10 gedichten over de zee van bekende auteurs

De Gedichten op zee Ze zijn een eerbetoon aan de grote lichamen van zout water die het grootste deel van de planeet bedekken. Er is veel geschreven over de zeeën, zowel in wetenschappelijke als in poëtische gebieden.

Vanwege hun uitgestrektheid zijn er echter veel mysteries die nog steeds overblijven. Dit heeft bijgedragen aan de gedichten over de zee in overvloed in de literatuur.

Gedichten op zee

Hieronder is een selectie gedichten over de zee van vijf erkende dichters.

Ik herinner me de zee -pablo neruda

Chileen, je bent op dit moment naar de zee gegaan?

Ga in mijn naam, nat je handen en til ze op

En ik zal die druppels uit andere landen aanbidden

die vallen door oneindig water op je gezicht.

Ik weet het, ik heb de hele kust van mij geleefd,

Het grootste deel van het noorden, van de Moren, naar

Het stormachtige gewicht van het schuim op de eilanden.

Ik herinner me de zee, de gebarsten en ijzeren kusten

van Coquimbo, de hoge wateren van Tralca,

De eenzame zuidelijke golven, die mij creëerden.

Ik herinner me in Puerto Montt of de eilanden, 's nachts,

Bij terugkomst het strand, de boot die verwacht,

En onze voeten lieten het vuur achter op hun voetafdrukken,

De mysterieuze vlammen van een fosforescerende god.

Elke voetafdruk was een fosforspoor.

We waren aan het schrijven met sterren de aarde.

En in de zee schudde de boot

een tak van zeevuur, van vuurvliegjes,

Een ontelbare golf van ogen die wakker werden

Eens en ging weer slapen in hun afgrond.

Zee -(Extract, Federico García Lorca)

De zee is
De blauwe lucifer.
De gevallen hemel
omdat je het licht wilt zijn.

Slechte veroordeelde zee
Tot eeuwige beweging,
eerder geweest
Nog steeds in het firmament!
Maar van je bitterheid
Ik verloste liefde.
Parse Venus Parse,
En je diepte
Maagd en pijnloos.

Je smarten zijn prachtig,
Zee van glorieuze spasmen.
Meer vandaag in plaats van sterren
Je hebt groenachtige octopussen.

Doorstaan ​​uw lijden,
Formidable Satan.
Christus liep voor jou,
Maar zo deed het brood.

Oceaan - (Octavio Paz)

De golf heeft geen vorm?
In een oogwenk is het gebeeldhouwd
En in een andere valt het uit elkaar
waarin het naar voren komt, rond.
Uw beweging is uw formulier.

De golven worden verwijderd
Ankers, rug, nek?
Maar de golven komen terug
Borsten, monden, schuimen?.

De zee sterft van dorst.
Hij twisters, met niemand,
In zijn rotsbed.
Sterft dorst naar lucht.

Kan u van dienst zijn: bijvoeglijke naamwoorden

The Sea -(Jorge Luis Borges)

Vóór de slaap (of terreur) weven
mythologieën en kosmogonieën,
Voor de tijd werd het in dagen bedacht,
De zee, de altijd zee, was al en was.
Wie is de zee? Wie is zo gewelddadig
En het oude wezen Rae de pilaren
van de aarde en is een en vele zeeën
en afgrond en gloed en kans en wind?
Die ernaar kijkt, ziet het voor het eerst,
altijd. Met de verbazing die dingen
Elementalen vertrekken, het mooie
middagen, de maan, het vuur van een vreugdevuur.
Wie is de zee, wie ben ik? Ik zal de dag weten
Verder gebeurt dat met pijn.

The Sea -(fragment, Mario Benedetti)

Qual è l'Arnato dell'ond?
Valerio Magrelli

Wat is de zee zeker?
Waarom verleidt het? Waarom verleidingen?
Het valt ons meestal binnen als een dogma
En het dwingt ons om een ​​kust te zijn

Zwemmen is een manier om het te knuffelen
om opnieuw om openbaringen te vragen
Maar waterbladen zijn niet magisch
Er zijn donkere golven die de durf alapaciteit alapan hebben
en mist die alles verwart

De zee is een alliantie of een sarcofaag
Infinity brengt onleesbare berichten met zich mee
en negeerde postzegels van de afgrond
Soms een turborater
Gespannen en elementaire melancholie

De zee schaamt zich niet voor zijn schipbreuk
Het mist bewustzijn
En toch trekt het verleidelijke oproepen aan
lik de territoria van de zelfmoord
en vertelt Dark End -verhalen.

The Sea - (Rafael Alberti)

De zee. De zee.
De zee. Alleen de zee!
Waarom heb je me gebracht, vader,
naar de stad?
Waarom heb je me ongelijk?
van zee?
In dromen de zwelling
Hij gooit me uit het hart;
Ik zou het graag willen nemen.
Vader, waarom heb je me gebracht?
hier? Kreunend om de zee te zien,
Een zeeman op het land
Iza in de lucht deze klaagzang:
Oh mijn mariene blouse;
De wind heeft het altijd opgeblazen
Door de golfbreker te zien!

