijn de meest uitstekende artistieke werken van de Byzantijnse periode. Deze stijl is ontwikkeld uit de christelijke overtuigingen van de late Romeinse kunst; Het werd beschouwd als een beeldtaal die de vereniging tussen Christus en zijn kerk aanzienlijk uitte.

Byzantijnse kunstenaars werden door de kerk aangenomen om regio's weg van hun metropool te bezoeken en mozaïeken te creëren met betrekking tot religie.

Net als bij het schilderij werd de stijl van de mozaïeken gevestigd in Constantinopel, maar verspreid over het hele Byzantijnse grondgebied en in andere Europese regio's.

Er waren twee religieuze centra waar het Byzantijnse mozaïek het meest opviel. De eerste is de kathedraal van Hagia Sophia. Hoewel deze kathedraal vandaag blijft, zijn veel van zijn oorspronkelijke mozaïekwerken verloren gegaan in de loop van de tijd.

De tweede plaats waar de mozaïeken zijn gemarkeerd, is de kathedraal van Ravenas. Deze kathedraal, gevestigd in Italië, behoudt tot op de dag van vandaag de belangrijkste mozaïeken die tijdens de Byzantijnse periode zijn gecreëerd.

De Byzantijnse mozaïeken gingen in de geschiedenis af als een van de mooiste artistieke werken gemaakt door de mensheid.

Iconoclasie, evolutie en achteruitgang

Een van de periodes die het meest beïnvloedde het behoud van de mozaïeken was de iconoclasie die zich in Europa verspreidde. Dit was een sociale overtuiging die belang gaf aan de vernietiging van symbolen en andere iconische elementen, voor religieuze of politieke doeleinden.

De Iconoclasta -periode beïnvloedde de Byzantijnse kunst en werd vertegenwoordigd in een massale vernietiging van kunstwerken (met name muurschilderingen en mozaïeken) vond plaats in de zevende eeuw. Tijdens deze fase werden de mozaïeken van figuren slecht gezien door de autoriteiten.

Kan u dienen: OP Art: oorsprong, geschiedenis, kenmerken, technieken

Sommige mozaïeken met significante gouden pictogrammen werden vervangen door verschillende afbeeldingen. Aan het einde van de 18e eeuw kwamen de mozaïeken echter opnieuw op en herwonnen hun belang in de kunst.

In de volgende periodes werd een nieuwe mozaïekstijl ontwikkeld, die opviel voor hun miniatuurwerken. Het waren vrij moeilijke werken om te creëren en hun hoofddoel was persoonlijke toewijding. 

Tekening van het Iconoclast -tijdperk waren er twee momenten in de geschiedenis van het Byzantijnse rijk waarin het mozaïek een achteruitgang had. De eerste was aan het begin van de dertiende eeuw, toen Constantinopel werd geplunderd door indringers.

Hierdoor werd het mozaïek bijna 50 jaar opgehouden. Toen de stad in 1261 werd heroverd, werd de kathedraal van Hagia Sophia hersteld en scheen het mozaïek opnieuw.

De tweede achteruitgang van deze kunst was de definitieve. Tijdens de laatste jaren van het Byzantijnse rijk, in de vijftiende eeuw, had het rijk niet langer de economische capaciteit om dure werken te produceren, zoals mozaïeken. Van deze periode en na de Turkse verovering waren de kerken alleen versierd met fresco's en muurschilderingen.

Byzantijnse architectuur

Byzantijnse architectuur ontwikkelde eerst in zijn hoofdstad, Constantinopel. De Byzantijnse architecten waren gebaseerd op de kenmerken van de Romeinse architectuur, die op zijn beurt een grote Griekse invloed hadden. Het Romeinse gebouw dat de Byzantijnse architecten inspireerde, was voornamelijk de tempel.

Een van de belangrijkste bijdragen van Byzantijnse kunst aan de architectuur was de Griekse Cruz -fabriek, aangenomen in de tijd van Justiniano, in de vierde eeuw.

De meest prominente gebouwen van Byzantijnse architectuur waren de kerken en kathedralen. Net als schilderen, beeldhouwkunst en mozaïeken, speelde religie een fundamentele rol in de architectuur van Constantinopel.

Grote kathedralen (meestal met vier lange lopers) hadden een imposante koep. Deze koepels werden ondersteund door verschillende architecturale stukken die hun stabiliteit mogelijk maakten.

Ze waren versierd met marmer en de kolommen hadden een nogal sierkarakter, hoewel ze in de galerijen hun gebruik als ondersteuning toepassen. Bovendien waren ze versierd met grootschalige mozaïeken en muurschilderingen.

De structuur die het beste vertegenwoordigt door de Byzantijnse architecturale kunst, die we vandaag zelfs kunnen bewonderen, is de kathedraal van Santa Sofía (Hagia Sophia), gelegen in Istanbul, Turkije.

De kathedraal vertegenwoordigt Byzantijnse kunst in bijna al zijn vormen, en de grote koepel toont het opleggen van de architecturale capaciteit van die tijd.

Referenties

1. Byzantijnse kunst, Encyclopaedia Britannica, 2018. Uitgebracht uit Britannica.com
2. Diptych, Encyclopaedia Britannica, 2016. Uitgebracht uit Britannica.com
3. Byzantijnse architectuur, Encyclopaedia Britannica, 2009. Uitgebracht uit Britannica.com
4. Byzantijnse kunst, kunstgeschiedenis online, (n.D.)). Uit Arthistory genomen.netto
5. De ineenstorting van Rome en de opkomst van Byzantijnse kunst (C.500-1450), Visual Arts Encyclopedia, (n.D.)). Uit visuele arts-kurk.com
6. Byzantijnse kunst, middeleeuwse chronicles, (n.D.)). Ontleend aan middeleeuwse.com
7. Byzantijns schilderij, de geschiedenis van schilders, (n.D.)). Uit de geschiedenis.com
8. Iconoclasma, Wikipedia in het Engels, 2018. Uit Wikipedia genomen.borg