21 bloemengedichten

Geniet van deze selectie gedichten over een van de objecten van inspiratie voor dichters, geliefden en natuurliefhebbers; bloemen.

Bloemen zijn onderworpen aan bewondering voor gewone mensen en dichters

Bloemen zijn onderworpen aan bewondering voor mensen; We gebruiken ze om aan anderen te geven, we observeren hun kwetsbaarheid, we ruiken ze, versieren onze tuinen en huizen met hen en bewonder hun schoonheid.

Voor dichters is het ook zo; Auteurs die zo bekend staan ​​als José Martí, Jorge Luis Borges of Federico García Lorca zijn geïnspireerd door hen om enkele van hun gedichten te maken. Hieronder tonen we u een compilatie van bloemengedichten door klassieke auteurs, naast originele gedichten van onze auteur.

Gedichten over bloemen van klassieke auteurs

"Teelt A White Rose" (José Martí)

Cultiveren een witte roos

in juni als in januari

Voor de eerlijke vriend

dat geeft me zijn hand Frank.

En voor de wrede die me begint

Het hart waarmee ik leef,

Distel of brandnetel teelt;

Cultuur La Rosa Blanca.

• Reflectie: Het gedicht drukt de waarde van vriendschap uit, die moet worden gecultiveerd als een roos.

"A Rose and Milton" (Jorge Luis Borges)

Van de generaties van de rozen

dat ze onderaan zijn verloren

Ik wil dat iemand wordt gered van de vergetelheid,

een zonder merk of teken tussen dingen

Ze waren. Het lot houdt me vast

Dit geschenk om voor het eerst te noemen

die stille bloem, de laatste

Rosa dat Milton haar gezicht benaderde,

Zonder het te zien. Oh jij bermeja of geel

of roze wit van een verwijderde tuin,

Verlaat je verleden op magische wijze

Huurblijvend en in dit vers schittert,

goud, bloed of ivoor of donker

Zoals in zijn handen, onzichtbaar roze.

• Reflectie: Het gedicht zit vol met nostalgie en de wens om iets verloren te redden.

"Casida de la Rosa" (Federico García Lorca)

De roos

Ik heb niet gezocht naar de dageraad:

Bijna eeuwig in zijn boeket

Ik was op zoek naar iets anders.

De roos

Ik heb geen wetenschap of schaduw gezocht:

Vlees van vlees en droom

Ik was op zoek naar iets anders.

De roos

Ik heb niet gezocht naar de roos:

Roerloos

Ik was op zoek naar iets anders!

• Reflectie: De dichter drukt de voortdurende zoektocht naar liefde en gebruik uit als een middel voor zijn boodschap aan een roos.

"Flores del Alma" (José Tomás de Cuellar)

Zwante vogel, overdreven oneindigheid

Voor deze wereld passeer ik.

De wet van de materie vermaakt me

Tussen plezier en huilen.

En wanneer u van de wieg naar het graf gaat

Nou, dat weet ik, ongelukkig.

Ik moet koude as worden

Voor eigen en vreemden.

Maar vergeet niet tot mijn naam

Wanneer het geluid van mijn stappen wordt afgevoerd,

Bloemen van de ziel in mijn geliefden verzen

Met morsen vreugde,

En dus de pure zielen die van me houden

Ze zullen ze nemen, denkend

Dat, morgen, misschien voor dat kledingstuk,

Daar kennen we elkaar in de eeuwigheid.

• Reflectie: Een nostalgisch gedicht waarin de auteur de waarde van poëzie uitdrukt als een middel om onsterfelijkheid te vinden na te zijn gelezen, zelfs na de dood.

"De rusteloosheid van de Rosal" (Alfonsina Storni)

De Rosal op zijn rusteloze manier van bloeien

verbrandt het sap dat zijn wezen voedt.

Fix in de rozen die uit de rozenstruik vallen;

Zoveel zijn dat de plant aan dit kwaad zal sterven!

De Rosal is geen volwassene en zijn ongeduldig leven

Het wordt geconsumeerd wanneer bloemen snel bloemen geven.

• Reflectie: De dichter wilde haar bezorgdheid uiten over hoe jongeren haastig leven.