De beroemde Oceáno - (Vicente Huidobro)

De zee vertelde zijn golven
Mijn dochters komen snel terug
Ik zie vanaf hier de sfinxen in balans op de draad
Ik zie een verloren straat in de ogen van de doden
Mijn dochters nemen je kaarten en je duurt niet lang
Bomen worden sneller en sneller
Golven worden sneller en sneller
De hoofdrecords worden geslagen door de armen
De ogen worden door de oren geslagen
Alleen stemmen vechten nog steeds tegen de dag.

Kan je van dienst zijn: genres van romantiek en de kenmerken ervan

Je denkt dat onze stemmen horen
De dag zo mishandeld door de oceaan
U gelooft dat het het enorme gebed van dit water dat kruist omvat
Op hun botten.

Kijk naar de Muriete Sky and the Sea Chips
Kijk naar het lege licht zoals degene die zijn huis heeft verlaten
De oceaan vermoeid de stranden
Om met één oog de lage reliëfs van de lucht te kijken
Met een oog zo kuis als de dood die zich houden
En hij houdt zich aan zijn buik.

De oceaan is gegroeid uit sommige golven
De droge baard
Hij drukt in zijn comfortabele jas
Begroet de zon in dezelfde taal
Het is gegroeid van honderd golven.

Dit komt door uw natuurlijke neiging
Zo natuurlijk als het groen is
Greenst dan de ogen die naar het gras kijken
Voorbeeldig gedrag gras

De zee lacht en slaat de staart
Het is gegroeid uit duizend golven.

Vertel me wat je zegt, zee! - (Miguel de Unamuno)

Vertel me wat je zegt, zee, wat zeg je, vertel me!
Maar vertel het me niet; Uw liedjes
Ze zijn, met het koor van je verschillende zeeën,
Een stem alleen die zingende kreun.

Dat louter gekreun ons verlost
van de fatale teksten, en zijn zorgen,
Onder deining van onze gevaren,
Het geheim onderdrukt ons.

De onredelijkheid van ons geluk betaalt,
Kake de schuld en geef ons de straf;
Het leven waarin hij werd geboren, vergroot hem niet;

Van dit enorme onrecht ik ken getuige,
dat dus mijn lied met je liedje geïntoneerd,
En vertel me niet wat ik je niet vertel.

Voor de zee - (Alfonsina Storni)

Oh zee, enorme zee, fel hart
Van ongelijk ritme, slecht hart,
Ik ben zachter dan die slechte stok
Die op uw gevangenengolven rotten.

Oh zee, geef me je enorme woede,
Ik heb mijn leven vergevingsgezind doorgebracht,
Omdat ik het begreep, zee, gaf ik:
"Piedad, vroomheid voor degene die het meest beledigt".

Kan u van dienst zijn: Carlos Pellicer Chamber: Biografie, Stijl, Werken, Zinnen

Vulgariteit, vulgariteit valt me ​​lastig.
Ah, de stad en de man hebben me gekocht.
Maak me je naam zonder naam:
Ik heb deze rozenmissie al vermoeid.

Zie je de vulgaire? Die vulgaire sorry voor mij,
Ik mis de lucht en waar ik mis,
Ik zou het niet willen begrijpen, maar ik kan het niet:
Het is de vulgariteit die me vergiftigt.

Ik was verarmd omdat het begrijpen van overweldigen,
Ik heb verarmd omdat ik Sophoca begrijp,
De kracht van de rots gezegend!
Ik heb het hart als schuim.

Zee, ik droomde ervan te zijn zoals je bent,
Daar in de middag dat mijn leven
Onder de warme uren opende hij ..
Ah, ik droomde ervan te zijn zoals jij bent.

Kijk hier, weinig, ellendig,
Alle pijn verslaat me, alles droomt;
Zee, geef me, geef me de onuitsprekelijke inspanning
Om mijn uitstekende, onbereikbaar te maken.

Geef me je zout, je jodium, je felheid,
Zeelucht!... oh storm, oh woede!
Jammer van mij, ik ben een abrojo,
En ik sterf, zee, succumbo in mijn armoede.

En mijn ziel is als de zee, het is dat,
Ah, de stad boet het en verkeerd
Klein leven dat pijn veroorzaakt,
Dat ik me kan bevrijden van je gewicht!

Vlieg mijn inspanning, mijn hoop vliegt ..
Mijn leven moet verschrikkelijk zijn geweest,
Het moet een niet te stoppen slagader zijn geweest
En het is nauwelijks litteken dat altijd pijn doet.

Portugese zee - (Fernando Pessoa)

Oh gezouten zee, hoe van je zout
Het zijn tranen van Portugal!
Om je over te steken, hoeveel moeders huilden,
Hoeveel kinderen tevergeefs baden!
Hoeveel vriendinnen waren er
zodat je van ons was, oh zee!

Het was het waard? Alles is het waard
Als de ziel niet klein is
Wie wil de Bojador passeren
De pijn moet voorbijgaan.
God aan de zee het gevaar en de afgrond gaven,
Maar het was in hem waar de hemel keek.

Referenties

1. Neruda, p. (2004). Algemeen zingen. Santiago de Chile: Pehuén Editores.
2. García Lorca, f. (1991). Poëzie boek. València: Nobooks Editorial.
3. Paz, O. (1979). Gedichten (1935-1975). Barcelona: Seix Barral.
4. Borges, J.L. (2000). Nieuwe persoonlijke bloemlezing. Mexico D.F.: Xxi eeuw.
5. Benedetti, m. (2015). Bij wijze van inventaris. Madrid: Penguin Random House Editorial Group.