Bijdragen van empirisme

Mentaal schema van het verwerven van kennis door empirisme. Bron: MRMW, Wikimedia Commons

Sommige De belangrijkste bijdragen van empirisme Ze zijn empirische kennis, empirisch leren, gegevens als een basis informatief element of de empirische methode.

De filosofische positie van empirisme is geconcentreerd in de verwerving van kennis door ervaring, gebaseerd op twee fundamentele principes. De eerste is dat er geen absolute waarheid is, en de tweede, dat alle waarheid onderworpen is om te bewijzen, te wijzigen, corrigeren of weggooien. Dus om kennis te zijn, moet het worden getest door ervaring.

De belangrijkste exponenten van de empiristische beweging waren onder andere de filosofen Thomas Hobbes, John Locke, George Berkeley, David Hume. 

Bijdragen van empirisme aan filosofie en wetenschap

De empiricus John Locke zei dat "de menselijke geest bij de geboorte Tabula Rasa is", wat betekent dat mensen met de geest worden geboren als een blanco rol en dat de ervaringen van daaruit kennis worden van een manier op een manier die empirisch is.

Menselijke ervaringen zouden dus de enige zijn die verantwoordelijk zijn voor de vorming van ideeën en de bestaande concepten in de wereld.

Op de een of andere manier heeft de huidige empirisme bijgedragen aan filosofie en wetenschap met verschillende bijdragen, zoals:

1. Empirische kennis

Empirische kennis is gebaseerd op direct contact met de realiteit door ervaring, perceptie en herhaling, zonder de noodzaak om wetenschappelijke kennis te bezitten, maar eerder praktisch.

Dit soort kennis is gerelateerd en dichtbij, gebaseerd op de zintuigen, die probleemoplossing vergemakkelijken.

2. Empirisch leren

Leren moet altijd vergezeld gaan van de praktijk, omdat alleen de theorie geen succesvolle resultaten oplevert, omdat oefening en ervaring het leren en adequate kennisfixatie vergemakkelijken.

Het kan u van dienst zijn: bio -ethiek: geschiedenis, principes, studiesituaties

Leerlingen moeten praktische activiteiten, essay en fouten uitvoeren, die hun leerresultaten verbeteren en hun slagingspercentages verhogen. Empirisme heeft de onderwijsphilosofie beïnvloed.

3. De data

De gegevens worden beschouwd als een informatief basiselement van de verschillende feiten die worden bestudeerd.

Elke keer dat een onderzoeker informatie van welke aard dan ook nodig heeft om zijn conclusies te formuleren, maakt hij gebruik van empirische gegevens, die zijn afkomstig van zowel succesvolle tests als fouten, en deze vormen de ervaring. Dat wil zeggen, empirisme stelt gegevens voor als een universum van kennis.

4. De empirische methode

De empirische methode is een model van wetenschappelijk onderzoek, gebaseerd op experimenten en empirische logica, waardoor de onderzoeker essentiële kenmerken en relaties van het onderzoeksobject kan ontdekken via een reeks praktische procedures.

Het staat ook bekend als de methode van essay en fout, en is het meest gebruikt op het gebied van sociale en natuurwetenschappen.

5. De wetenschappelijke methodologie

Empirisme maakte via de empirische methode plaats voor de wetenschappelijke methodologie, zoals we het vandaag kennen.

De wetenschap kon niet alleen gebaseerd zijn op hypothese die niet in tegenstelling stond met ervaring, zodat de geldigheid van een wetenschappelijke theorie altijd afhankelijk zal zijn van de empirische verificatie.

6. Constante vragen in de wetenschap

De wetenschap begrijpt dat er geen absolute waarheden zijn en dat wanneer het bewijs iets aangeeft, gedachte moet veranderen. Het bewijs en de feiten kunnen niet worden aangepast aan bepaalde manieren van denken.

7. Ontwikkeling en training van sociale wetenschappen

Empirisme heeft bijvoorbeeld bijgedragen aan de ontwikkeling van sociale wetenschappen, zoals psychologie, bijvoorbeeld, omdat het de deur opende naar de ideeën dat de omgeving de vorming van mensen beïnvloedt, en die ervaring is fundamenteel in de samenstelling van persoonlijkheid.

Kan u van dienst zijn: de 30 belangrijkste filosofen

Referenties

1. Empirisme. Hersteld van ecured.Cu
2. Maria G. Amilburu (2014). Onderwijsfilosofie. Hersteld van Philosophica.Info