"To the Flowers" (Pedro Calderón de la Barca)

Deze die pomp en vreugde waren

Wakker worden door de ochtend Albor,

Kan u van dienst zijn: Carlos Pellicer Chamber: Biografie, Stijl, Werken, Zinnen

'S Middags zullen ze tevergeefs medelijden hebben

Slapen in de armen van de koude nacht.

Deze nuance die de hemel uitdaagt,

Irislijst van goud, sneeuw en grana,

Het zal de les van het menselijk leven zijn:

Er wordt zoveel op een dag uitgevoerd!

Om de rozen vroeg te floreren,

En tot de leeftijd bloeiden ze:

Cradle en Sepulcher in een gevonden knop.

Zulke mannen hebben hun fortuin gezien:

In één dag werden ze geboren en gooiden;

Hoe na de eeuwen de uren waren.

• Reflectie: Het leven en de overgang van de jeugd tot ouderdom worden vergeleken, zoals het leven van een bloem. Je praat over hoe de tijd erg snel verstrijkt.

"The Street of Las Flores" (Manuel García Romero)

Sonnet naar de Calle de Las Flores de Chipiona.

Elke middag wanneer de zon afneemt

Ik stap uit de straten van Las Flores,

en geabsorbeerd met zijn magische kleuren

Enchanted Garden kan ik me voorstellen.

Langzaam loopt mijn geest

aspirant pure geuren

Luceos geven hem zijn gloeit

En de maan zijn hoek tot hoek.

Geraniums, Coralitos en Gitanillas,

Anjers, bisicus en buganvillas,

Met rivaal uitkomen prolifereren ze.

In het plein en de parochietempel,

Voor een wonder van bloemeneffusie,

De zomer wordt omgezet in de lente.

• Reflectie: Een gedicht dat de bewondering uitdrukt voor een Cipiona -straat die als kwaliteit is omringd door prachtige lentebloemen.

"Ignorated Flowers" (Antonio Carvajal)

Genegeerde bloemen

van bescheiden kruiden

Ik bracht hem uit het veld.

Weelderige boeken

-Showcase bloemen-

Je legt in mijn handen.

Spel en allianties

de meest glimlachende

met de meest stille.

Ik weet niet of we dat hebben gedaan

de geurige vingers

van inkt of bloemblaadjes.

• Reflectie: De dichter spreekt over de waarde van de boeken, die, net als een veldbloem, meestal worden gereserveerd, hoewel ze grote schoonheid en kwaliteit hebben.

"Jasmine Flower" (Angels Asensio)

Ze zetten Jasmine, omdat ze mooi zijn;

Omdat de biles van hun bloemen zijn gemaakt,

En het verblijf met geuren vult je

Als de nacht op uw tafel uitgeeft.

Ze zetten Jasmine voor een klein meisje,

Omdat hij de klimstelen heeft

en een subtiel aroma van sfeer

In het doelwit dat elk klein blad eruit ziet.

We namen de Capullos die we wilden,

Een bijna volle vork geven

Wat het haar omdraaide, droeg we.

Maar al die schoonheid zo sereen

Alleen de nacht die we hadden

Het geluk om het te hebben. En dat spijt me.

• Reflectie: vergeleken met een jasmijn met een persoon en hoe vluchtig leven kan zijn.

"The Flower of My Hope" (Manuel Reina)

Een bloem is verdeeld

Op het donkere slagveld,

en zijn bladeren, bewogen door de wind,

van rook en bloed zijn emaille.

Een galopperend ros nadert,

En binnenkort zal hij op haar stappen;

Maar een sterke en krachtige hand

Hij stopt het en de bloem wordt gered!

Vandaag kun je het zien

In het donkere veld van mijn ziel,

Een witte en pure bloem:

De bloem van mijn hoop.

Het vliegende staal van passies

komt het vernietigen.

Oh van haar als je gezegende hand

Stopt uw ​​mars niet!

• Reflectie: De dichter spreekt over hoop, liefde, zuiverheid en goede wil.

"La Flor" (José Pedroni)

Naar de vijg van de vijgenboom een ​​picotero

Hij at zijn hart;

En nu, onbedoeld, de zwarte vijg

Het ziet eruit als een bloem.

In de vijgenboom zal ik mezelf maken, na dood,

Een witte vijgen, liefde,

En je zult CURRUCA of BENTEVEO zijn,

o Calandria of Pinzón.

En de dag moet in de tuin komen

Can Serve You: Ángel del Campo Valle: Biografie, stijl, werken

Je zult me ​​onder de zon zien,

En je zult picar en hakken mijn borst,

Tot een bloem.

• Reflectie: Stanzas gewijd aan hartzeer en hoop op liefhebben.

"Flor" (Romildo Risso)

Er is een penca -bloem,

Dat opent om middernacht,

En slechts een paar minuten:

Hoe zie het niet.

Het kan zijn, het gebeurt

dat geen naam heeft,

Loop met angst voor de wereld,

Hoe gemakkelijk is het ..

Als uw toestand Güena is,

Jij bent de rotzooi die iedereen:

Met naam of zonder naam: Flor.

• Reflectie: De dichter dicteert dat we allemaal hetzelfde zijn, dat je geen angst of schaamte moet voelen om naar het buitenland te gaan en zichzelf te zijn.

"Orchid" (Jaime Torres Bodet)

Bloem die belooft een streling aan te raken

Meer dan de val van een parfum, zacht

En dat, gedacht aan bloem, eindigt in Ave

Omdat zijn dood een vlucht is die begint.

Ooglid waarmee de tropen zich voordoen

van zijn innerlijke licht het zware genot,

beweging,

Groente aurora, serieuze ster.

Lentebeurt,

Kleurbewustzijn, klimaatpauze,

sierde dat in dichter Persevera,

Waarom vraag ik je om een ​​echte ziel

Als de enkele geur die u aanmoedigt

Het is orchidee, de angst om oprecht te zijn?

• Reflectie: Een persoon wordt vergeleken met de schoonheid, tederheid en warmte van een orchidee in het voorjaar.

"Ik heb een kleine bloem" (Carlos etxeba)

Ik heb een kleine bloem

Geboren zonder het te beseffen

in het midden van het hart.

In het land van bloed

Zijn gloed werd betaald.

Het is delicaat en sterft

Geen zorg en zonder verwennen.

Het vereist veel aandacht

Tegen zomerhitte,

tegen de kou van de winter,

tegen wrede teleurstelling

Dat veroorzaakt hem zoveel schade

door de jaren heen.

Het bloeit in het voorjaar,

Hij verwelker in de zomer

En in de winter sterft hij,

Als ik niet voor mijn hand zorg.

Het blijft van illusie!

Met het water van liefde

Zet passiebloemen

En hij is blij in het raam,

Wanneer de zon het streelt.

Het is alles wat ik heb!

Ik weet niet hoe het is gebeurd.

Hij groeide op, zonder het te beseffen,

In het midden van het hart.

• Reflectie: Er is sprake van liefde en hoe delicaat het is, die dezelfde zorg voor een bloem nodig heeft.

"To a Flower" (Francisco Sosa Escalante)

Laat het afdrukken met volledige tederheid,

Mijn lippen in je Grana -bloemblaadjes,

Omdat je je pracht droeg, Galana

Over de sneeuw van zijn witte sinus.

Laat het huilen en de pijn van anderen

Ontmoet je soevease -ventura,

Mooie bloem die 's ochtends

Gentile zal schijnen in de aangename weide.

Oh! al verdord na de uren

Ik moet komen om de nieuwe dag voor je te vinden,

Zonder de heldere inkt die je koestert!

En ik zal je houden!, dat mijn ziel

Voor jou moet je de verleiders onthouden

zinnen van de engel die je zelfs stuurt.

• Reflectie: Het gedicht verwijst naar liefde in vergelijking met een bloem.

"The Rose Family" (Robert Frost)

De roos is een roos
En het was altijd een roos.
Vandaag schetst de theorie
Dat de appel roze is
En de peer, en ook,
Ik vermoed, de pruimen.
Alleen God weet het goed
Wat zal roze worden gezegd.
Jij bent trouwens een roos,
Maar je bent nooit weg.

• Reflectie: Een metafoor over hoe de samenleving schoonheid dicteert en interpreteert. De roos is een traditioneel symbool van schoonheid, maar de auteur zegt dat er niet alleen traditionele schoonheid is.

Kan u van dienst zijn: antithesis

Gedichten over originele bloemen

"Achter de bloemen" (Juan Ortiz)

Achter de bloemen kunnen veel dingen passen:

iemand verbergt het nauwkeurige woord dat niet zou kunnen,

Een man huilt op weg naar het graf van zijn vader,

Een kind fluistert de liefde van zijn moeder,

Een misbruiker verontschuldigt zijn vuist en zijn wond,

De verkoper verwacht dat alles zal zijn

En mee naar huis nemen,

Een meisje droomt van die nacht,

Een verborgen kolibrie,

Een kat wacht op een coup van gratie,

Een leeg stel kijkt naar een tafel,

Een grootmoeder zegt in een kerk zonder eigenaar

En zijn oude glimlachen denkt aan een koude sloot.

• Reflectie: Het gedicht toont de verschillende redenen die achter sommige bloemen kunnen liggen.

"Bloemen voor de doden" (Juan Ortiz)

Vergeef fouten niet,

noch ruiken in wat ze zijn,

Klop dat hart niet:

Meer bloemen voor de doden.

Alsof het iets waar is,

Over het zure graf, verdrietig,

vragen om de Alpiste -vogel:

Meer bloemen voor de doden.

Thuis, oude woestijnen,

De moeder wacht op water,

Maar Ardles, schuldgevoel, in je smid:

Meer bloemen voor de doden.

In kind op straat, onzeker,

Geen brood, jas of huis,

Ontbrekende koffie in de beker:

Meer bloemen voor de doden.

Omdat de Averno niet ophoudt

Na een spel,

Laten we kijken of de wond sluit:

Meer bloemen voor de doden.

• Reflectie: Het gedicht vraagt ​​zich af aan de handeling om bloemen aan de doden te brengen.

"De margarita waar ik vandaan kom" (Juan Ortiz)

De margarita van waar ik kom is een bloem op zee,

Aarde naar de Filo del Sol,

het zout,

van vissers,

Meester,

netwerk.

De margarita waar ik diep in het bloed kom,

Hij nagelt als een longganger van de ziel van degene die hem woont,

En als je aanrakingen begint,

Ze bezoekt elke mariene droom,

Hij gebruikt vogels, trills,

van alle mogelijke kunst

Om de verbanning van uw kinderen vredig te maken.

De margarita van waar ik kom, bel me in mijn scheepswrakken,

Bid me in zijn rozenkransen,

red mijn slapende lichaam.

• Reflectie: Het gedicht verhoogt de liefde voor Margarita Island als een moeder die haar kinderen herkent, houdt en redt.

"Flowers for My Guitar" (Juan Ortiz)

Omdat mijn zorgen binden

In de zon verdwijnt het,

Omdat het is wanneer je je voelt:

Bloemen voor mijn gitaar.

Omdat verwijder het schrootmetaal

van het ruzie hart,

Omdat het is wanneer ik wil,

Zonder kwaad, zonder enig oordeel,

Omdat we er een zijn

Tegen alle Agüero.

• Reflectie: Het gedicht drukt een oprechte liefde uit voor gitaar, de vertrouweling, de metgezel.

"Bloemen op het dak" (Juan Ortiz)

Een bloem op het dak

Van het huis van mijn oude vrouw,

Het is een kreet, het is een klacht,

Het is een ziel die is gevlogen.

Zijn prestatie suggereert

Als er deugd is voor het wezen van een groep,

Waarom niet het quotum verlaten?,

Is het beter om te zijn laten vallen of zee?

Zijn eenzaamheid laat zien

De pracht van zijn essentie,

valideer duizend zijn aanwezigheid,

Het maakt je stevig.

Een bloem op het dak

Het lijkt een triest geluk,

Maar zijn sterke stempel

Het is hoog in uw bewind.

• Reflectie: Het gedicht laat zien dat het niet altijd slecht is om alleen te zijn.

Andere rentegichten

Natuurgedichten

Lentedichten

Bloemenzinnen

Reflectiegedichten

Gedichten van het leven

Gelukgedichten

Korte gedichten

Trieste gedichten

Vriendschapsgedichten